Κατηγορία: Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Την Πέμπτη 17/12 στις 9μμ, στο Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστών θα γίνει η βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Απόστολου Φωτιάδη “Οι έμποροι των συνόρων (http://www.potamos.com.gr/index.php?route=product/product&product…) και συζήτηση με αφορμή το βιβλίο για τις οικονομικές & ιδεολογικές προεκτάσεις των ευρωπαϊκών πολιτικών συνόρων, μετανάστευσης & ασφάλειας, με εισηγήσεις από το συγγραφέα, τον Ανδρέα Τάκη επίκουρο καθηγητή φιλοσοφίας του δικαίου στη νομική σχολή του ΑΠΘ που έχει γράψει τον πρόλογο του βιβλίου και από την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης.

Το Σάββατο 31 Οκτώβρη, στο πλαίσιο πανελλαδικής κινητοποίησης, το Συντονιστικό Ενάντια στο Φράχτη του Έβρου καλεί σε πορεία στον Έβρο. Γι’ αυτό το λόγο την Τρίτη 27/10 (22:00) διοργανώνεται ρεμπέτικο γλέντι στο Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών (Ερμού 23), προκειμένου να καλυφθούν τα έξοδα της κινητοποίησης.

Facebook event: https://www.facebook.com/events/975263292533792/

Ακολουθεί το κείμενο της καμπάνιας:

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΠΝΙΓΜΟΥΣ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ, ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

Καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι κυνηγημένοι από τους βομβαρδισμούς της Δύσης, τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τη φονταμενταλιστική φρίκη και ξεριζωμένοι από την ακραία φτώχεια και την «ανάπτυξη» των πολυεθνικών, παλεύουν να περάσουν τα σύνορα και να εισέλθουν στην Ευρώπη. Οδηγούνται σε έναν αγώνα επιβίωσης και αναζήτησης μίας ζωής με ειρήνη και αξιοπρέπεια. Χιλιάδες απ’ αυτούς, πνίγονται στα παράλια της Μεσογείου, αλλά και όσοι καταφέρνουν να φτάσουν στα ευρωπαϊκά κράτη ζωντανοί, έρχονται αντιμέτωποι με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τις φασιστικές/ρατσιστικές επιθέσεις, την αστυνομική βία και την κερδοσκοπία ή αντιμετωπίζονται σαν φτηνό εργατικό δυναμικό, έτοιμο για εκμετάλλευση.

Παρ’ όλη την υποκριτική επίκληση ενός δήθεν ανθρωπισμού, οι ηγέτες της Ευρώπης επικεντρώνονται στην ενίσχυση της φύλαξης των συνόρων, στην αύξηση του στρατού και της Frontex, στα κέντρα κράτησης, στις απελάσεις και στις επαναπροωθήσεις, αποκαλύπτοντας έτσι το πραγματικό πρόσωπο της Ευρώπης-Φρούριο.

Ο Φράχτης του Έβρου δεν αποτελεί μόνο το σύμβολο του αποκλεισμού, της δαιμονοποίησης του «ξένου» και της πάση θυσία προστασίας της εθνικής και ευρωπαϊκής ασφάλειας. Αποτελεί την αιτία όλων αυτών των πνιγμών στο Αιγαίο και στη Μεσόγειο, εφόσον αναγκάζει πρόσφυγες και μετανάστες να ακολουθήσουν τις επίφοβες θαλάσσιες διόδους για τη διάσχιση των συνόρων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι από την ολοκλήρωση του φράχτη οι πνιγμοί στο Αιγαίο έχουν αυξηθεί δραματικά και θα συνεχίσουν να αυξάνονται αφού κανένα συρματόπλεγμα δεν μπορεί να σταματήσει αυτούς που αγωνίζονται για επιβίωση και μια ζωή με αξιοπρέπεια.

Δημιουργήσαμε το Συντονιστικό ενάντια στον Φράχτη του Έβρου για να γκρεμίσουμε τον φράχτη, να ανοίξουμε τα σύνορα, να σταματήσουμε την ανθρώπινη τραγωδία στη Μεσόγειο. Συλλογικότητες και άτομα συναντηθήκαμε για να ενώσουμε τις δυνάμεις μας, ο καθένας και η καθεμία με διαφορετικές ιδεολογικές καταβολές και αναλύσεις, αλλά με την κοινή πεποίθηση ότι είναι ζήτημα της κοινωνίας και των κινημάτων να δώσουν ένα τέλος στον εφιάλτη των αιματοβαμμένων συνόρων. Οι συνελεύσεις του Συντονιστικού είναι ανοιχτές με αμεσοδημοκρατικές και οριζόντιες διαδικασίες και επιδιώκεται ο συντονισμός και η συνεργασία τόσο με αντίστοιχες πρωτοβουλίες στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, αφού το ζήτημα των συνόρων ξεπερνά τα όρια της χώρας.

Δεν μπορούμε να μένουμε σιωπηλοί μπροστά στο θάνατο. Όσο παραμένει όρθιος ο φράχτης και κλειστά τα σύνορα, το Ελληνικό Κράτος και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα είναι αυτουργοί στις δολοφονίες χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στα παράλια της Μεσογείου, μέσα στα βυθισμένα σαπιοκάραβα των δουλεμπόρων.

Γι’ αυτό καλούμε το Σάββατο 31 Οκτώβρη, στο πλαίσιο πανελλαδικής κινητοποίησης, σε Πορεία στον Έβρο, ενάντια στον φράχτη και στα σύνορα.

. Ελεύθερη μετακίνηση για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες
. Χαρτιά σε όλους – Καμία απέλαση
. Κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης
. Ενάντια στην Ευρώπη-Φρούριο
. Η αλληλεγγύη μας να γκρεμίσει τον φράχτη και τα σύνορα

ΣΑΒΒΑΤΟ 31 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΟ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ
Αναχώρηση από Θεσσαλονίκη στις 08:00 π.μ. από Άγαλμα Βενιζέλου
(Για κρατήσεις θέσεων: 6949591336, 6970395852)

ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΦΡΑΧΤΗ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ

Οκτώβρης, Λιμάνι, Αποθήκη 8. Η διπλή αναβολή του φετινού φεστιβάλ δημιούργησε εξ ανάγκης νέα χρονικά, καιρικά και χωροθετικά δεδομένα στα οποία οφείλαμε να προσαρμοστούμε κάνοντας τις απαραίτητες τροποποιήσεις στο πρόγραμμά του. Μόνο στη μορφή του όμως, αφού στην τριήμερη γιορτή των κινημάτων θα συναντήσουμε όλα όσα συνιστούσαν την ουσία κάθε φεστιβάλ τα τελευταία χρόνια, έστω και σε μικρότερες δόσεις.

Έτσι λοιπόν ο χώρος της Αποθήκης 8 θα φιλοξενήσει μια κεντρική συζήτηση-εκδήλωση και ένα παράλληλο εργαστήριο κάθε μέρα, που θα πλαισιώνονται πριν και μετά από τον παιδότοπο, θεατρικά δρώμενα, χορευτικές παραστάσεις, και, φυσικά, από τέσσερα μουσικά σχήματα που θα κλείνουν τη βραδιά. Παράλληλα, θα υπάρχουν εκθέσεις slideshow, εικαστικών έργων και φωτογραφίας από την Ομάδα Φωτογραφίας Στεκιού Μεταναστών και από μεμονωμένους καλλιτέχνες.

Παρασκευή 16/10

Το φεστιβάλ ξεκινά στις 18:00 με μια συζήτηση γύρω από το πώς θα οργανώσουμε τους αγώνες μας ώστε να σταματήσουμε τον πολυδιάστατο πόλεμο ενάντια στους πρόσφυγες και τους μετανάστες. Τη συζήτηση θα ανοίξουν ο Ozan Mirkan Balpetek, εκ μέρους του Migrant Solidarity Center από την Τουρκία, καθώς και μέλη του Παλαιστινιακού Συνδέσμου Β. Ελλάδος, του Δικτύου “Σπάρτακος”, της Ομάδας Νομικών για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών και της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης. Την ίδια ώρα στον παιδότοπο ο κουκλοθίασος Redicolo θα παρουσιάσει τον “Ρομπέν των Δασών”, ενώ λίγο αργότερα, στις 19:00, θα ξεκινήσει μια συνέλευση για την οργάνωση δράσεων ενάντια στο εθνολαϊκιστικό πανηγύρι των παρελάσεων. Στις 21:45 στη σκηνή θα δούμε παράσταση break dance από ομάδα χορού της πόλης και η βραδιά θα συνεχιστεί δυνατά με μουσική του δρόμου από τους Ζητιάνους, με τους Banksters να ροκενρολάρουν απεγνωσμένα, το Ντίνο Σαδίκη να μας ταξιδεύει από το ροκ στο ρεμπέτικο και πάλι πίσω, και, τέλος, τους Baildsa να βάζουν βαλκανικές ηλεκτρικές φωτιές στη σκηνή!

Σάββατο 17/10

Τη δεύτερη μέρα του φεστιβάλ θα μιλήσουμε με τον Γιώργο Τσιάκαλο, ομότιμο καθηγητή του ΠΤΔΕ του ΑΠΘ, και τον Κώστα Παπαδάκη, συνήγορος της πολιτικής αγωγής στη δίκη της χ.α., για τις πολλαπλές όψεις του φασιστικού φαινομένου και την οργάνωση του πολυμέτωπου αντιφασιστικού αγώνα (18:00). Στον παιδότοπο μικρά και μεγάλα παιδιά θα παίξουν με την ομάδα “Το χοροπηδηχτό ταμπούρλο” και στις 19:00 θα υπάρξει ενημέρωση για τον επικείμενο πλειστηριασμό του κτιρίου της ΒΙΟΜΕ και συζήτηση για την οργάνωση δράσεων εναντίον του. Στις δύο παραστάσεις της βραδιάς θα δούμε, μετά τις 21:00, την ομάδα χοροθεάτρου ollie ollie oxen free στο “λάλον ύδωρ”, εμπνευσμένο από την ποίηση του Ναζίμ Χικμέτ, καθώς και τον ινδικό χορό Kathak απο την Ανθή Καμαριώτη με τη συνοδεία του Σάκη Λάιου στο ινδικό παραδοσιακό κρουστό tablas. Στη μουσική σκηνή οι Folk’n’Roll θα πιάσουν το βαλκανικό νήμα από εκεί που το άφησαν οι Baildsa το προηγούμενο βράδυ, και θα συνεχίσουν έπειτα οι Kazoo με salonikiotika balkanoska dubbadouba vibe, οι Koza Mostra με το δικό τους επιτυχημένο balkan-ska-rock-rebetiko μείγμα, και τη βραδιά θα κλείσουν πανηγυριώτικα οι ΘΡΑΞ ΠΑΝΚC με νταούλια, γκάιντες και Τσιρτσιλιάγκους!

Κυριακή 18/10

“There Is No Alternative”? θα αναρωτηθούμε στην κεντρική εκδήλωση της τελευταίας μέρας του φεστιβάλ αναζητώντας δρόμους για να περάσουμε από τις κοινωνικές αντιστάσεις στη διατύπωση εναλλακτικών λύσεων, σε μια ανοιχτή συζήτηση-συνέλευση με τις κοινωνικές, κινηματικές και πολιτικές συλλογικότητες του Φεστιβάλ (18:00). Παράλληλα, στον παιδότοπο ο σύλλογος αποφοίτων του τμήματος θεάτρου του ΑΠΘ καλεί σε ένα θεατρικό παιχνίδι με τη Μαρία Γρίβα από τους Ubu Art Crew. Στις 19:00 το συνεργατικό βιβλιοπωλείο “Ακυβέρνητες Πολιτείες” διοργανώνει την παρουσίαση του βιβλίου “Λαμόγια στο Χακί” του Διονύση Ελευθεράτου με ομιλητές τον συγγραφέα και τους Άρη Χατζηστεφάνου, δημοσιογράφο (info–war.gr), Πάνο Δημητρούδη (εφημερίδα “Εποχή”), Χρήστο Αβραμίδη, δημοσιογράφο-πολιτικό επιστήμονα. Στις 21:00 και πάλι χορός, με το “Hypnosis”, ένα ντουέτο σύγχρονου χορού από την Ειρήνη Θανασούλη και τον Γιώργο Μπολμάτη και έπειτα χορούς από τη Γεωργία από το σύλλογο Γεωργιανών. Mουσικά η τελευταία βραδιά του φεστιβάλ θα ανοίξει με all about bass διάθεση από τους SKG Dub Alliance, ενώ θα ακολουθήσουν οι Τραγικός Είρωνας & ΝΤΑΛ.Ι που θα μας εξηγήσουν τι εστί Αγάπη και πώς είναι ένας περιπλανώμενος νους, ο Unknown Artist που θα ψάξει με ηλεκτρονικούς ήχους την άνοιξη σ’ ένα δωμάτιο, και το πρόγραμμα του φεστιβάλ θα κλείσουν οι Μαύρες Νότες με αυθεντικό χιπ-χοπ στις φλέβες.

Από την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου λοιπόν συναντιόμαστε και πάλι όλοι μαζί στο πολύχρωμο φεστιβάλ των κινημάτων για να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε, να οργανωθούμε, αλλά και να διασκεδάσουμε! Ραντεβού στο λιμάνι!

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη, 8/10/15

Μετά τη δημόσια καταγγελία του ΣΥΡΙΖΑ εναντίον της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης και το διάλογο που πυροδότησε, νιώθουμε πλέον υποχρεωμένοι/ες να εξηγήσουμε κι εμείς δημόσια το σκεπτικό της στάσης μας. Μέχρι τώρα δεν το είχαμε κάνει, γιατί στόχος μας δεν ήταν να δημιουργήσουμε συνθήκες δημόσιας πολεμικής αντιπαράθεσης στο αντιρατσιστικό κίνημα. Πιστεύουμε άλλωστε ότι τα δελτία τύπου και τα ΜΜΕ δεν ήταν ο καλύτερος τρόπος για να ανοίξει μια τέτοια συζήτηση. Ούτε και τώρα άλλωστε σκοπεύουμε να ανταπαντήσουμε σε όλα όσα καλοπροαίρετα ή κακοπροαίρετα ειπώθηκαν. Οφείλουμε όμως να περιγράψουμε πώς συζητά και λειτουργεί η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και πώς οργανώνεται το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ, ώστε όσοι και όσες συμμετέχουν στη σχετική συζήτηση, να γνωρίζουν τι ακριβώς αποφασίστηκε, από ποιους, πώς και γιατί.

Εδώ και 18 χρόνια λοιπόν, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ αποτελεί το σημείο συνάντησης ενός γαλαξία πολύ διαφορετικών κοινωνικών και κινηματικών χώρων, πολιτικών οργανώσεων, συλλόγων, συνδικάτων, μεταναστευτικών ή ανθρωπιστικών οργανώσεων της πόλης. Σημείο αφετηρίας αυτής της πορείας ήταν η κοινή μας τοποθέτηση απέναντι στη βαρβαρότητα του ρατσισμού και του κοινωνικού αποκλεισμού. Από την πρώτη στιγμή όμως, και ακόμα περισσότερο στην πορεία, το περιεχόμενο του φεστιβάλ διευρύνθηκε ώστε να περιλαμβάνει και τα άλλα κοινωνικά κινήματα, περιβαλλοντικά, εργατικά, φεμινιστικά, εκπαιδευτικά. Η συνύπαρξη και η συμμαχία ανάμεσα στα ετερόκλητα αυτά κινήματα και τις οργανώσεις αποτυπώνεται κάθε χρόνο σε ένα πολιτικό κείμενο-κάλεσμα, το οποίο προκύπτει συλλογικά, μέσα από τις συνελεύσεις προετοιμασίας του Φεστιβάλ. Όπως είναι αυτονόητο, η συμφωνία αυτή, όπως και το πρόγραμμα, τα κείμενα, τα συνθήματα του φεστιβάλ, δεν αφορούν μόνο τα θέματα του ρατσισμού, αλλά προσπαθούν να αγκαλιάσουν και να αναδείξουν τις διαφορετικές οπτικές και διεκδικήσεις όλων αυτών των κινημάτων. Μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση μάλιστα, επιδιώκουμε να προκύπτουν συνθέσεις και συγκλίσεις, οι οποίες μας δίνουν τη δυνατότητα να παράγουμε συλλογικά ένα συνολικό πολιτικό λόγο, όσον αφορά τουλάχιστον τα ζητήματα που μας ενώνουν.

Προφανώς, αυτή η πορεία σύνθεσης δεν είναι εύκολη. Νιώθουμε όμως ιδιαίτερα περήφανοι/ες γιατί μέχρι τώρα τα έχουμε καταφέρει αρκετά καλά και πάνω από 130 συλλογικότητες της πόλης συζητούν, συμφωνούν και συμμετέχουν κάθε χρόνο στο φεστιβάλ (μπορείτε να διαβάσετε κάποια από τα πολιτικά κείμενα των προηγούμενων φεστιβάλ στη σελίδα της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης). Τα τελευταία 5 χρόνια ιδιαίτερα, το Φεστιβάλ δεν μπορούσε παρά να ανταποκριθεί στην επίθεση που δεχτήκαν οι φτωχοί και οι εργαζόμενοι, ντόπιοι και μετανάστες, από την κρίση και τα μνημόνια. Η καθολική αφαίρεση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων που δοκιμάστηκε «πιλοτικά» επί μία εικοσαετία στις πλάτες των μεταναστών/τριών και των προσφύγων, εφαρμόζεται τώρα σταδιακά σε όλη την κοινωνία και οι δομές έμπρακτης αλληλεγγύης που δημιουργήσαμε αρχικά για τους μετανάστες, αφορούσαν πια, χωρίς διακρίσεις, όλους μας. Για να σηματοδοτήσουμε αυτή την εξέλιξη, εμπλουτίσαμε το όνομα του φεστιβάλ σε «Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης» και επικεντρώσαμε στην κοινωνική αλληλεγγύη, τις εργατικές αντιστάσεις, την αναζήτηση διεξόδων αξιοπρέπειας πέρα από το μονόδρομο της λιτότητας.

Έτσι φτάσαμε και στο φεστιβάλ του Ιουλίου του 2015. Για μια ακόμα φορά, όλοι και όλες μαζί, συντροφικά και ομόφωνα, καταλήξαμε σε ένα κοινό πολιτικό πλαίσιο, που έθετε στο επίκεντρο την πάλη ενάντια στη φτώχεια και τα μνημόνια. Το κείμενο αυτό κατέληγε: «πολλοί από εμάς έχουμε διαφορετικές (…) απόψεις για το τι πρέπει να γίνει, ποιος δρόμος είναι ο καλύτερος για το λαό και τους εργαζόμενους. Αυτό όμως που γνωρίζουμε από σήμερα, και αυτό στο οποίο όλοι και όλες μας τώρα συμφωνούμε, είναι ότι αυτός ο δρόμος δεν μπορεί να περνά μέσα από την υποταγή στους εκβιασμούς των δανειστών και τη διολίσθηση στο μνημονιακό καθεστώς, μέσα από τη συνέχιση της λιτότητας, της φτωχοποίησης δηλαδή των εργαζομένων προς όφελος του κεφαλαίου. Ο δρόμος αυτός δεν μπορεί να περνά μέσα από την ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών και υπηρεσιών, από μία “ανάκαμψη” των κερδών μέσω της εκμετάλλευσης φύσης και ανθρώπων» (ολόκληρη η ανακοίνωση εδώ: http://antiratsistiki.gr/node/718).

Το φεστιβάλ του Ιουλίου συνέπεσε με το δημοψήφισμα και αναβλήθηκε. Τότε, οι συλλογικότητες που συμμετείχαμε στην προετοιμασία του, βασισμένες στην προαναφερόμενη πολιτική συμφωνία, μπήκαμε από κοινού στη μάχη του ΟΧΙ, διευκρινίζοντας ξανά ότι «το ΟΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα, σημαίνει για εμάς ταυτόχρονα και ΟΧΙ σε κάθε άλλη μνημονιακή και αντιλαϊκή συμφωνία». Τονίζουμε ξανά ότι και τα κείμενα αυτά συνάντησαν τότε την ομόφωνη αποδοχή από όλες τις συλλογικότητες, του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς συμπεριλαμβανομένου.

Μετά τα γεγονότα του καλοκαιριού, και ξεκινώντας ξανά την προετοιμασία για το «εξ’ αναβολής» 18^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ του Οκτωβρίου, η συνέλευση της Αντιρατσιστικής βρέθηκε μπροστά σε δύο επιλογές. Η μία επιλογή ήταν να ανατρέψουμε τη βάση της μέχρι τώρα πολιτικής μας συμφωνίας, να αθετήσουμε τη δέσμευση που δώσαμε όλες μαζί τον Ιούλιο ή, ακόμα περισσότερο, να περιορίσουμε το χαρακτήρα και το εύρος του φεστιβάλ από μια πλατιά κινηματική σε μια στενά αντιρατσιστική εκδήλωση. Η άλλη, ήταν να συνεχίσουμε στον ίδιο δρόμο που βαδίζουμε εδώ και 18 χρόνια, και ακόμα περισσότερο τα 5 τελευταία, να αντιπαρατεθούμε μέσα από το κείμενο, το πρόγραμμα και τα συνθήματα του φεστιβάλ με το νέο κύκλο λιτότητας και φτώχειας που προκαλεί το νέο Μνημόνιο και να συγκρουστούμε έτσι αναπόφευκτα και με την κυβέρνηση που το υπέγραψε, το ψήφισε, το εφαρμόζει και, εκ των πραγμάτων, το υπερασπίζεται. Είναι βέβαια φανερό ότι, αν θέλουμε να παραμείνουμε στοιχειωδώς σοβαροί, ένα τέτοιο κείμενο δεν θα μπορούσε να συνυπογράφεται από τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορούσε πια να συμμετέχει ως συνδιοργανωτής στο φεστιβάλ. Γεγονός που επιβεβαιώνει και ο ΣΥΡΙΖΑ στην ανακοίνωσή του, επισημαίνοντας ότι δεν θα μπορούσε να αποδεχθεί το συγκεκριμένο πολιτικό κείμενο του Φεστιβάλ, παρότι, συμπληρώνουμε εμείς, πρόκειται ουσιαστικά για το ίδιο κείμενο με αυτό που συμφώνησε τον Ιούλιο.

Τελικά, όλες οι συλλογικότητες που συμμετείχαν μέχρι τώρα στις συνελεύσεις και στο Φεστιβάλ –πλην ΣΥΡΙΖΑ- καταλήξαμε ομόφωνα στη δεύτερη επιλογή, όπως φαίνεται από το πολιτικό κείμενο του φεστιβάλ και τις συλλογικότητες που το συνυπογράφουν. Δεν έχει να κάνει -μόνο- με τη συνέπεια, την αξιοπρέπεια, την αξιοπιστία μας, ή τη διατήρηση του πολιτικού χαρακτήρα και της ευρύτητας του φεστιβάλ. Ο βασικός λόγος είναι ότι πιστεύουμε πως η πολιτική που ακολουθεί και θα ακολουθήσει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ανεξάρτητα από τις προθέσεις της, θα είναι μια πολιτική που θα εντείνει τις κοινωνικές ανισότητες, τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό. Θα επιδεινώσει τη θέση όλων των εργαζομένων και των φτωχών και έτσι θα επιδεινώσει ακόμα περισσότερο τη θέση των μεταναστών. Θα συμπλεύσει αναγκαστικά με τις κυρίαρχες επιλογές της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο προσφυγικό και έτσι θα συμβάλλει άμεσα ή έμμεσα στο θανατηφόρο ευρωπαϊκό συνοριακό καθεστώς και στον πόλεμο ενάντια στην προσφυγιά.

Η απόφαση αυτή ήταν δύσκολη για εμάς. Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ήταν και είναι παραδοσιακά ένας χώρος που προσπαθεί -και καταφέρνει μέχρι τώρα- να φέρνει κοντά τις πιο ετερόκλητες δυνάμεις των πιο διαφορετικών κινημάτων και πολιτικών χώρων. Εξαιτίας αυτής της εμμονής μας μάλιστα, πολλοί μας έχουν κατηγορήσει κατά καιρούς γιατί συμμαχούμε με οργανώσεις περιορισμένης, αντιφατικής, θεσμικής ή καθεστωτικής δράσης και αντίληψης για το μεταναστευτικό. Και αυτό γιατί γνωρίζουμε ότι κάθε περιορισμός του εύρους των πολιτικών και κοινωνικών μας συμμαχιών, ακόμα και όταν είναι αναπόφευκτος, αποτελεί αντικειμενικά μια οπισθοχώρηση για το κίνημα. Το ίδιο ισχύει και σήμερα για το ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αποτελούσε κομμάτι της Αντιρατσιστικής. Δεν παραγνωρίζουμε λοιπόν τη μέχρι τώρα συνεισφορά του ΣΥΡΙΖΑ και των μελών του στο αντιρατσιστικό κίνημα γενικά και στην Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και το Φεστιβάλ ειδικότερα.

Όμως, να το πούμε απλά, γιατί περί αυτού πρόκειται, οι υπόλοιπες συλλογικότητες που συνδιοργανώνουμε το Φεστιβάλ αρνούμαστε αυτή τη στιγμή να αλλάξουμε την τοποθέτησή μας μόνο και μόνο για να συνυπογράψουμε ένα πολιτικό κείμενο με το κυβερνών κόμμα, με μοναδικό στόχο να συνδιοργανώσουμε ξανά μαζί του μια πολιτική εκδήλωση, όπως είναι το φεστιβάλ. Ένα τέτοιο κείμενο θα αποτύπωνε μια συμφωνία που δεν υπάρχει στην πράξη, στην κοινωνία και τα κινήματα, θα ήταν δηλαδή ένα ψέμα και μια αναξιοπρεπής, τυχοδιωκτική στάση. Δεν πρόκειται λοιπόν για κάποια προσπάθεια αποκλεισμού του ΣΥΡΙΖΑ από μια ομάδα ατόμων ή κάποια οργάνωση, αλλά για την κοινή επιθυμία όλων των υπολοίπων συλλογικοτήτων να προχωρήσουν ενωμένες.

Αυτό σημαίνει ότι δεν επιθυμούμε τον αποκλεισμό οποιουδήποτε από το Φεστιβάλ. Το αντίθετο· το Φεστιβάλ και οι εκδηλώσεις του παραμένουν αυτονόητα ανοιχτές για όλους και όλες, ανεξάρτητα από το τι ψηφίζουν ή αν συμμετέχουν στο ΣΥΡΙΖΑ ή άλλο πολιτικό χώρο. Κατανοούμε βέβαια ότι η μη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να θυμώσει τους ανθρώπους που ταυτίζονται μαζί του και να αποτρέψει και τη δική τους συμμετοχή. Είναι απολύτως σεβαστό και για αυτό δεν ζητάμε από κανέναν να απεκδυθεί την πολιτική του ταυτότητα. Μακάρι να έρθουν στο Φεστιβάλ άνθρωποι και οργανώσεις που διαφωνούν με το σκεπτικό μας, να πάρουν το λόγο και να το συζητήσουμε. Η Αντιρατσιστική δεν διεκδικεί κανένα αλάθητο. Αλλά να, πιστεύουμε ότι δεν γίνεται τον Ιούλη να καταγγέλλουμε όλοι μαζί τα μνημόνια, τον Αύγουστο να τα υπογράφουμε και τον Οκτώβρη να το γιορτάζουμε παρέα και να συνυπογράφουμε μανιφέστα περί κοινωνικής αλληλεγγύης. Δυστυχώς, έρχεται, και για εμάς και για όλους, η στιγμή που πρέπει να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις.

Τέλος, ούτε θέλουμε ούτε φυσικά μπορούμε, να αποκλείσουμε κανέναν από το αντιρατσιστικό κίνημα. Το αντιρατσιστικό κίνημα, και κάθε κοινωνικό κίνημα, δεν έχει ούτε ιδιοκτήτες, ούτε αποκλειστικούς εκφραστές, και προφανώς δεν περιορίζεται σε ένα Φεστιβάλ στη Θεσσαλονίκη. Η συμμετοχή του καθένα μας στο κίνημα θα κριθεί τελικά από την παρουσία του στο δρόμο και τις πλατείες· από τους αγώνες που θα δώσει για να πέσει το τείχος του θανάτου στον Έβρο, για να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, για να σταματήσει ο πόλεμος ενάντια στην προσφυγιά στη Μεσόγειο, για να πάρουν χαρτιά όλοι οι μετανάστες και υπηκοότητα -στα αλήθεια- όλα τα παιδιά τους. Σε αυτά τα πεδία πάλης θα δείξει έμπρακτα η κάθε συλλογικότητα από ποια πλευρά στέκεται. Πιστεύουμε άλλωστε ότι ένα κυβερνητικό κόμμα έχει περισσότερες δυνατότητες να μιλήσει και να δράσει για όλα αυτά, από αυτές που του προσφέρει η συμμετοχή του σε ένα φεστιβάλ, καθώς και την τελική ευθύνη να αποφασίσει: για τη FRONTEX, τα στρατόπεδα, το τείχος.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Το 18^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ήταν να γίνει κανονικά στις 3-5 Ιούλη 2015. Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος μας βρήκε έτσι στην κορύφωση της προετοιμασίας. Φυσικά, όλες οι συλλογικότητες που συμμετέχουμε σε αυτό, αποφασίσαμε τότε να αναβάλουμε το φεστιβάλ και να ριχτούμε με όλες μας τις δυνάμεις στη μεγάλη μάχη για το ΟΧΙ. Πιστέψαμε -και συνεχίζουμε να πιστεύουμε- ότι η μάχη του δημοψηφίσματος έφερνε ξανά στο προσκήνιο τα κινήματα, τις κοινωνικές αντιστάσεις, το λαϊκό παράγοντα. Το δημοψήφισμα συνέδεσε τους διαφορετικούς αγώνες σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη λιτότητα και ανέδειξε ένα ξεκάθαρο διαχωρισμό ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, την εξουσία και τους καταπιεσμένους, τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους. Ταυτόχρονα, τονίσαμε ότι για εμάς το ΟΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα, σήμαινε και ΌΧΙ σε κάθε άλλη μνημονιακή και αντιλαϊκή συμφωνία.

Το βράδυ της 5^ης Ιούλη, η νίκη του ΟΧΙ, ενός ΟΧΙ λαϊκού, ταξικού και συντριπτικού, απέναντι στο φόβο και την υποταγή του «φιλοευρωπαϊκού» μετώπου, μας γέμισε χαρά και ελπίδα. Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, χωρίς καμία δημοκρατική και λαϊκή νομιμοποίηση και μόνη δικαιολογία το θατσερικό «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», μετέτρεψε το καθάριο ΌΧΙ στα μνημόνια και τη φτώχεια, σε ένα εξίσου σαφές ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση της λιτότητας και του κεφαλαίου, θυμώσαμε και πεισμώσαμε. Για εμάς που συμμετέχουμε στα κοινωνικά κινήματα, πάντα υπάρχουν εναλλακτικές στον αέναο ζόφο που φέρνουν οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές πολιτικές.

Γι’ αυτό και όλα αυτά τα χρόνια δίνουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες μας για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών, για την εργατική αξιοπρέπεια και την προοπτική της εργατικής χειραφέτησης. Για τα δικαιώματα των προσφύγων, των μεταναστών και των παιδιών τους, για την ισότητα και την κατάργηση των πατριαρχικών και σεξιστικών διακρίσεων. Για την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών που η καταστολή, η φτώχεια, ή ακόμα οι κοινωνικές προκαταλήψεις επιβάλλουν απέναντι στους πολίτες με αναπηρίες, την LGBTQI κοινότητα, τους φυλακισμένους και αποφυλακισμένους, τους τοξικοεξαρτημένους ή τα άτομα με ψυχιατρικές διαγνώσεις. Γιατί πιστεύουμε ότι ένας άλλος κόσμος παραμένει πάντα εφικτός και αναγκαίος.

Εμείς λοιπόν, δεν σκοπεύουμε να υποταχθούμε. Θα πιάσουμε το νήμα ακριβώς από την 5^η Ιούλη, ξεκινώντας με το Φεστιβάλ που δεν έγινε τότε. Θα συναντηθούμε ξανά, για να οργανώσουμε τους αγώνες μας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φράχτες, τα θανατηφόρα σύνορα μιας Ευρώπης-Φρούριο. Θα συζητήσουμε για τις αντιστάσεις στα μνημόνια και τις δικές μας εναλλακτικές, για την πάλη ενάντια στο φασισμό που τράφηκε ακόμα περισσότερο από την υποταγή της κυβέρνησης. Θα στήσουμε μια γιορτή αλληλεγγύης και συλλογικότητας και θα τιμήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε στις 5 Ιούλη, βγαίνοντας ξανά στους δρόμους της αντίστασης και της ανατροπής.

Γιατί, όπως είπαμε και τότε και όπως καταλαβαίνουμε όλο και πιο καθαρά, οι επιμέρους αγώνες μας δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, αν δεν συνδυάζονται με τον αγώνα για τα δικαιώματα όλων μας, ντόπιων και ξένων, σε δουλειά με αξιοπρέπεια, στη δημόσια υγεία και παιδεία, με τον αγώνα ενάντια στη φτώχεια που έφεραν η κρίση και τα μνημόνια. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο: οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία δεν έχουν αποτέλεσμα και νόημα αν δεν συμπεριλαμβάνουν όλους τους φτωχούς και καταπιεσμένους, αν δεν αίρουν στα λόγια και στην πράξη τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους, ανάμεσα σε νόμιμους και «λαθραίους» μετανάστες, αν δεν αναμετρώνται καθημερινά με το ρατσισμό, τo φασισμό και τον εθνικισμό που μας θέλουν χωρισμένους και νικημένους.

Να ανοίξουνε τα σύνορα για όλους, πρόσφυγες και μετανάστες

Να ανοίξει νέα διαδικασία νομιμοποίησης για όλους τους μετανάστες χωρίς χαρτιά

Να ανοίξουμε νέο κύκλο αγώνων ενάντια στη φτώχεια, τα μνημόνια, το φασισμό

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης //Antinazi Zone YRE // Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό” (ΚΑΡ) // Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ) //Αντιφασιστικό Μέτωπο Θερμαϊκού//Ιndigenous people of Biafra //Ελληνοαλβανικός Σύλλογος “Πρόοδος”// Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν // Κοινότητα Σενεγαλέζων //Παλαιστινιακός Σύνδεσμος Β. Ελλάδος // Περιοδικό ΛΟΖΑ // Σύλλογος Αλβανών “Μητέρα Τερέζα” //Γρανάζια ζωής (Ελεύθερη Κοινωνική Κουζίνα Αλληλεγγύης) // Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης // Κουζίνα Αλληλεγγύης//Σχολείο Αλληλεγγύης “Οδυσσέας” // Ομάδα “Εκτός Τάξης”//HOMOphonia – Thessaloniki Pride //Sylvia Rivera – ομάδα για ένα κινηματικό pride // Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση Αθήνας// Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα // Δίκτυο Σπάρτακος//Λεσβιακή Ομάδα Θεσσαλονίκης // Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης // Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών//G.U.A.P ( Gaia Under Attack Photographers) // Θεατρική Ομάδα Στεκιού Μεταναστών//Εφημερίδα “Εργατική Αλληλεγγύη”// Εφημερίδα «O δρόμος της αριστεράς» // Εκδόσεις Α/Συνέχεια //Δημοτική Κίνηση “Ανταρσία στην πόλη” // Εργατική Αντεπίθεση στο δήμο Αμπελοκήπων- Μενεμένης // Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης //Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη// Επιτροπή Δράσης Δυτικών Συνοικιών//Διεθνής γυμνή ποδηλατοπορεία Θεσσαλονίκης // Κοι.Νο (Κοινωνικό Νόμισμα ) // Ομάδα Vegan Thessaloniki //Ακυβέρνητες Πολιτείες // Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης//Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης ΒΙΟΜΕ // ΣΕ.ΒΙΟ.ΜΕ.//ΑΝΤΑΡΣΥΑ // ΑΡΑΝ // ΑΡΑΣ // ΑΡΙ.Σ. // ΕΕΚ // Κόκκινο // Λαϊκή Ενότητα //ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση // Ξεκίνημα // ΟΚΔΕ // Παρέμβαση // ΣΕΚ // Συντονιστικό SOSTE ΤΟ ΝΕΡΟ // Φορείς και πολίτες ενάντια στο ΣΜΑ και τη καύση σκουπιδιών // Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού//Δίκτυο Ανέργων κι Επισφαλώς Εργαζομένων//ΕΑΑΚ// Μαθητική Αντεπίθεση // Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη //Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών // Οικόπολις//Αγωνιζόμενοι/ες Εργαζόμενοι/ες ΕΡΤ // Αντεπίθεση των εργαζομένων// Σωματείο Αποκλειστικών Νοσηλευτών Μακεδονίας// Σωματείο Μισθωτών Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης (ΣΜΕΘ) // Σωματείο Εργαζομένων του Ψ.Ν.Θ. //

Έξω οι φασίστες της Χρυσής Αυγής από τη Θεσσαλονίκη!

Όλοι στη αντιφασιστική συγκέντρωση Σάββατο 27/6, 4μμ στο Άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου!

Σάββατο 27/6, 4μμ

στο Άγαλμα του Μ.Αλεξάνδρου στην παραλία

για να αποτρέψουμε την δολοφονική συμμορία της Χρυσής Αυγής να κυκλοφορήσει τους δρόμους της Θεσσαλονίκης

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό

Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ

Ξεκίνημα- Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση

Ανοιχτά σύνορα, άσυλο, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες!

Ήδη μετράμε την τέταρτη χρονιά  του πολέμου που διεξάγεται στη Συρία. Ενός πολέμου  στον οποίο δε συμμετέχουν μόνο οι δυνάμεις του Ασάντ και οι Τζιχαντιστές, αλλά και  άνθρωποι που αγωνίζονται, με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα, ενάντια σε κάθε μορφή δικτατορίας, πολιτική ή θρησκευτική. Όμως, κάθε πόλεμος δημιουργεί καταστροφές, απώλειες και μετανάστευση. Οι Σύριοι πρόσφυγες φτάνουν πλέον τα τρία εκατομμύρια.

Παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι και άνδρες  εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να μπορέσουν να ζήσουν. Για να μπορούν τα παιδιά να φοιτήσουν στο σχολείο και να παίζουν στους δρόμους. Για να μην φοβούνται πια τις βόμβες. Για να σταματήσουν να ακούνε πυροβολισμούς και να δέχονται επιθέσεις. Για όλους τους λόγους που κάθε απλός άνθρωπος θέλει την ειρήνη.

Το ταξίδι για την Ευρώπη όμως δεν είναι εύκολο! Η Ευρώπη, φοβούμενη αυτούς που έχουν χάσει τα πάντα, έχει οχυρωθεί, έχει φτιάξει φράχτες. Έχει θερμικές κάμερες και βυθίζει βάρκες. Δεν ξεχνάμε τα ναυάγια στη Λαμπεντούζα, στο Φαρμακονήσι και τόσα άλλα που γίνονται καθημερινά. Όσοι και όσες καταφέρουν και φτάσουν σ’ αυτή την Ευρώπη, θα βρούνε κλειστές τις πόρτες. Δεν υπάρχει καμία προστασία και νομική βοήθεια προς τους πρόσφυγες. Αντίθετα μάλιστα προβαίνει σε επιχειρήσεις-σκούπες (mos maiorum) με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία περισσότερων στρατοπέδων συγκέντρωσης και την «ποινικοποίηση» του πρόσφυγα. Ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την «αποτρεπτική» πολιτική είναι κρίσιμος και το ελληνικό κράτος προσθέτει και τη δική του πινελιά: παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανιστήρια και κακομεταχείριση των προσφύγων. Η ευρωπαϊκή πολιτική αποτυγχάνει συνεχώς. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για ένα ασφαλές καταφύγιο και προτιμά να δίνει εκατομμύρια ευρώ  στη  «φύλαξη» των συνόρων.

Στη Θεσσαλονίκη, όπως και στη γειτονική Ειδομένη (Κιλκίς) είναι φανερό πλέον ότι όλη αυτή η κατάσταση στη Συρία είναι εδώ και μας αφορά, καθώς πρόσφυγες του πολέμου διεξάγεται εκεί έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Κι όμως… Την ίδια στιγμή που δεκάδες δημόσια κτήρια παραμένουν άδεια και αχρησιμοποίητα, υπάρχουν πρόσφυγες που κοιμούνται σε διάφορα υπαίθρια σημεία της πόλης. Άλλοι παραμένουν για μέρες στα βόρεια σύνορα της χώρας, χωρίς φαγητό και ζεστά ρούχα, μήπως καταφέρουν κάποια στιγμή να περάσουν τα σύνορα.

Για μας είναι αυτονόητο ότι όλες και όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Ο κοινός αγώνας ντόπιων και ξένων μπορεί να νικήσει. Ως πρώτο βήμα της έμπρακτης αλληλεγγύης μας λοιπόν συλλέξαμε ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην Ειδομένη. Η μάχη για ανοιχτά σύνορα και άσυλο στους πρόσφυγες όμως είναι διαρκής. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε ενάντια στην Ευρώπη φρούριο και σ’ ότι γεννάει την προσφυγιά και τη μετανάστευση.

Παρέμβαση – Διαμαρτυρία στο υπουργείο

Τετάρτη 20/05

15.00 προσυγκ. Άγαλμα Βενιζέλου

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Μετανάστης προσκομίζει στο υποκατάστημα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ 25ης Μαρτίου στη Θεσσαλονίκη τα απαιτούμενα δικαιολογητικά για τη χορήγηση στη μητέρα του βεβαίωσης ημερών ασφάλισης, απαραίτητη για την ανανέωση της άδειας παραμονής της. Ο προϊστάμενος του τμήματος εσόδων προχωρά -ορθώς- σε έλεγχο του πραγματικού της εργασίας. Η εργοδότρια λοιπόν παρουσιάζεται αυτοπροσώπως στην υπηρεσία και βεβαιώνει με υπεύθυνη δήλωση ότι η μετανάστρια εργάστηκε όντως σπίτι της ως οικιακή βοηθός τις ημέρες που έχουν δηλωθεί με το εργόσημο. Ο προϊστάμενος και πάλι δεν πείθεται. Ζητά τη φορολογική δήλωση της εργοδότριας και ισχυρίζεται ότι το εισόδημά της είναι πολύ χαμηλό για να δικαιολογεί πρόσληψη οικιακής βοηθού. Η εργοδότρια τον ενημερώνει ότι συνεισέφεραν οικονομικά και οι ηλικιωμένοι γονείς της, για τη φροντίδα των οποίων προσέλαβε και την οικιακή βοηθό. Ο προϊστάμενος, με την κάλυψη της διευθύντριάς του, εξακολουθεί να αρνείται να υπογράψει, αφού “κρίνει” ότι δεν υπήρξε πραγματική απασχόληση. Και σαν να μην έφτανε αυτό ασκήθηκε εκ μέρους τους, μπροστά σε πολίτες, αρνητική κριτική ακόμη και στο νόμο που ορίζει τα 50 ένσημα ως το ελάχιστο για την έκδοση βιβλιαρίου και την ανανέωση της άδειας παραμονής!

Πρώτη μικρή λεπτομέρεια: από την πρώτη στιγμή ο εν λόγω προϊστάμενος υπήρξε αρνητικά προκατειλημμένος απέναντι στο αίτημα, ισχυριζόμενος ότι βρίσκεται για άλλη μια φορά μπροστά σε μια συνήθη πρακτική των μεταναστών που προσπαθούν να εξαπατήσουν το ΙΚΑ-ΕΤΑΜ με διάφορους τρόπους, είτε αποκρύβοντας ημερομίσθια είτε με εικονική εργασία, ενώ, όπως μας έγινε γνωστό, έχει απορρίψει ανάλογα αιτήματα και άλλων μεταναστών.

Δεύτερη μικρή λεπτομέρεια: Η κατάσταση αυτή απαντάται μόνο στο συγκεκριμένο υποκατάστημα του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ στη Θεσσαλονίκη, αφού σε όλα τα υπόλοιπα η διαδικασία της χορήγησης βεβαίωσης ημερών ασφάλισης ακολουθεί, χωρίς αβάσιμα κωλύματα, την τυπική οδό και δεν προχωρά σε δίκες προθέσεων.

Το θέμα αποκτά γρήγορα δημοσιότητα, αφού ο μετανάστης έχει το θάρρος να το καταγγείλει τόσο σε μας όσο και στον Τύπο, και έρχεται σε γνώση της διοίκησης του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Το ελάχιστο λοιπόν που θα μπορούσε κανείς να περιμένει εκ μέρους της θα ήταν μια -έστω τυπική- εξαγγελία διοικητικής διερεύνησης της υπόθεσης, ιδιαίτερα από τη στιγμή που υπάρχει και η διάσταση της ρατσιστικής συμπεριφοράς. Αντίθετα, με έκπληξη διαβάσαμε την παρακάτω ανακοίνωση που όχι μόνο δεν κάνει κάτι τέτοιο, αλλά καλύπτει τον υπάλληλο μέσα από την τακτική του “άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε”:

“Συστατικό στοιχείο της υπαγωγής στην ασφάλιση είναι ο έλεγχος του πραγματικού της απασχόλησης και ορθώς τόσο ο Προϊστάμενος όσο και οι αρμόδιοι υπάλληλοι του ΙΚΑ, αναζητούν το εάν υπήρχε ή όχι.Τα φαινόμενα εικονικής ασφάλισης τα τελευταία χρόνια έχουν λάβει σοβαρές διαστάσεις με άμεση επίπτωση στην οικονομική ευρωστία των Ταμείων και στερούν επιπλέον οφέλη στο επίπεδο παρεχομένων υπηρεσιών προς τους υπόλοιπους ασφαλισμένους.Η αναγωγή σε “ρατσιστική” συμπεριφορά δημόσιων λειτουργών που ασκούν τα καθήκοντά τους με γνώμονα τις έγγραφες οδηγίες και τη διασφάλιση της αποτροπής έκνομων συμπεριφορών, αποτελεί παραδοξότητα.Αξίζει δε να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα έχουν εντοπιστεί αρκετές περιπτώσεις φαλκίδευσης των προϋποθέσεων που καθορίζουν την πραγματική απασχόληση. Η Διοίκηση και οι υπηρεσίες του ΙΚΑ δεν κάνουν διακρίσεις φύλου, θρησκεύματος ή φυλής. Με επίκεντρο τον άνθρωπο και χωρίς αποκλεισμούς, το προσωπικό του Ιδρύματος εργάζεται για την παροχή βελτιωμένων υπηρεσιών προς τους συναλλασσόμενους.”

“Παραδοξότητα”. Μάλιστα. Έτσι επέλεξε να χαρακτηρίσει τις καταγγελίες η διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ. Ενώ δεν είναι παραδοξότητα το να καταγγέλλεται υπάλληλός σου για ρατσιστική συμπεριφορά κι εσύ ούτε να εξεγείρεσαι μπροστά σε μια τέτοια καταγγελία ούτε καν να διαβεβαιώνεις ότι θα ερευνήσεις το θέμα “σε βάθος”. Ούτε είναι απ’ ό,τι φαίνεται παραδοξότητα το να αποφαίνεσαι εκ των προτέρων ότι όλα είναι καλώς καμωμένα από τους συγκεκριμένους υπαλλήλους. Ή μήπως δεν πρόκειται για παραδοξότητα το ότι αυτός ο “υπερβάλλων ζήλος” επιδεικνύεται κατά κανόνα κυρίως απέναντι σε μετανάστριες και μετανάστες; Αν στη θέση της μετανάστριας ήταν κάποια ελληνίδα οικιακή βοηθός ο έλεγχος θα ήταν τόσο σχολαστικός άραγε; Να μιλήσουμε για την παραδοξότητα του να ανάγεται η εικονική ασφάλιση ως μείζον πρόβλημα των Ταμείων, όταν όλες και όλοι βλέπουμε γύρω μας ότι τα Ταμεία χάνουν εκατομμύρια από την αδήλωτη -με ευθύνη των εργοδοτών και ελλείψει ελέγχων- εργασία χιλιάδων εργαζομένων, και δη των μεταναστών, του εξ ορισμού πιο εκμεταλλεύσιμου κομματιού της εργατικής τάξης; Προφανώς για τη διοίκηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ δεν αποτελεί παραδοξότητα ούτε το να αποδίδεται στην εικονική ασφάλιση η χειροτέρευση των υπηρεσιών του προς τους ασφαλισμένους, τη στιγμή μάλιστα που έχει προηγηθεί η αφαίμαξη των ασφαλιστικών ταμείων από τις πολιτικές των κυβερνήσεων και των μνημονίων. Ο κοινωνικός αυτοματισμός στα καλύτερά του!

Για μας είναι ξεκάθαρο ότι η διακριτική συμπεριφορά απέναντι στους μετανάστες και τις μετανάστριες, η αντιμετώπισή τους ως εκ των προτέρων υπόπτων και ενόχων για παράνομη ή παράτυπη δραστηριότητα, η εφεύρεση πλήθους προσκομμάτων προκειμένου να μην απολαμβάνουν έστω και τα ελάχιστα δικαιώματα που προβλέπονται από το νόμο, αποτελούν μια από τις πιο σοβαρές εκφάνσεις του ρατσισμού, αφού συντηρούν και ενισχύουν την ύπαρξη αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων με λιγότερα δικαιώματα και περισσότερη επισφάλεια, εκμετάλλευση, ανεργία. Και ξέρουμε καλά ότι, αν δεν δράσουμε συντονισμένα και συλλογικά, όχι μόνο δεν θα πάψει αυτό που εφαρμόζεται σήμερα στους μετανάστες εργαζόμενους, αλλά δεν θα αργήσει να εφαρμοστεί και στους ντόπιους.

ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΔΙΑΚΡΙΣΕΩΝ

ΙΣΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ, ΝΤΟΠΙΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης