Όλα αυτά τα χρόνια, όλοι και όλες εμείς που συμμετέχουμε στα κοινωνικά κινήματα έχουμε δώσει μικρές και μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών, για την εργατική αξιοπρέπεια και την προοπτική της εργατικής χειραφέτησης, για τα δικαιώματα των προσφύγων, των μεταναστών και των παιδιών τους, για την ισότητα και την κατάργηση των πατριαρχικών και σεξιστικών διακρίσεων, για την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών που η καταστολή, η φτώχεια, ή ακόμα οι κοινωνικές προκαταλήψεις επιβάλλουν απέναντι στους πολίτες με αναπηρίες, την LGBTQI κοινότητα, τους φυλακισμένους και αποφυλακισμένους, τους τοξικοεξαρτημένους ή τα άτομα με ψυχιατρικές διαγνώσεις.
Αυτό που καταλαβαίναμε όλο και πιο καθαρά μέσα από τη συμμετοχή μας σε όλα αυτά τα κινήματα, είναι ότι αυτοί οι επιμέρους αγώνες δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, αν δεν συνδυάζονται με τον αγώνα για τα δικαιώματα όλων μας, ντόπιων και ξένων, σε δουλειά με αξιοπρέπεια, στη δημόσια υγεία και παιδεία, με τον αγώνα ενάντια στη φτώχεια που έφεραν η κρίση και τα μνημόνια. Για αυτό και συμμετείχαμε όλοι μαζί στις μεγάλες εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις των περασμένων χρόνων, στις πλατείες και τις απεργίες. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο: οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία δεν έχουν αποτέλεσμα και νόημα αν δεν συμπεριλαμβάνουν όλους τους φτωχούς και καταπιεσμένους, αν δεν αίρουν στα λόγια και στην πράξη τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους, ανάμεσα σε νόμιμους και «λαθραίους» μετανάστες, αν δεν αναμετρώνται καθημερινά με το ρατσισμό, τo φασισμό και τον εθνικισμό που μας θέλουν χωρισμένους και νικημένους.
Σήμερα, οι αγώνες αυτοί βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο κατώφλι: μετά από ένα διάστημα υποχώρησης και αμηχανίας, η προκήρυξη του δημοψηφίσματα φέρνει ξανά στο προσκήνιο τα κινήματα, τις κοινωνικές αντιστάσεις, το λαϊκό παράγοντα. Το δημοψήφισμα συνδέει τους διαφορετικούς αγώνες σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη φτωχοποίηση, τους αποκλεισμούς και τη δυστυχία που θα φέρει η συνέχιση των μνημονίων και αναδεικνύει ένα ξεκάθαρο διαχωρισμό ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, την εξουσία και τους καταπιεσμένους, τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους, αυτούς που παλεύουμε για να μείνουμε όρθιοι και αξιοπρεπείς και αυτούς που παλεύουν για να «μείνουν Ευρώπη». Ένα «ναι» στο δημοψήφισμα θα οδηγήσει σε ολική παλινόρθωση του μνημονιακού καθεστώτος, στην πιο στυγνή και αποκρουστική του εκδοχή.
Ένα ΌΧΙ, κι ακόμα περισσότερο ένα μεγάλο, ριζοσπαστικό, λαϊκό ΌΧΙ, βγαλμένο μέσα από την κινητοποίηση του λαού και της κοινωνίας, θα ανοίξει νέους δρόμους διεκδίκησης και αξιοπρέπειας. Πολλοί από εμάς έχουμε διαφορετικές απόψεις για το τι πρέπει να γίνει μετά, ποιος δρόμος είναι ο καλύτερος για το λαό και τους εργαζόμενους. Αυτό όμως που όλοι και όλες μας συμφωνούμε, είναι ότι αυτός ο δρόμος δεν μπορεί να περνά μέσα από την υποταγή και τη διολίσθηση στο μνημονιακό καθεστώς, μέσα από τη συνέχιση της λιτότητας, την ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών και υπηρεσιών. Για αυτό, το ΟΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα, σημαίνει για εμάς ταυτόχρονα και ΌΧΙ σε κάθε άλλη μνημονιακή και αντιλαϊκή συμφωνία. Και γνωρίζουμε ότι όσο πιο δυνατό θα είναι το ΌΧΙ της Κυριακής, όσο περισσότερο κινητοποιηθεί για αυτό η κοινωνία και τα κινήματα, τόσο περισσότερο θα καθορίσει και τις εξελίξεις από τη Δευτέρα, αποτρέποντας τις υπαναχωρήσεις. Αυτή την εβδομάδα, τα κινήματα και ο λαός βγαίνουμε ξανά στους δρόμους και δεν πρόκειται να μαζευτούμε ξανά εύκολα.
Κινήματα της πόλης
Θεσσαλονίκη
