18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης (16-18/10, Λιμάνι Θεσ/νίκης, Αποθ. 8)

18 limani01

Το 18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ ήταν να γίνει κανονικά στις 3-5 Ιούλη 2015. Η προκήρυξη του δημοψηφίσματος μας βρήκε έτσι στην κορύφωση της προετοιμασίας. Φυσικά, όλες οι συλλογικότητες που συμμετέχουμε σε αυτό, αποφασίσαμε τότε να αναβάλουμε το φεστιβάλ και να ριχτούμε με όλες μας τις δυνάμεις στη μεγάλη μάχη για το ΟΧΙ. Πιστέψαμε -και συνεχίζουμε να πιστεύουμε- ότι η μάχη του δημοψηφίσματος έφερνε ξανά στο προσκήνιο τα κινήματα, τις κοινωνικές αντιστάσεις, το λαϊκό παράγοντα. Το δημοψήφισμα συνέδεσε τους διαφορετικούς αγώνες σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη λιτότητα και ανέδειξε ένα ξεκάθαρο διαχωρισμό ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, την εξουσία και τους καταπιεσμένους, τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους. Ταυτόχρονα, τονίσαμε ότι για εμάς το ΟΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα, σήμαινε και ΌΧΙ σε κάθε άλλη μνημονιακή και αντιλαϊκή συμφωνία.

Το βράδυ της 5ης Ιούλη, η νίκη του ΟΧΙ, ενός ΟΧΙ λαϊκού, ταξικού και συντριπτικού, απέναντι στο φόβο και την υποταγή του «φιλοευρωπαϊκού» μετώπου, μας γέμισε χαρά και ελπίδα. Όταν η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, χωρίς καμία δημοκρατική και λαϊκή νομιμοποίηση και μόνη δικαιολογία το θατσερικό «Δεν υπάρχει εναλλακτική λύση», μετέτρεψε το καθάριο ΌΧΙ στα μνημόνια και τη φτώχεια, σε ένα εξίσου σαφές ΝΑΙ στην Ευρωπαϊκή Ένωση της λιτότητας και του κεφαλαίου, θυμώσαμε και πεισμώσαμε. Για εμάς που συμμετέχουμε στα κοινωνικά κινήματα, πάντα υπάρχουν εναλλακτικές στον αέναο ζόφο που φέρνουν οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές πολιτικές.

Γι’ αυτό και όλα αυτά τα χρόνια δίνουμε τις μικρές και μεγάλες μάχες μας για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών, για την εργατική αξιοπρέπεια και την προοπτική της εργατικής χειραφέτησης. Για τα δικαιώματα των προσφύγων, των μεταναστών και των παιδιών τους, για την ισότητα και την κατάργηση των πατριαρχικών και σεξιστικών διακρίσεων. Για την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών που η καταστολή, η φτώχεια, ή ακόμα οι κοινωνικές προκαταλήψεις επιβάλλουν απέναντι στους πολίτες με αναπηρίες, την LGBTQI κοινότητα, τους φυλακισμένους και αποφυλακισμένους, τους τοξικοεξαρτημένους ή τα άτομα με ψυχιατρικές διαγνώσεις. Γιατί πιστεύουμε ότι ένας άλλος κόσμος παραμένει πάντα εφικτός και αναγκαίος.

Εμείς λοιπόν, δεν σκοπεύουμε να υποταχθούμε. Θα πιάσουμε το νήμα ακριβώς από την 5η Ιούλη, ξεκινώντας με το Φεστιβάλ που δεν έγινε τότε. Θα συναντηθούμε ξανά, για να οργανώσουμε τους αγώνες μας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους φράχτες, τα θανατηφόρα σύνορα μιας Ευρώπης-Φρούριο. Θα συζητήσουμε για τις αντιστάσεις στα μνημόνια και τις δικές μας εναλλακτικές, για την πάλη ενάντια στο φασισμό που τράφηκε ακόμα περισσότερο από την υποταγή της κυβέρνησης. Θα στήσουμε μια γιορτή αλληλεγγύης και συλλογικότητας και θα τιμήσουμε την υπόσχεση που δώσαμε στις 5 Ιούλη, βγαίνοντας ξανά στους δρόμους της αντίστασης και της ανατροπής.

Γιατί, όπως είπαμε και τότε και όπως καταλαβαίνουμε όλο και πιο καθαρά, οι επιμέρους αγώνες μας δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, αν δεν συνδυάζονται με τον αγώνα για τα δικαιώματα όλων μας, ντόπιων και ξένων, σε δουλειά με αξιοπρέπεια, στη δημόσια υγεία και παιδεία, με τον αγώνα ενάντια στη φτώχεια που έφεραν η κρίση και τα μνημόνια. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο: οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία δεν έχουν αποτέλεσμα και νόημα αν δεν συμπεριλαμβάνουν όλους τους φτωχούς και καταπιεσμένους, αν δεν αίρουν στα λόγια και στην πράξη τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους, ανάμεσα σε νόμιμους και «λαθραίους» μετανάστες, αν δεν αναμετρώνται καθημερινά με το ρατσισμό, τo φασισμό και τον εθνικισμό που μας θέλουν χωρισμένους και νικημένους.

Να ανοίξουνε τα σύνορα για όλους, πρόσφυγες και μετανάστες

Να ανοίξει νέα διαδικασία νομιμοποίησης για όλους τους μετανάστες χωρίς χαρτιά

Να ανοίξουμε νέο κύκλο αγώνων ενάντια στη φτώχεια, τα μνημόνια, το φασισμό

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης //Antinazi Zone YRE // Κίνηση “Απελάστε το Ρατσισμό” (ΚΑΡ) // Κίνηση Ενωμένοι Ενάντια στο Ρατσισμό και τη Φασιστική Απειλή (ΚΕΕΡΦΑ) //Αντιφασιστικό Μέτωπο Θερμαϊκού//Ιndigenous people of Biafra //Ελληνοαλβανικός Σύλλογος “Πρόοδος”// Επιτροπή Αλληλεγγύης για τους Πολιτικούς Κρατούμενους στην Τουρκία και το Κουρδιστάν // Κοινότητα Σενεγαλέζων //Παλαιστινιακός Σύνδεσμος Β. Ελλάδος // Περιοδικό ΛΟΖΑ // Σύλλογος Αλβανών “Μητέρα Τερέζα” //Γρανάζια ζωής (Ελεύθερη Κοινωνική Κουζίνα Αλληλεγγύης) // Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης // Κουζίνα Αλληλεγγύης//Σχολείο Αλληλεγγύης “Οδυσσέας” // Ομάδα “Εκτός Τάξης”//HOMOphoniaThessaloniki Pride //Sylvia Rivera – ομάδα για ένα κινηματικό pride // Αντιπολεμική Διεθνιστική Κίνηση Αθήνας// Δίκτυο για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα // Δίκτυο Σπάρτακος//Λεσβιακή Ομάδα Θεσσαλονίκης // Σύνδεσμος Αντιρρησιών Συνείδησης // Σωματείο Υποστήριξης Διεμφυλικών//G.U.A.P ( Gaia Under Attack Photographers) // Θεατρική Ομάδα Στεκιού Μεταναστών//Εφημερίδα “Εργατική Αλληλεγγύη”// Εφημερίδα «O δρόμος της αριστεράς» // Εκδόσεις Α/Συνέχεια //Δημοτική Κίνηση “Ανταρσία στην πόλη” // Εργατική Αντεπίθεση στο δήμο Αμπελοκήπων- Μενεμένης // Οικολογική Κίνηση Θεσσαλονίκης //Κίνηση Πολιτών Χορτιάτη// Επιτροπή Δράσης Δυτικών Συνοικιών//Διεθνής γυμνή ποδηλατοπορεία Θεσσαλονίκης // Κοι.Νο (Κοινωνικό Νόμισμα ) // Ομάδα Vegan Thessaloniki //Ακυβέρνητες Πολιτείες // Καραβάνι Αγώνα & Αλληλεγγύης//Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης ΒΙΟΜΕ // ΣΕ.ΒΙΟ.ΜΕ.//ΑΝΤΑΡΣΥΑ // ΑΡΑΝ // ΑΡΑΣ // ΑΡΙ.Σ. // ΕΕΚ // Κόκκινο // Λαϊκή Ενότητα //ΝΑΡ για τη Κομμουνιστική Απελευθέρωση // Ξεκίνημα // ΟΚΔΕ // Παρέμβαση // ΣΕΚ // Συντονιστικό SOSTE ΤΟ ΝΕΡΟ // Φορείς και πολίτες ενάντια στο ΣΜΑ και τη καύση σκουπιδιών // Επιτροπή Αγώνα Θεσσαλονίκης ενάντια στην εξόρυξη χρυσού//Δίκτυο Ανέργων κι Επισφαλώς Εργαζομένων//ΕΑΑΚ// Μαθητική Αντεπίθεση // Σοσιαλιστική Σπουδαστική Πάλη //Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών // Οικόπολις//Αγωνιζόμενοι/ες Εργαζόμενοι/ες ΕΡΤ // Αντεπίθεση των εργαζομένων// Σωματείο Αποκλειστικών Νοσηλευτών Μακεδονίας// Σωματείο Μισθωτών Εκπαιδευτικών Θεσσαλονίκης (ΣΜΕΘ) // Σωματείο Εργαζομένων του Ψ.Ν.Θ. //

Waterproof party @ Steki Metanaston

Μιας κι ό,τι ενδιαφέρον και διασκεδαστικό προσπάθησε να γίνει την προηγούμενη βδομάδα πνίγηκε πριν ακόμα ξεκινήσει και σε πείσμα του τροπικού κλίματος της Θεσσαλονίκης, διοργανώνουμε μεγάλη δέηση στο θεό της ξηρασίας (μπας και στεγνώσει το κοκαλάκι μας…)

Dress code: αδιάβροχο

waterproof party

ΟΧΙ στα μνημόνια της φτώχειας – Όλοι και όλες στους δρόμους

Όλα αυτά τα χρόνια, όλοι και όλες εμείς που συμμετέχουμε στα κοινωνικά κινήματα έχουμε δώσει μικρές και μεγάλες μάχες για την υπεράσπιση των κοινών αγαθών, για την εργατική αξιοπρέπεια και την προοπτική της εργατικής χειραφέτησης, για τα δικαιώματα των προσφύγων, των μεταναστών και των παιδιών τους, για την ισότητα και την κατάργηση των πατριαρχικών και σεξιστικών διακρίσεων, για την άρση των κοινωνικών αποκλεισμών που η καταστολή, η φτώχεια, ή ακόμα οι κοινωνικές προκαταλήψεις επιβάλλουν απέναντι στους πολίτες με αναπηρίες, την LGBTQI κοινότητα, τους φυλακισμένους και αποφυλακισμένους, τους τοξικοεξαρτημένους ή τα άτομα με ψυχιατρικές διαγνώσεις.

Αυτό που καταλαβαίναμε όλο και πιο καθαρά μέσα από τη συμμετοχή μας σε όλα αυτά τα κινήματα, είναι ότι αυτοί οι επιμέρους αγώνες δεν μπορούν να καταφέρουν τίποτα, αν δεν συνδυάζονται με τον αγώνα για τα δικαιώματα όλων μας, ντόπιων και ξένων, σε δουλειά με αξιοπρέπεια, στη δημόσια υγεία και παιδεία, με τον αγώνα ενάντια στη φτώχεια που έφεραν η κρίση και τα μνημόνια. Για αυτό και συμμετείχαμε όλοι μαζί στις μεγάλες εργατικές και λαϊκές κινητοποιήσεις των περασμένων χρόνων, στις πλατείες και τις απεργίες. Ισχύει βέβαια και το αντίστροφο: οι αγώνες για κοινωνική δικαιοσύνη και ελευθερία δεν έχουν αποτέλεσμα και νόημα αν δεν συμπεριλαμβάνουν όλους τους φτωχούς και καταπιεσμένους, αν δεν αίρουν στα λόγια και στην πράξη τους διαχωρισμούς ανάμεσα σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους, ανάμεσα σε νόμιμους και «λαθραίους» μετανάστες, αν δεν αναμετρώνται καθημερινά με το ρατσισμό, τo φασισμό και τον εθνικισμό που μας θέλουν χωρισμένους και νικημένους.

Σήμερα, οι αγώνες αυτοί βρίσκονται μπροστά σε ένα κρίσιμο κατώφλι: μετά από ένα διάστημα υποχώρησης και αμηχανίας, η προκήρυξη του δημοψηφίσματα φέρνει ξανά στο προσκήνιο τα κινήματα, τις κοινωνικές αντιστάσεις, το λαϊκό παράγοντα. Το δημοψήφισμα συνδέει τους διαφορετικούς αγώνες σε ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη φτωχοποίηση, τους αποκλεισμούς και τη δυστυχία που θα φέρει η συνέχιση των μνημονίων και αναδεικνύει ένα ξεκάθαρο διαχωρισμό ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς, την εξουσία και τους καταπιεσμένους, τους εκμεταλλευτές και τους εκμεταλλευόμενους, αυτούς που παλεύουμε για να μείνουμε όρθιοι και αξιοπρεπείς και αυτούς που παλεύουν για να «μείνουν Ευρώπη». Ένα «ναι» στο δημοψήφισμα θα οδηγήσει σε ολική παλινόρθωση του μνημονιακού καθεστώτος, στην πιο στυγνή και αποκρουστική του εκδοχή.

Ένα ΌΧΙ, κι ακόμα περισσότερο ένα μεγάλο, ριζοσπαστικό, λαϊκό ΌΧΙ, βγαλμένο μέσα από την κινητοποίηση του λαού και της κοινωνίας, θα ανοίξει νέους δρόμους διεκδίκησης και αξιοπρέπειας. Πολλοί από εμάς έχουμε διαφορετικές απόψεις για το τι πρέπει να γίνει μετά, ποιος δρόμος είναι ο καλύτερος για το λαό και τους εργαζόμενους. Αυτό όμως που όλοι και όλες μας συμφωνούμε, είναι ότι αυτός ο δρόμος δεν μπορεί να περνά μέσα από την υποταγή και τη διολίσθηση στο μνημονιακό καθεστώς, μέσα από τη συνέχιση της λιτότητας, την ιδιωτικοποίηση των κοινών αγαθών και υπηρεσιών. Για αυτό, το ΟΧΙ σε αυτό το δημοψήφισμα, σημαίνει για εμάς ταυτόχρονα και ΌΧΙ σε κάθε άλλη μνημονιακή και αντιλαϊκή συμφωνία. Και γνωρίζουμε ότι όσο πιο δυνατό θα είναι το ΌΧΙ της Κυριακής, όσο περισσότερο κινητοποιηθεί για αυτό η κοινωνία και τα κινήματα, τόσο περισσότερο θα καθορίσει και τις εξελίξεις από τη Δευτέρα, αποτρέποντας τις υπαναχωρήσεις. Αυτή την εβδομάδα, τα κινήματα και ο λαός βγαίνουμε ξανά στους δρόμους και δεν πρόκειται να μαζευτούμε ξανά εύκολα.

 

Κινήματα της πόλης

Θεσσαλονίκη

Σάββατο 27/6, 4μμ – Αντιφασιστική συγκέντωση – Έξω οι φασίστες της Χρυσής Αυγής από τη Θεσσαλονίκη!

Έξω οι φασίστες της Χρυσής Αυγής από τη Θεσσαλονίκη!

Όλοι στη αντιφασιστική συγκέντρωση Σάββατο 27/6, 4μμ στο Άγαλμα του Μ. Αλεξάνδρου!

Η ναζιστική συμμορία της Χρυσής Αυγής ανακοίνωσε “ανοιχτή συγκέντρωση” στη Θεσσαλονίκη το Σάββατο 27/6. Σκοπός τους είναι να προσπαθήσουν να χύσουν το φασιστικό τους δηλητήριο στην πόλη μας. Να σπείρουν το ρατσιστικό μίσος, να χτυπήσουν καθένα που μοιάζει διαφορετικός, να επιβάλλουν τις απόψεις τους με τη βία. Να παρουσιαστούν σαν “αντισυστημική δύναμη” ενώ είναι το μακρύ χέρι του συστήματος.
Δηλώνουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε στην πόλη μας να κυκλοφορεί ελέυθερη μια εγκληματική συμμορία. Οι δολοφόνοι του Π. Φύσσα και του Σ. Λουκμάν, οι υπεύθυνοι για εκατοντάδες επιθέσεις σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, αριστερούς και αναρχικούς δεν μπορούν να κυκλοφορούν ελεύθεροι. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι φασίστες προσπαθούν κάτι τέτοιο. Στις προηγούμενες προσπάθειες που έκανε η Χρυσή Αυγή να εμφανιστεί στο κέντρο της πόλης, το αντιφασιστικό- αντιρατσιστικό κίνημα κινητοποιήθηκε και απέτρεψε τις συγκεντρώσεις τους, περιορίζοντας τη μικρή τους ομάδα να φωνασκεί με την προστασία της αστυνομίας κάτω από τα γραφεία τους. Όπως και τότε έτσι και αυτό το Σάββατο, καλούμε:
-κάθε άνθρωπο που παλεύει ενάντια στο ρατσισμό και τις διακρίσεις
-κάθε ομάδα και οργάνωση που συμμετέχει στον αντιφασιστικό αγώνα
-κάθε φορέα της πόλης μας που παλεύει για τα δημοκρατικά δικαιώματα
Σε μια μαζική αντιφασιστική συγκέντρωση

Σάββατο 27/6, 4μμ

στο Άγαλμα του Μ.Αλεξάνδρου στην παραλία

για να αποτρέψουμε την δολοφονική συμμορία της Χρυσής Αυγής να κυκλοφορήσει τους δρόμους της Θεσσαλονίκης

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Κίνηση Απελάστε το Ρατσισμό

Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ

Ξεκίνημα- Διεθνιστική Σοσιαλιστική Οργάνωση

lp+copy

Ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά. Τίποτα λιγότερο.

ithageniaΚατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή προς ψήφιση το νομοσχέδιο για την αλλαγή του Κώδικα Ιθαγένειας και την παροχή, υπό όρους, της ελληνικής ιθαγένειας στα παιδιά των μεταναστών. Θυμίζουμε ότι αντίστοιχο νομοσχέδιο είχε κατατεθεί το 2010 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, για να αποσυρθεί στη συνέχεια από την τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, μετά από τη μνημειωδώς ρατσιστική απόρριψή του από το ΣτΕ ως αντισυνταγματικό.

Η αναγνώριση της ιθαγένειας, δηλαδή της ιδιότητας του πολίτη του ελληνικού κράτους και των δικαιωμάτων που συνδέονται με αυτή, αποτελεί το ελάχιστο δικαίωμα για όλους τους ανθρώπους, την αναγκαία –αν και όχι από μόνη της ικανή- συνθήκη για κοινωνική ισότητα και δικαιοσύνη. Προφανώς λοιπόν, για εμάς, για το μεταναστευτικό και αντιρατσιστικό κίνημα, αλλά και για κάθε πολίτη με κάποια λογική και ανθρωπιά, η αναγνώριση της ιθαγένειας αποτελεί αυτονόητο δικαίωμα όλων των παιδιών που γεννιούνται ή μεγαλώνουν στη χώρα μας, χωρίς εξαιρέσεις, ανεξάρτητα από την εθνική, θρησκευτική ή φυλετική τους καταγωγή. Από τη σκοπιά αυτή, η κατάθεση του νομοσχεδίου αποτελεί ένα αναγκαίο βήμα, αφού αναγνωρίζει αυτό το δικαίωμα στα παιδιά μεταναστευτικής καταγωγής, αλλά και την αντίστοιχη υποχρέωση του ελληνικού κράτους.

Εδώ όμως σταματούν τα καλά νέα. Γιατί η κυβέρνηση, στο πλαίσιο μάλλον του κατευνασμού των θεσμών και των αντιδράσεων και φοβούμενη προφανώς μία σύγκρουση με το ΣτΕ και μία ενδεχόμενη νέα ακύρωση του νόμου, έκανε την επιλογή να αποδεχθεί ως βάση συζήτησης τη προηγούμενη απόφαση του ΣτΕ και του ρατσιστικού σκεπτικού της, το οποίο συνδέει την ιδιότητα του πολίτη με την «ελληνικότητα». Έθεσε έτσι αυστηρούς όρους και περιορισμούς στην αναγνώριση της ιθαγένειας -πολύ πιο στενούς ακόμα από τον προηγούμενο νόμο Ραγκούση- και εξάρτησε το δικαίωμα των παιδιών με την επιτυχή φοίτησή τους στην εκπαίδευση και –ακόμα πιο σημαντικό- με το καθεστώς νομιμότητας των γονιών τους. Πολύ σχηματικά λοιπόν, για να αποκτήσει κάποιο παιδί ιθαγένεια θα πρέπει ένας τουλάχιστον γονέας του να είναι νόμιμος επί μεγάλη σειρά ετών, ή να έχει αυτό παρακολουθήσει με επιτυχία όλη τη βασική εκπαίδευση.

Η προϋπόθεση της νόμιμης διαμονής των γονέων ωστόσο είναι άδικη, αφού, όπως όλοι γνωρίζουμε, λόγω της κρίσης, της ανεργίας και της μαύρης εργασίας, ήταν πρακτικά αδύνατο για τη μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών να συλλέγουν κάθε χρόνο τα 150 ένσημα που απαιτούνταν για την ανανέωση της άδειας παραμονής τους. Η παροχή ή όχι «νομιμότητας», δηλαδή «χαρτιών» και οι προϋποθέσεις της, ήταν και είναι ευθύνη και απόφαση του ελληνικού κράτους, όχι επιλογή των ίδιων των μεταναστών. Αφού λοιπόν το ελληνικό κράτος καταδίκασε τόσα χρόνια τους μετανάστες στην ομηρία της παρανομίας και της μαύρης εργασίας, με προφανή συνέπεια (ή στόχο) τη μείωση των μεροκάματων και την αύξηση των κερδών, τώρα τιμωρεί και τα παιδιά τους, λες και φταίνε αυτά για το γεγονός ότι το ίδιο το κράτος στέρησε τους γονείς τους από τα νομιμοποιητικά έγγραφα.

Αν δούμε τις παραπάνω προϋποθέσεις αντίστροφα, ένα παιδί που γεννήθηκε και μεγάλωσε δίπλα μας, στις ίδιες γειτονιές με τα ελληνόπουλα και τα «νόμιμα» μεταναστόπουλα, αλλά είχε την ατυχία να χάσουν οι γονείς του τη δουλειά τους και τα χαρτιά τους, αποκλείεται από την παροχή ιθαγένειας με την εγγραφή του στο σχολείο. Θα πρέπει να περάσει με επιτυχία όλη τη βασική εκπαίδευση και να αιτηθεί ξανά τότε· αν αποτύχει –και όλοι επίσης γνωρίζουμε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα της σχολικής αποτυχίας και διαρροής, ιδιαίτερα για τα παιδιά από φτωχές και άνεργες οικογένειες- καταδικάζεται και αυτό στην αιώνια ομηρία της «παρανομίας», στην ίδια του την πατρίδα, τη χώρα που γεννήθηκε.

Γνωρίζουμε βέβαια ότι το βασικό μέτωπο που θα έχει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση, όσο αφορά το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, θα είναι με τη ρατσιστική και εθνικιστική δεξιά· ήδη ο εκπρόσωπος της ΝΔ, σε ένα παραλήρημα απανθρωπιάς και άγνοιας, αποκήρυξε το νομοσχέδιο ως «κάλεσμα σε λαθρομετανάστες». Στο μέτωπο αυτό, θα σταθούμε φυσικά και εμείς απέναντι στις δυνάμεις του μίσους. Κατανοούμε επίσης τον κίνδυνο ένα πιο δίκαιο νομοσχέδιο να αμφισβητούταν ξανά από προσφυγές ρατσιστών στο ΣτΕ. Στη μάχη όμως για την αξιοπρέπεια, την ισότητα και τη δικαιοσύνη, η δειλία δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Δεν δεχόμαστε ότι οι ρατσιστικές δυνάμεις ή η δικαστική ιεραρχία μπορούν να κρατούν όμηρους τα παιδιά της χώρας μας και να τα καταδικάζουν στον κοινωνικό αποκλεισμό. Και δεν δεχόμαστε επίσης ότι μία κυβέρνηση που θέλει να αναφέρεται στην αριστερά και ένα κόμμα που μέχρι σήμερα έδινε μαζί μας τη μάχη για ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά, θα υποταχθούν σε αυτό τον εκβιασμό.

Συνεχίζουμε λοιπόν τον αγώνα για ιθαγένεια σε όλα τα παιδιά που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν στην Ελλάδα, χωρίς όρους και αποκλεισμούς. Για να αποκατασταθεί η νομιμότητα των μεταναστών που έχασαν τα χαρτιά τους λόγω ανεργίας και να αποσυνδεθεί επιτέλους η άδεια παραμονής από τον αριθμό ενσήμων. Για να ανοίξει, δέκα ολόκληρα χρόνια μετά την τελευταία φορά, μία νέα διαδικασία νομιμοποίησης για όλους τους μετανάστες και τις μετανάστριες χωρίς χαρτιά.

Ταυτόχρονα, και μέχρι την ψήφιση του συγκεκριμένου νόμου από τη Βουλή, ζητάμε από όσους βουλευτές τοποθετούνται υπέρ των δικαιωμάτων και κατά του ρατσισμού, να δώσουν μαζί μας αυτή τη μάχη, διεκδικώντας τη διεύρυνση των προϋποθέσεων που θέτει αυτός ο νόμος. Ένα άμεσο βήμα, με μεγάλη όμως σημασία, θα είναι να αντί για νόμιμη παραμονή του γονέα για 5 συνεχή χρόνια πριν τη γέννηση του παιδιού και κατά τη στιγμή της εγγραφής του στο σχολείο, να απαιτείται η απόδειξη ότι στο ίδιο χρονικό διάστημα έχει λάβει ή αιτηθεί αρχικά άδεια παραμονής, ακόμα και αν την έχει στο μεταξύ χάσει λόγω έλλειψης ενσήμων· με άλλα λόγια, ότι ζει και εργάζεται μόνιμα στη χώρα, ακόμα και αν δεν έχει χαρτιά. Σε αυτή την περίπτωση το παιδί του αυτονόητα έχει δεσμούς με τη δική μας χώρα, αφού εδώ μεγάλωσε, και δικαιούται να αναγνωριστεί ως πολίτης. Επίσης, η σχολική αποτυχία δεν πρέπει να γίνεται αιτία τιμωρίας και αποκλεισμού του παιδιού από την ιθαγένεια, αλλά κίνητρο για μεγαλύτερη στήριξή του.

 

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

30 ΜΑΪΟΥ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΜΠΙΑΦΡΑ/ 30 May International Biafra Commemoration Day

download
INDIGENOUS PEOPLE OF BIAFRA / Ένωση Αυτόχθονων της Μπιάφρα στην Ελλάδα
THESSALONIKI/NORTHERN – GREECE
30 ΜΑΪΟΥ – ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΜΠΙΑΦΡΑ
11 πμ,  ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ- ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΟΥΣ
Καλούμε όλους τους Μπιαφρανούς (Abia, Akwa-Ibom, Anambra, Bayelsa, Cross- River, Delta, Ebonyi, Enugu, Imo and Rivers States- συμπεριλαμβανομένων των Igbanke, Edo State και Idoma land) και φίλους του βασιλείου της Μπιάφρα.
Η μέρα μνήμης των ΗΡΩΩΝ και των ΗΡΩΙΔΩΝ πλησιάζει / ΣΑΒΒΑΤΟ 30 ΜΑΙΟΥ 2015:
Σε ανάμνηση των χαμένων ψυχών της Μπιάφρα, όλων αυτών των ψυχών που χάθηκαν κατά τη διάρκεια
της γενοκτονίας που διέπραξαν οι νιγηριανές αρχές και ξένοι συμμάχοι τους, το 1967 – 1970, στον πόλεμο  μεταξύ Νιγηρίας-Biafra. Για τους λατρεμένους μας  ήρωες και τις ηρωίδες που αγωνίστηκαν, πολέμησαν και  έδωσαν τη ζωή τους, για όσες και όσους θυσιάστηκαν για την ελευθερία της Biafra. Πάνω από έξι εκατομμύρια ανυπεράσπιστοι άνθρωποι της Μπιάφρα χάθηκαν, παιδιά πέθαναν από την πείνα, άνδρες και  γυναίκες αποκεφαλίστηκαν, σφαγιάστηκαν αδίκως πριν, κατά τη διάρκεια του πολέμου.
Ζητάμε τη συνεργασία όλων των οικογενειών της Μπιάφρα, των εραστών της ελευθερίας και των
υποστηρικτών μας στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα.  Παρακαλούμε βγείτε στο δρόμο μαζί μας,
δείξτε μας την μέγιστη υποστήριξη σας!
Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για την συμμετοχή σας, ο Θεός να σας έχει καλά…
Με φιλικούς χαιρετισμούς,
Ικετσούκου(Aϊκ) Αμάμς
Πρόεδρος της Ένωσης των Αυτοχθόνων της  Μπιάφρα στη Θεσσαλονίκη και τη Βόρεια Ελλάδα
Για περισσότερες πληροφορίες παρακαλούμε επικοινωνήστε στα νούμερα: 6997665400 ή 6955377142
Ζήτω η Μπιάφρα! Για να σηκωθεί ο ήλιος ξανά! Για την ελευθερία των ανθρώπων της Μπιάφρα όπου κι αν βρίσκονται ανά τον κόσμο!
πηγή εικόνας: http://www.gettyimages.nl/detail/nieuwsfoto’s/people-from-biafra-gather-during-a-worldwide-nieuwsfotos/494591933

Τετάρτη 10/6, 9μμ, Οργανωτική Συνέλευση για το 18ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης

10476400_522299671232653_6597567977968239321_n

Ξαναβρισκόμαστε αυτή την Τετάρτη, 10/6 στις 9μμ για να συνεχίσουμε την προετοιμασία του 18ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Κοινωνικής Αλληλεγγύης που θα γίνει και φέτος για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά στο πρώην στρατόπεδο Π.Μελά στη Σταυρούπολη. 3, 4 & 5 Ιουλίου 2015.

Όσες οργανώσεις ή συλλογικότητες ενδιαφέρονται να διοργανώσουν εκδήλωση, εργαστήριο, δρώμενο κλπ στα πλαίσια του φεστιβάλ, καλούνται να έρθουν να καταθέσουν τις προτάσεις τους. Αν και ως ένα αυτοοργανωμένο εγχείρημα προτιμάμαι πάντα την άμεση επικοινωνία και συνεννόηση, για όσους και όσες δεν μπορούν να συνδράμουν με τη φυσική τους παρουσία, μπορούν να επικοινωνήσουν στο antirathess@gmail.com

Προβολή & Συζήτηση: 5 BROKEN CAMERAS, Πέμπτη 28/5, 19.30

unnamed

 

Πέντε σπασμένες κάμερες, το βραβευμένο ντοκιμαντέρ του Παλαιστίνιου Emad Burnat και του Ισραηλινού Guv Davidi, που καταγράφει την αντίσταση σε ένα παλαιστινιακό χωριό της Δυτικής Όχθης,  την Πέμπτη 28 Μαΐου 2015 στις 19:30 στο Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών (Ερμού 23).

1.800.000 και πλέον λόγοι για να οργιστούμε, να τρομάξουμε, να εκφράσουμε την αλληλεγγύη μας, να συν-αγωνιστούμε, να συμπράξουμε, να σπάσουμε τα ταμπού της ισλαμοφοβίας, του κοινωνικού ρατσισμού αλλά και του αντισημιτισμού. Τι σημαίνει ολόκληρη η χώρα σου, οι πόλεις, τα χωριά και τα χωράφια σου να γίνονται αδιάβατη ζώνη, αποκλεισμένη από παντού, ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης όπου ελεύθερο είναι μόνο το μυαλό σου και τα όνειρά σου; Όνειρα για μια άλλη κοινωνία, για έναν άλλο πλανήτη απελευθερωμένο από τα δεσμά του εθνικισμού, του πολέμου, των διαφόρων συμφερόντων.  Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και όρια, ρατσισμό, προσφυγιά και κατατρεγμό!

Μετά την προβολή της ταινίας θα ακολουθήσει συζήτηση.

 

 

Ανοιχτά σύνορα, άσυλο, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες! Διαμαρτυρία, Τετάρτη 20/05 στις 15.00

Ανοιχτά σύνορα, άσυλο, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες!

Ήδη μετράμε την τέταρτη χρονιά  του πολέμου που διεξάγεται στη Συρία. Ενός πολέμου  στον οποίο δε συμμετέχουν μόνο οι δυνάμεις του Ασάντ και οι Τζιχαντιστές, αλλά και  άνθρωποι που αγωνίζονται, με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα, ενάντια σε κάθε μορφή δικτατορίας, πολιτική ή θρησκευτική. Όμως, κάθε πόλεμος δημιουργεί καταστροφές, απώλειες και μετανάστευση. Οι Σύριοι πρόσφυγες φτάνουν πλέον τα τρία εκατομμύρια.

Παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι και άνδρες  εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να μπορέσουν να ζήσουν. Για να μπορούν τα παιδιά να φοιτήσουν στο σχολείο και να παίζουν στους δρόμους. Για να μην φοβούνται πια τις βόμβες. Για να σταματήσουν να ακούνε πυροβολισμούς και να δέχονται επιθέσεις. Για όλους τους λόγους που κάθε απλός άνθρωπος θέλει την ειρήνη.

Το ταξίδι για την Ευρώπη όμως δεν είναι εύκολο! Η Ευρώπη, φοβούμενη αυτούς που έχουν χάσει τα πάντα, έχει οχυρωθεί, έχει φτιάξει φράχτες. Έχει θερμικές κάμερες και βυθίζει βάρκες. Δεν ξεχνάμε τα ναυάγια στη Λαμπεντούζα, στο Φαρμακονήσι και τόσα άλλα που γίνονται καθημερινά. Όσοι και όσες καταφέρουν και φτάσουν σ’ αυτή την Ευρώπη, θα βρούνε κλειστές τις πόρτες. Δεν υπάρχει καμία προστασία και νομική βοήθεια προς τους πρόσφυγες. Αντίθετα μάλιστα προβαίνει σε επιχειρήσεις-σκούπες (mos maiorum) με μοναδικό σκοπό τη δημιουργία περισσότερων στρατοπέδων συγκέντρωσης και την «ποινικοποίηση» του πρόσφυγα. Ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την «αποτρεπτική» πολιτική είναι κρίσιμος και το ελληνικό κράτος προσθέτει και τη δική του πινελιά: παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανιστήρια και κακομεταχείριση των προσφύγων. Η ευρωπαϊκή πολιτική αποτυγχάνει συνεχώς. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για ένα ασφαλές καταφύγιο και προτιμά να δίνει εκατομμύρια ευρώ  στη  «φύλαξη» των συνόρων.

Στη Θεσσαλονίκη, όπως και στη γειτονική Ειδομένη (Κιλκίς) είναι φανερό πλέον ότι όλη αυτή η κατάσταση στη Συρία είναι εδώ και μας αφορά, καθώς πρόσφυγες του πολέμου διεξάγεται εκεί έχουν φτάσει μέχρι εδώ. Κι όμως… Την ίδια στιγμή που δεκάδες δημόσια κτήρια παραμένουν άδεια και αχρησιμοποίητα, υπάρχουν πρόσφυγες που κοιμούνται σε διάφορα υπαίθρια σημεία της πόλης. Άλλοι παραμένουν για μέρες στα βόρεια σύνορα της χώρας, χωρίς φαγητό και ζεστά ρούχα, μήπως καταφέρουν κάποια στιγμή να περάσουν τα σύνορα.

Για μας είναι αυτονόητο ότι όλες και όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Ο κοινός αγώνας ντόπιων και ξένων μπορεί να νικήσει. Ως πρώτο βήμα της έμπρακτης αλληλεγγύης μας λοιπόν συλλέξαμε ρούχα και είδη πρώτης ανάγκης για τους ανθρώπους που βρίσκονται στην Ειδομένη. Η μάχη για ανοιχτά σύνορα και άσυλο στους πρόσφυγες όμως είναι διαρκής. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε ενάντια στην Ευρώπη φρούριο και σ’ ότι γεννάει την προσφυγιά και τη μετανάστευση.

Παρέμβαση – Διαμαρτυρία στο υπουργείο

Τετάρτη 20/05

15.00 προσυγκ. Άγαλμα Βενιζέλου

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

eidomeni diamartyria

Για τον αποκλεισμό της ομάδας Sylvia Rivera από τη συνδιοργάνωση του 4ου Gay Pride Θεσσαλονίκης

792391

Ο ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ΔΕ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ,
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗΣ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ

Άραγε το Pride της Θεσσαλονίκης σε ποια/ον ανήκει; Είναι ιδιοκτησία του Δήμου Θεσσαλονίκης και των δύο -μέχρι στιγμής- συνδιοργανωτριών ομάδων; Από την ίδρυση της «ομάδας Sylvia Rivera για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride» το Νοέμβρη του 2014 θεωρούσαμε ότι το Φεστιβάλ Υπερηφάνειας ανήκει σε όλον τον προοδευτικό κόσμο της πόλης μας και είναι ανοιχτό σε συνδιοργάνωση από κάθε ενδιαφερόμενη συλλογικότητα – ιδιαίτερα μάλιστα τις lgbtiqa. Με δεδομένο ότι ο Δήμος Θεσσαλονίκης είχε αναλάβει από το 2ο Pride και μετά το ρόλο συντονιστή ανάμεσα στις συνδιοργανώτριες ομάδες, ζητήσαμε από την αρμόδια αντιδημαρχία ήδη από το Νοέμβρη του 2014 να είμαστε συνδιοργανώτρια ομάδα του 4ου Thessaloniki Pride τον Ιούνη του 2015 και να συμμετέχουμε στις κοινές επιτροπές συνδιοργάνωσης του φεστιβάλ. Ακολούθησαν πολλά τηλεφωνήματα προς την αντιδημαρχία, χωρίς αποτέλεσμα. Στις 27 Απριλίου, δηλαδή πεντέμιση μήνες μετά την αρχική μας αίτηση, ο Δήμος Θεσσαλονίκης μάς ανακοίνωσε με επιστολή ότι δε δέχεται συνδιοργάνωση με τη συλλογικότητά μας.

Πρόκειται για έναν αποκλεισμό από το Δήμο Θεσσαλονίκης μιας ομάδας που έχει σταθερή lgbtiqa δράση στην πόλη, προσανατολισμένη στο κίνημα και τους καταπιεσμένους. Η επιστολή της αρμόδιας αντιδημαρχίας δεν αναφέρει με σαφήνεια τους λόγους του αποκλεισμού της ομάδας μας. Υπαινίσσεται -χωρίς να το διασαφηνίζει- ότι μία από τις άλλες δύο συνδιοργανώτριες ομάδες δεν επιθυμεί την ομάδα Sylvia Rivera ως συνδιοργανώτρια του 4ου Pride.

Επιπλέον, αναφέρεται στην έλλειψη νομικής μορφής της ομάδας μας, χωρίς και πάλι να ξεκαθαρίζει αν αυτός είναι λόγος αποκλεισμού από τη συνδιοργάνωση. Ας θυμίσουμε εδώ ότι στο 1ο Pride η μία από τις δύο συνδιοργανώτριες ομάδες δεν είχε νομική μορφή, ωστόσο διεκπεραίωσε στο ακέραιο τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από τη διεξαγωγή του. Με δεδομένο ότι μεγάλο μέρος των μελών της ομάδας μας είχε εργαστεί εθελοντικά για τη διοργάνωση των τριών πρώτων Φεστιβάλ Υπερηφάνειας, θεωρούσαμε πως αποτελούμε αναπόσπαστο τμήμα της συνδιοργάνωσης του Pride της πόλης μας. Επιθυμούσαμε λοιπόν να ενταχτούμε στις κοινές επιτροπές συνδιοργάνωση, ώστε να συμβάλουμε με τις δυνάμεις μας. Αντ’ αυτού, αποκλειστήκαμε!

Για εμάς το Pride είναι μια μεγάλη διαδήλωση για τα δικαιώματά μας, αλλά και μια μεγάλη γιορτή, σε καμία όμως περίπτωση ένα “προιόν προς πώληση”. Γι’ αυτό, αντιτασσόμαστε σθεναρά σε κάθε προσπάθεια εμπορευματοποίησης του Thessaloniki Pride και απορρίπτουμε κάθε είδους χρηματοδότηση της ομάδας μας από τα διάφορα καπιταλιστικά «funds» και συστημικούς οργανισμούς, όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση. Επειδή λοιπόν η δράση μας στοχεύει στην επαφή με τα υπόλοιπα κινήματα της πόλης (αντιρατσιστικό/αντιφασιστικό, γυναικείο/φεμινιστικό, κίνημα για τα δικαιώματα των οροθετικών, εργατικό κίνημα), καλούμε το ευρύτερο κίνημα της πόλης να συντονίσουμε όλες, όλοι και όλ* μαζί τις κινήσεις μας. Το Pride της Θεσσαλονίκης πρέπει να διατηρήσει τα κινηματικά του στοιχεία και να εξαλειφτούν τα πιθανά ή/και υπαρκτά στοιχεία υποχώρησης από το ριζοσπαστισμό (πολυεθνικές εταιρίες ως χορηγοί και λογότυπα πρεσβειών ιμπεριαλιστικών χωρών στην αφίσα, χρηματοδοτήσεις από την ΕΕ, τρανσφοβικά επεισόδια από μέρος της συνδιοργάνωσης ενάντια στις drag queen κλπ).

Για ένα Pride ανοιχτό σε συνδιοργάνωση από κάθε ενδιαφερόμενη συλλογικότητα, με ανοιχτές και δημοκρατικές διαδικασίες!

ομάδα Sylvia Rivera για ένα κινηματικό Thessaloniki Pride

πηγή φωτογραφίας: http://www.patrasevents.gr

Jam night

Η βάρδια της Πέμπτη 14/5 σας καλεί στο Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών να τζαμάρουμε παρέα!

“Όποιος παίζει κανα όργανο, να το πάρει παραμάσχαλα και να έρθει.”

JamNightResize+1

Μάης ’36 – Αναζητώντας τα κόκκινα σημάδια

Μια περιήγηση στο κέντρο της πόλης ακολουθώντας τα ίσχνη της εργατικής εξέργερσης το Μάη του 36 και του εργατικού κινήματος του μεσοπολέμου.

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Ξεκινάμε τη βόλτα μας στις 18.00 από το άγαλμα Λαμπράκη (Ερμού & Βενιζέλου)

Στις 21.00 στο Στέκι θα ακολουθήσει live με ρεμπέτικα τραγούδια της εποχής από τους “Peris & the Bad Sheep”.

mais 36 thess_2015_web