Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστών

Αλληλεγγύη στο στέκι μεταναστ(ρι)ών Θεσσαλονίκης (και πολύ αργήσαμε!)

Ο κοινωνικός χώρος paratod@s, μέσω της συνέλευσής του, δεν δυσκολεύτηκε πολύ να πάρει θέση στήριξης, πολιτικής και οικονομικής, προς το στέκι μεταναστ(ρι)ών της Θεσσαλονίκης. Βάλαμε προτεραιότητα την θέλησή μας να μείνει το στέκι ανοιχτό, χώρος στέγασης συλλογικοτήτων και συνύπαρξης ντόπιων και μεταναστ(ρι)ών. Μπήκαμε στην θέση των ανθρώπων που απειλούνται οικονομικά για την επιλογή τους να σταθούν αλληλέγγυοι σε μετανάστ(ρι)ες χωρίς δεύτερη σκέψη με όλες τους τις δυνάμεις. Και αν οι δυνάμεις μας αρκετές φορές είναι μικρές (ή μικρότερες των προσδοκιών μας και των απαιτήσεων) αυτό το ρίσκο να μην εκλειφθεί ως απερισκεψία αλλά ως συνειδητή επιλογή ενός μονοπατιού που ανοίγει μόνο περπατώντας, συλλογικά και με κόπο. Δεν ξεχνάμε τι μας ενώνει με το στέκι της Θεσσαλονίκης και τα πρώτα βήματα της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Λάρισας τότε που είχαν την στήριξη της αντιρατσιστικής πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης.

Εκτιμήσαμε την ειλικρίνεια των συντρόφων από την Θεσσαλονίκη, τους αναμένουμε με χαρά για να κουβεντιάσουμε μαζί τους και η ενδεχόμενη κριτική μας θα είναι συντροφική και ο διάλογος χρήσιμος και για μας.

ΥΓ. Το παρτυ που θα ακολουθήσει θα ειναι (προφανώς) LGBTQI+ friendly

Η “Πόλεις” οργανώνει την πρώτη της ανοιχτή συνέλευση γνωριμίας και καλεί τα κινήματα, τους ενεργούς πολίτες, αυτές που δεν τα παρατάνε, να συναντηθούν και να βάλουν τις ιδέες τους σε δράση.

Είμαστε και εμείς πολίτισσες και πολίτες που ζούμε εδώ και βιώνουμε σε όλα τα επίπεδα (υγεία, στέγη, παιδεία, εργασία, περιβάλλον) την περιθωριοποίηση και αδρανοποίηση της γενιάς μας, και όχι μόνο, με fast track διαδικασίες. Βλέπουμε τριγύρω στην πόλη την απόσυρση της κοινωνικής προστασίας, τον περιορισμό του δημόσιου χώρου, την αρπαγή δικαιωμάτων, την εμπορευματοποίηση της ζωής μας και δεν μένουμε απλοί παρατηρητές.

Αντιλαμβανόμαστε την πόλη ως κοινό που μοιραζόμαστε και μέσα από το οποίο μπορούμε να επανεφεύρουμε συλλογικά τη ζωή μας. Ξεκινάμε από τα κάτω, από τις γειτονιές και τους δρόμους, από αυτούς και αυτές που πετιούνται εκτός για να ξαναφτιάξουμε τους δεσμούς μεταξύ, γιατί θέλουμε να αλλάξουμε την καθημερινότητα μας, τώρα.

Σας καλούμε να συζητήσουμε από κοινού για όσα φανταζόμαστε και μπορούμε να κάνουμε πράξη σε αυτή την πόλη μαζί. Σας καλούμε να βρούμε μαζί, τους δρόμους της αλληλεγγύης, τους τρόπους και τους τόπους, σχεδιάζοντας ξανά τον χώρο, τον χρόνο και τις σχέσεις μας.

Η συνάντηση θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 10 Φεβρουαρίου, στις 19.00 μ.μ., στο Κοινωνικό Κέντρο-Στέκι Μεταναστ(ρι)ών, Ερμού 23.

–Θα ακολουθήσει χαλαρό ποτό στο εντευκτήριο του Στεκιού–

poleisthess@gmail.com

https://poleisthess.wordpress.com/

https://www.facebook.com/PoleisCommons/

Tο κείμενο βάσης για την συζήτηση:

Ποιοι

Είμαστε νέες και νέοι που ζούμε στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Θα μας συναντήσεις κάθε μέρα στους δρόμους και στις γειτονιές, στα σχολεία και στις σχολές, στη δουλειά και στις ουρές του ΟΑΕΔ. Είμαστε η μαθήτρια, ο φοιτητής, η μετανάστρια, ο άνεργος, η επισφαλώς εργαζόμενη, ο άστεγος, το παιδί, ο ηλικιωμένος, η νοικοκυρά, τα δέντρα που κόβουν στον βωμό των εξορύξεων, ο αέρας που μολύνουν, το νερό που ιδιωτικοποιούν, το πλακόστρωτο που καταλαμβάνουν. Είμαστε όλοι εμείς που μας πετάνε εκτός. Είμαστε εκείνες που μας παρουσιάζουν την κρίση ως «ευκαιρία», την επισφάλεια ως κανονικότητα. Είμαστε εμείς που βιώνουμε την κοινωνική και πολιτική αποξένωση, τον σεξισμό και την πατριαρχία σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Είμαστε αυτές που αρνούμαστε την έλλειψη εναλλακτικής ως μονόδρομο (και ΤΙΝΑ κάνουμε τώρα;) που προδίκασε το τέλος της «ελπίδας». Καθημερινά βιώνουμε στο πεδίο της πόλης, και όχι μόνο, τη βίαιη περιθωριοποίηση και αδρανοποίηση μιας ολόκληρης γενιάς με fasttrack διαδικασίες. Μας θυσιάζουν στο όνομα της ανάπτυξης και του χρέους, στο βωμό του κέρδους και των αγορών.

Η υπάρχουσα οικονομική, πολιτική και ιδεολογική εξουσία, δηλαδή οι «εθνικοί» εργολάβοι, οι τσιφλικάδες, οι τραπεζίτες, οι καναλάρχες, οι δικαστές, οι μπάτσοι, ο στρατός, οι μητροπολίτες, οι Μ.Κ.Ο., οι αυλικοί διανοούμενοι, τα αστικά κόμματα, κ.α., συντηρούν και αναπαράγουν κοινωνικούς αυτοματισμούς, αποδομούν τις κοινωνικές σχέσεις και ωθούν στον ατομικό δρόμο και την ιδιώτευση. Επιστέγασμα σε όλα αυτά αποτελεί ο εφαρμοσμένος νεοφιλελευθερισμός της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, που απέδειξε στην πράξη ότι το κράτος έχει συνέχεια. Στις μέρες μας, ο καπιταλισμός αποδεικνύεται ανίκανος να διαφυλάξει την εκπλήρωση βασικών αναγκών και, προκειμένου να αναπαραχθεί, μετατρέπει δικαιώματα, που με αίμα και με θυσίες κατακτήθηκαν, σε προνόμια για λίγους. Εμείς, αυτές τις μέρες που η εξαίρεση έχει γίνει κανόνας και η ματαίωση προσδοκιών είναι εδώ, αντί να κάτσουμε στον καναπέ, αναλαμβάνουμε τη δική μας ευθύνη στην πράξη.

Πού

Επιλέγουμε να δράσουμε στην πόλη, καθώς αποτελεί ένα πεδίο όπου εκφράζονται και συγκεντρώνονται οι συγκρούσεις, αντιφάσεις και αντιθέσεις στον τομέα της εργασίας, των δικαιωμάτων, της υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών αγαθών (μεταφορές, στέγαση, νερό, σίτιση κ.α.). Άλλωστε, η απόσυρση του κράτους από την κοινωνική πολιτική αντανακλάται στις εικόνες της ζωής σε αυτήν.

Επιπλέον, η πόλη αποτελεί και το πεδίο συλλογικής & ατομικής δράσης και συνύπαρξης, το οποίο δεν περιορίζεται μόνο σε τοπικό/καθημερινό επίπεδο, αλλά δημιουργεί τις συνθήκες για καθολική αμφισβήτηση του κυρίαρχου μοντέλου και τρόπου ζωής. Πιστεύουμε στην επανεφεύρεση της πόλης μέσα από την κατανόησή της ως κοινό, και κατ’ επέκταση ως όχημα κοινωνικής και πολιτικής χειραφέτησης.

Επιλέγουμε την πόλη, δρούμε τη γειτονιά, γιατί πιστεύουμε ότι η άμεση συμμετοχή στο κοινό αναφέρεται στο χώρο που κατοικούν οι επισφαλείς, οι άνεργες, αυτοί που υπολείπονται. Έτσι θα διεκδικήσουμε ξανά στη βάση του διαμοιρασμού των κοινών (αυτά που δεν ανήκουν σε κανέναν αλλά μοιραζόμαστε όλες) το συλλογικό σχεδιασμό πρακτικών λύσεων σε όλα τα ζητήματα που μας αφορούν. Στην κατεύθυνση οικοδόμησης ενός άλλου μοντέλου οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης και (ανα)παραγωγής νέων σχέσεων μεταξύ μας. Σε αυτή τη βάση, αντιλαμβανόμαστε την ενασχόληση με την πόλη, όχι σαν παραδοχή της ήττας απέναντι στο κεντρικό κράτος, αλλά ως το πυρηνικό στοιχείο για την ανατροπή του.

Πώς

Λειτουργούμε συλλογικά, ως συνέλευση, η οποία απαρτίζεται από άτομα, οργανωμένα ή μη, ενεργά στο κοινωνικό και ταξικό κίνημα. Είμαστε συλλογικότητα βάσης, όχι συντονιστικό πολιτικών οργανώσεων. Πειραματιζόμαστε με τη δημοκρατία, προτρέποντας τα άτομα που συναπαρτίζουν τη συνέλευση να μιλάνε κυκλικά, έχοντας αδιαπραγμάτευτη την ισότητα λόγου, απόφασης και πληροφόρησης. Είμαστε δομή ανοιχτή και αντιεραρχική που μεροληπτεί υπέρ της άμεσης δημοκρατίας την ώρα που αντιλαμβάνεται την όποια αντιπροσώπευση κυκλικά και ανακλητά. Δοκιμάζουμε στην πράξη τις ατομικές και συλλογικές αντοχές, αφού ο δρόμος για να παραμένουμε πολιτικά ενεργοί απαιτεί χρόνο, διάθεση και προσπάθεια, για συγκλίσεις και υπερβάσεις.

Βασικός τρόπος λήψης αποφάσεων της συνέλευσης είναι η συναίνεση. Σε περιπτώσεις εξαιρετικά κρίσιμες και εφόσον αφορούν το μέλλον της συνέλευσης οι αποφάσεις θα λαμβάνονται με την πλειοψηφία των 2/3 των παρόντων μελών στη διαδικασία. Βλέπουμε τα κοινωνικά και πολιτικά τεκταινόμενα από τη σκοπιά της πόλης και της καθημερινότητας των υπολειπόμενων.

Είμαστε αντιρατσίστριες, αντισεξιστές και αντιφασίστριες. Αλληλοεπιδρούμε με τα κινήματα πόλης, μοιραζόμαστε τους αγώνες απέναντι στην περαιτέρω φτωχοποίηση, συλλειτουργούμε με τις μαχήτριες των κοινών, αντιλαμβανόμενοι το δικαίωμα στην πόλη ως το δικαίωμα του δικαιώματος, το δικαίωμα σε ζωή με αξιοπρέπεια και χειραφετητικό χρόνο.

Τι

Θέλουμε να διευρύνουμε τον αναγκαίο χώρο για να αναπτυχθούν οι επινοητικοί χειρισμοί των αποκλεισμένων, η έμπρακτη αλληλεγγύη, τα ανταγωνιστικά κινήματα που οραματίζονται το τέλος του καπιταλισμού, όχι ως δυστοπικό σενάριο. Θέλουμε να διευρύνουμε τα κοινά αγαθά, απελευθερώνοντας από τη σφαίρα του εμπορεύματος όλο και περισσότερα πεδία της καθημερινότητας των πολιτών και παλεύοντας ανυποχώρητα κάθε προσπάθεια περιορισμού τους. Θέλουμε μια πόλη που η κατοίκηση, η μετακίνηση και το ποιοτικό περιβάλλον είναι αδιαπραγμάτευτα. Θέλουμε μια πόλη που ως κάτοικοι της διαμοιραζόμαστε τον χρόνο και τους πόρους μας. Εμείς άμεσα και συλλογικά αποφασίζουμε για τον προϋπολογισμό.

Όραμα μας η δημιουργία νέων δομών συλλογικής αυτάρκειας και αξιοπρεπούς διαβίωσης μέσα από την ανατροπή της μηχανικής αναπαραγωγής του υπάρχοντος. Για εμάς, η επαναφορά της πολιτικής στην πόλη (μιας και η πρώτη έννοια προκύπτει από τη δεύτερη) δεν είναι μια επιστροφή στο παρελθόν αλλά ένα άλμα στο μέλλον. Μέλλον μη προδιαγεγραμμένο που θα σμιλευτεί από τις αγωνίες και τους αγώνες μας για ζωή.

*Κείμενο βάσης για την ανοιχτή συνέλευση της συλλογικότητας «Πόλεις», που θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο, 10 Φεβρουαρίου, στις 19.00 μ.μ., στο Κοινωνικό Κέντρο-Στέκι Μεταναστ(ρι)ών, Ερμού 23.

Πιστές στις παραδόσεις, κόβουμε στημένη βασιλόπιτα και κληρώνουμε ευφάνταστα (ή και όχι) μπιχλιμπίδια για την καλοτυχία της χρονιάς και τον εκκιτσισμό των δωματίων μας. Η θεατρική του Στεκιού έχει υποσχεθεί κάλυψη της δραματικής διαδικασίας με περιγραφή και σχολιασμό λεπτό προς λεπτό. Αφού τελειώσουν τα λεπτά, θα χορέψουμε μόνο επιτυχίες.

ΕΥΡΩΠΗ – ΦΡΟΥΡΙΟ

Δύο χρόνια σχεδόν από την συμφωνία ή ορθότερα κοινή δήλωση ΕΕ-Τουρκίας,  (Μάρτης 2016), το μεταναστευτικό-προσφυγικό θέμα παραμένει ψηλά στην ατζέντα του δημόσιου πολιτικού λόγου, καθορίζει εκλογικές αναμετρήσεις στο ευρωπαϊκό έδαφος και αποτελεί το δεύτερο, μετά την οικονομία, σημαντικό ζήτημα για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις.

Δύο χρόνια μετά, η αναβαθμισμένη αντιμεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των τοπικών κυβερνήσεων εξοντώνει πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες με συστηματικό τρόπο, παρά τις υποκριτικές «ανθρωπιστικές» κορώνες που διατυπώνονται κατά καιρούς. Η μετακίνηση των ανθρώπων αναγορεύεται σε «κρίση», «πρόβλημα» ή «μεγάλες ροές», ολόκληρες περιοχές ανακηρύσσονται σκόπιμα σε καθεστώς «έκτακτης ανάγκης», με συνέπεια την εναλλαγή ή και αλληλοκάλυψη της κατασταλτικής ή «ανθρωπιστικής» αντιμετώπισης του μεταναστευτικού- προσφυγικού ζητήματος, ανάλογα με τα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα των χωρών του δυτικού κόσμου.

Η εν λόγω συμφωνία οδήγησε στο κλείσιμο του λιγότερο θανατηφόρου περάσματος του Αιγαίου (θα ήταν τραγική ειρωνεία να το αναφέρουμε ως ασφαλές), σπρώχνοντας τους μετακινούμενους πληθυσμούς σε πιο δύσκολα μονοπάτια, χερσαία και θαλάσσια. Μερικά φρικιαστικά ναυάγια στη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Λιβύης – Μάλτας – Ιταλίας τον τελευταίο καιρό, αποτελούν σκληρή επιβεβαίωση της προηγούμενης διαπίστωσης, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα ότι οι πνιγμοί και οι φράκτες  τρομάζουν, αλλά δεν σταματούν την μετακίνηση των ανθρώπων.

Οι συνέπειες της εφαρμογής της συμφωνίας του Μάρτη 2016 δεν αφορούν μόνο τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες, αλλά και τις κοινωνίες υποδοχής. Η κεντρική αντιμεταναστευτική πολιτική της ΕΕ θεμελιωμένη στη συμφωνία του Μάρτη, η οποία είναι στην πράξη ένας συμβιβασμός πάνω στον αμοιβαίο εκβιασμό ΕΕ και Τουρκίας -στοχοποιεί τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες ως  «εισβολείς» στο ευρωπαϊκό έδαφος -καθώς τους συνδέει με την τρομοκρατία, ταυτίζοντάς τους έτσι με την  έννοια της απειλής. Τα παραπάνω, σε συνδυασμό με το κυρίαρχο πολιτικό δόγμα «τάξη και ασφάλεια» στο δυτικό κόσμο και την μεγάλη ανεργία που γεννά η γενικευμένη οικονομική ύφεση, νομιμοποιούν το ρατσιστικό -ξενοφοβικό λόγο στις περισσότερες ευρωπαϊκές κοινωνίες, καθιστώντας με αυτόν τον τρόπο τ’ ακροδεξιά και τα κυβερνώντα κόμματα συγκοινωνούντα δοχεία. Η επικίνδυνη αυτή πολιτική λειτουργεί καταλυτικά για την ενεργοποίηση ξενοφοβικών-ρατσιστικών ανακλαστικών στις ευρωπαϊκές κοινωνίες, προαλείφοντας ένα ζοφερό μέλλον για ντόπιους και μετανάστες/στριες.

 Απέναντι σε αυτή την πασίγνωστη αφήγηση της ακροδεξιάς που ορίζει ως έσχατο κακό τον «ξεριζωμένο», οφείλουμε να αντιπαραθέσουμε το ιδεολογικό πεδίο της πάλης των τάξεων, των εκμεταλλευόμενων και ταξικά καταπιεσμένων ανθρώπων και όχι των φτωχών μεταξύ τους.

ΕΛΛΑΔΑ: Η ΖΩΗ ΕΝ ΤΑΦΡΩ

H αυστηρή εφαρμογή της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας από την ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη γεννήσει τα τέρατά της. Από την μια πλευρά, όσον αφορά στους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες οδήγησε για πρώτη φορά στη δημιουργία ειδικών ζωνών εντός της ΕΕ και συγκεκριμένα στα ελληνικά νησιά του Β. Αιγαίου και τα Δωδεκάνησα. Τα νησιά αυτά μετατράπηκαν από πέρασμα προς την ενδοχώρα και πρώτο σκαλί προς την Ευρώπη, σε κλειστές ζώνες ασφαλείας (buffer zones), σε ένα έδαφος που αποτελεί εσωτερικό σύνορο μέσα στην ίδια την χώρα, σε ένα ειδικό καθεστώς καραντίνας κι απομόνωσης όπου ορίζεται με αυστηρότητα το «μέσα» και το «έξω» και όπου οι πολιτικοί και οικονομικοί πρόσφυγες κρατούνται υπό περιορισμό και χωρίς κανένα δικαίωμα να μεταβούν σε άλλες κρατικές δομές προσφύγων στην ενδοχώρα. Στοιβαγμένοι κατά χιλιάδες σε άθλιους χώρους, αντιπαλεύοντας το κρύο, την πείνα και την απόγνωση, φιλτράρονται σε νόμιμους και «παράνομους» ανθρώπους που περιμένουν την επικύρωση της τελικής ταξινόμησης από τις υπηρεσίες ασύλου, ελπίζοντας να μην απελαθούν στη γειτονική «ασφαλή» χώρα (η «ασφάλεια» της Τουρκίας σημαίνει για τους μη Σύριους έως και 12 μήνες φυλάκιση). Με βάση δε τις πρόσφατες προτάσεις της Γενικής Επιτροπείας της Επικράτειας των Τακτικών Διοικητικών Δικαστηρίων προς την κυβέρνηση και τους εμπλεκόμενους με το μεταναστευτικό φορείς, αφαιρείται από τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες η συνταγματική δυνατότητα να αμφισβητούν αποφάσεις θεσμικών οργάνων και να προσφεύγουν δικαστικά εναντίον τους. Αν αυτή η πρόταση υιοθετεί από την κυβέρνηση (το πλέον αναμενόμενο), είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσουν μαζικές απελάσεις καθώς πολλοί/ές θα απελαύνονται αμέσως μετά την απόρριψη της αίτησης ασύλου σε δεύτερο βαθμό.

Ζώντας λοιπόν σε καθεστώς εξόντωσης, οι πολιτικοί και οικονομικοί πρόσφυγες στα νησιά Β. Αιγαίου και Δωδεκανήσων μετράνε καθημερινά τις αντοχές τους απέναντι στην ανάλγητη πολιτική των κυβερνώντων. Στις συνθήκες αυτές η συλλογική οργάνωση των αρνήσεων και των διεκδικήσεων των φυλακισμένων στα hot spots αποτελεί μονόδρομο. Όπως μονόδρομο αποτελεί και για το ανταγωνιστικό κίνημα η καταγγελία του ειδικού καθεστώτος κράτησης στα νησιά του Αιγαίου, η συγκρότηση σχέσεων αλληλεγγύης και η υποστήριξη σε συμβολικό και πραγματικό επίπεδο των αγώνων των πολιτικών και οικονομικών προσφύγων.

Την ίδια στιγμή στις τοπικές κοινωνίες των νησιών, η ευλαβική εφαρμογή της ευρωτουρκικής  συμφωνίας από το υπουργείο μεταναστευτικής πολιτικής, έφερε στην επιφάνεια το ρατσιστικό-ξενοφοβικό παραλήρημα διευκολύνοντας την ανάπτυξη απροκάλυπτων ή καμουφλαρισμένων (ως επιτροπές πολιτών, καταστηματαρχών κτλ) κινήσεων και αντιδράσεων με ακροδεξιό ως και ανοιχτά φασιστικό χαρακτήρα. Βέβαια, όσο προφανές είναι το γεγονός ότι η άνοδος της ακροδεξιάς δεν μπορεί ν’ αποσυνδεθεί από το γενικότερο ζήτημα της εφαρμογής της εν λόγω συμφωνίας, άλλο τόσο εύλογο είναι ότι κανένας και καμιά  δεν απαλλάσσεται από τις  ατομικές του/της ευθύνες.

Η απάντηση στη διείσδυση του εθνορατσισμού, κωδικοποιημένου στο καφενειακού τύπου σλόγκαν «γίναμε ξένοι στον τόπο μας»,  στην ακροδεξιά  βία προς τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες, αλλά και αλληλέγγυους/ες, επαφίεται στην ανάπτυξη ενός ισχυρού ανταγωνιστικού κινήματος στα νησιά και στην ενδοχώρα που θα σταθεί απέναντι στον πολύμορφο κοινωνικό δαρβινισμό, υπερασπιζόμενο την ελευθερία μετακίνησης και το δικαίωμα παραμονής στη χώρα μας ανθρώπων που το επέλεξαν.

Η κατάσταση στην ενδοχώρα μοιάζει καλύτερη, αν την συγκρίνει κανείς με τις συνθήκες εγκλεισμού στα νησιά, αλλά απέχει πολύ από τις πρόσφατες δηλώσεις του πρωθυπουργού σύμφωνα με τις οποίες «οι πρόσφυγες στην ηπειρωτική Ελλάδα ζουν σε καλές συνθήκες με πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση» (24/11/2017). Είναι γνωστό ότι οι όποιες παροχές υγείας και εκπαίδευσης στα camps έχουν κατά κύριο λόγο ανατεθεί σε πολυάριθμες Μ.Κ.Ο οι οποίες ως μορφή οργάνωσης και πεδίο δράσης υποκαθιστούν το κράτος ιδιωτικοποιώντας τις υπηρεσίες κοινωνικής πρόνοιας. Χωρίς να παραβλέπουμε ότι  στα camps υπάρχουν πραγματικές ανάγκες υπηρεσιών κοινωνικής πρόνοιας, δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια στην αρνητική προφανώς συμβολή των ΜΚΟ στην –μεταξύ άλλων- εμπέδωση της συναίνεσης και τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης στους κατά πλειονότητα άθλιους χώρους εκτοπισμού-εγκλεισμού των πολιτικών και οικονομικών προσφύγων.

Αναφερόμενοι στις συνθήκες διαβίωσης στην ενδοχώρα, μπορούμε να πούμε ότι μόνο όσοι/ες έχουν μεταφερθεί  προσωρινά από τα camps  στον αστικό ιστό (η στέγαση τους μπορεί ν’ ανανεωθεί για 3 τρίμηνα) φαίνεται να έχουν μερική πρόσβαση στα δημόσια αγαθά. Και σε αυτή την περίπτωση όμως, τα εμπόδια και οι αποκλεισμοί παραμένουν. Το παράδειγμα της εκπαίδευσης με τις ελάχιστες τάξεις υποδοχής, τις δυσκολίες εγγραφής κυρίως στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο, και η έλλειψη μέριμνας για τα παιδιά άνω των 16, αποδεικνύει πόσο απέχουν οι πρωθυπουργικές δηλώσεις από την πραγματικότητα. Άλλωστε, είναι γνωστό ότι ο τρόπος διαχείρισης του μεταναστευτικού επιβεβαιώνει κάθε φορά ότι όταν πρόκειται για το ζήτημα της μετανάστευσης ισχύουν με μαθηματική ακρίβεια  τ’  ακριβώς αντίθετα από τις βασικές παραδοχές του δημόσιου λόγου. Κανείς δεν μπορεί να νιώθει «περηφάνια» όταν αναφέρεται στις συνθήκες διαβίωσης των πολιτικών και οικονομικών προσφύγων. Τα παρακάτω στοιχεία είναι στοιχεία ντροπής:

• 3091 νεκροί στη Μεσόγειο μέσα στο 2017, οι 62 στο Αιγαίο
• 1361 νεκροί στο Αιγαίο από το 2014 ως σήμερα
• 000 φυλακισμένοι στα νησιά σε άθλιες συνθήκες (Λέσβος, Χίος, Σάμος, Κως, Λέρος)
• 300 φυλακισμένοι μετανάστες στα κλειστά κέντρα κράτησης (Αμυγδαλέζα, Κόρινθο, Παρανέστι, Ξάνθη) ΙΟΜ: 10-2017
• Χιλιάδες αόρατοι άνθρωποι σε camps στην ενδοχώρα
• Απελάσεις σε «ασφαλείς» χώρες (Τουρκία, Πακιστάν, Αφγανιστάν)
• Καταστολή των διαμαρτυριών και εξεγέρσεων για καλύτερες συνθήκες ζωής

Να αντιπαλέψουμε την στρατοπεδική αντίληψη διαχείρισης του προσφυγικού -μεταναστευτικού. Τα στρατόπεδα κάθε τύπου αποτελούν χώρους εκτοπισμού και εγκλεισμού ανθρώπων σε αναξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, χώρους στέρησης κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων.

Να κλείσουν τα camps– τα hotspots – τα κέντρα κράτησης και να διασφαλιστούν για όλους/ες αξιοπρεπείς συνθήκες διαμονής.

Να ακυρωθεί η συμφωνία ΕΕ – Τουρκίας και να σταματήσουν οι απελάσεις των πολιτικών και οικονομικών προσφύγων. 

Ν’ αντιτάξουμε την αλληλεγγύη και την μαζική απάντηση του ανταγωνιστικού κινήματος στις ρατσιστικές-φασιστικές πρακτικές κατά των πολιτικών και οικονομικών προσφύγων. 

Ανοιχτά σύνορα για την ελεύθερη μετακίνηση των πολιτικών και οικονομικών προσφύγων προς τις χώρες επιλογής τους. 

Καμιά άμεση ή έμμεση συμμετοχή του ελληνικού κράτους στους πολέμους που γεννούν τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες 

Πρόσβαση όλων των πολιτικών και οικονομικών προσφύγων στην υγεία και την εκπαίδευση χωρίς εξαιρέσεις. 

Να σταματήσουν όλες οι διώξεις κατά των οικονομικών και πολιτικών προσφύγων που διεκδικούν τα δικαιώματά τους.

Χαρτιά προσωρινής παραμονής για όσους/ες επιθυμούν να μεταβούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, χαρτιά μόνιμης παραμονής για όλους/ες όσους επιθυμούν να μείνουν στην Ελλάδα.

• Στο πλαίσιο της Πανελλαδικής Δικτύωσης αποφασίστηκαν δράσεις-παρεμβάσεις για την παύση την αποφυλάκιση των 35 κρατούμενων από την κινητοποίηση στη Μόρια (Ιούλιος 2017)
• Παρεμβάσεις ενάντια στα hot spots στα νησιά και στα σκλαβοπάζαρα της Λιβύης στις 18/12 Παγκόσμια Ημέρα Μετανάστη
• Δράσεις τέλη Γενάρη με σύνθημα:  «3 χρόνια κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, 3 χρόνια αντιμεταναστευτικής πολιτικής».
• Κινητοποιήσεις στις 21 Μάρτη, Παγκόσμια Ημέρα κατά του Ρατσισμο

Συνυπογράφουν:

Αλληλέγγυοι/ες Χίου
Αλληλεγγύη-Κως
Αλληλεγγύη Λέσβου – ΠίκΠα
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Λάρισα
Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Πρέβεζα
Δίκτυο Κοινωνική Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών
Κίνηση Υπεράσπισης Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών/στριών
Κίνηση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα – Αλληλεγγύη στους Πρόσφυγες-Σάμος
Κοινωνικό Στέκι ROSSONERO – Τρίκαλα
Kοινωνικό Στέκι – Στέκι Μεταναστών Χανίων
Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών
Ομάδα αλληλεγγύης Γιαννιτσών
Ομάδα Στήριξης Μεταναστών και Προσφύγων Καλύμνου
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης Λαμίας
Πίσω Θρανία – για μια Εκπαίδευση Χωρίς Διακρίσεις
Πρωτοβουλία Ηρακλείου για τους Πρόσφυγες και Μετανάστες
Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης ΛΑΜΙΑΣ
Στέκι Μεταναστών – Αθήνα
Στέκι Μεταναστών – Βόλος
Φεμινιστική Συλλογικότητα «Το Μωβ» (tomov.gr)
Χώρος Στέγασης Προσφύγων City Plaza

Μαύρο σκοτάδι και έρεβος στο νεοκλασικό της Ερμού 23. Ένα ξαφνικό blackout αναβοσβήνει τα φώτα, η μουσική σωπαίνει, τα ηχεία να βγάζουν καπνούς, τα ιδρωμένα σώματα να περιμένουν το επόμενο τραγούδι. Ησυχία. Σκοτάδι και αναστάτωση. Έντρομοι οι θεατρίνοι να βλέπουν το χριστουγεννιάτικο κλίμα να φεύγει μέσα από τα χέρια τους. Τι να είχε συμβεί; Σαμποτάζ; Κάποια βρωμοδουλειά των ξωτικών ή μήπως εκτεταμένες εργασίες της ΔΕΗ σε όλο το τετράγωνο..; Οι άτακτοι θεατρίνοι δεν μπορούσαν να το αφήσουν έτσι. Εφτά μέρες μετά, έπιασαν πάλι δουλειά: στα σεικερ, στις γιρλάντες, στις χρυσόσκονες, στα φεισμπουκ ιβέντ- κεφάλι δεν σήκωσαν. Θα σώζαν τα Χριστούγεννα πάση θυσία!

Το ρεύμα μπορεί να πέφτει, αλλά το Χριστουγεννιάτικο μας κέφι ποτέ. Σηκώνουμε τις ασφάλειες, (ξανά)στολίζουμε το αγαπημένο μας Στέκι, και σας (ξανα)προσκαλούμε στο Χριστουγεννιάτικο μας πάρτι που τόσο περιμένατε. Στα decks o DJ της καρδιάς μας με αγαπημένα 90’s /00’s και χριστουγεννιάτικα χιτ.

Ποτάκια Ενίσχυσης
1) Santa Baby ( κοκτέιλ με βότκα, χυμό βύσσινο και ζαχαρωτά)
2) Last Xmas ( οινό& μελό )
3) Naughty Elf ( σφηνάκι- έκπληξη)
Τα έσοδα από τα ποτά ενίσχυσης θα δοθούν στην Θεατρική Ομάδα για να κατασκευάσει σκηνικά και να ραφτεί για τη φετινή παράσταση.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης