Στο πλαίσιο της Καμπάνιας Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες που έχουμε ξεκινήσει στη Θεσσαλονίκη, διοργανώνουμε την Τετάρτη 11/2, 20:00, στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης, εκδήλωση-συζήτηση γύρω από τους δύο βασικούς στόχους της εκστρατείας, δηλαδή τον αγώνα για την ανατροπή των ευρωπαϊκών και εγχώριων πολιτικών που εγκλωβίζουν τους πρόσφυγες στην Ελλάδα, κάνοντάς τους ταυτόχρονα το βίο αβίωτο, και την οργάνωση της έμπρακτης αλληλεγγύης προς τους πρόσφυγες.

Τη συζήτηση ανοίγουν οι:

Γιάννα Κούρτοβικ (Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών – Αθήνα), μέλη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης, του Αυτόνομου Στεκιού Κιλκίς και αλληλέγγυοι πολίτες από την περιοχή της Ειδομένης.

Facebook event: https://www.facebook.com/events/1031736040174243/

Ανοιχτά σύνορα, άσυλο, αλληλεγγύη στους πρόσφυγες!

Ήδη μετράμε την τέταρτη χρονιά του πολέμου που διεξάγεται στη Συρία. Ενός πολέμου στον οποίο δε συμμετέχουν μόνο οι δυνάμεις του Άσαντ και οι τζιχαντιστές, αλλά και άνθρωποι που αγωνίζονται, με αξιοπρέπεια και αποφασιστικότητα, ενάντια σε κάθε μορφή δικτατορίας, πολιτική ή θρησκευτική, ενάντια στις ξένες επεμβάσεις, τους κατακτητές και τον ιμπεριαλισμό. Κάθε πόλεμος όμως δημιουργεί καταστροφές, απώλειες και μετανάστευση. Οι Σύροι πρόσφυγες φτάνουν πλέον τα τρία εκατομμύρια. Παιδιά, γυναίκες, ηλικιωμένοι και άνδρες εγκαταλείπουν τα σπίτια τους για να μπορέσουν να ζήσουν. Για να μπορούν τα παιδιά να φοιτήσουν στο σχολείο και να παίζουν στους δρόμους. Για να μην φοβούνται πια τις βόμβες. Για να σταματήσουν να ακούνε πυροβολισμούς και να δέχονται επιθέσεις. Για όλους τους λόγους που κάθε απλός άνθρωπος θέλει την ειρήνη.

Το ταξίδι για την Ευρώπη όμως δεν είναι εύκολο! Η Ευρώπη, φοβούμενη αυτούς που έχουν χάσει τα πάντα, αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες σαν εγκληματίες· οχυρώνεται, σηκώνει φράχτες, τοποθετεί θερμικές κάμερες και βυθίζει βάρκες. Δεν ξεχνάμε τα ναυάγια στη Λαμπεντούζα, στο Φαρμακονήσι και τόσα άλλα που γίνονται καθημερινά. Όσοι και όσες καταφέρουν να φτάσουν δεν θα βρουν ένα άσυλο και μία βοήθεια, αλλά θα αντιμετωπίσουν επιχειρήσεις-σκούπες και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την «αποτρεπτική» πολιτική είναι κρίσιμος: μέσα από τις ευρωπαϊκές Συνθήκες σαν το Δουβλίνο ΙΙ, οι ελληνικές κυβερνήσεις μέχρι σήμερα μετέτρεψαν τη χώρα σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, εγκλωβίζοντας τους πρόσφυγες εδώ και απαγορεύοντας τους να προχωρήσουν προς τις χώρες όπου θέλουν να ζητήσουν άσυλο. Και όσο μένουν εδώ αντιμετωπίζουν παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανιστήρια και κακομεταχείριση των προσφύγων, επ’ αόριστον κράτηση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποτρεπτικές δυσχέρειες στην υποβολή αιτήματος χορήγησης ασύλου. Η ευρωπαϊκή πολιτική αποτυγχάνει συνεχώς. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για ένα ασφαλές καταφύγιο και προτιμά να δίνει εκατομμύρια ευρώ στη «φύλαξη» των συνόρων.

Έτσι, κάθε μέρα φτάνουν στη Θεσσαλονίκη και στους γειτονικούς νομούς δεκάδες πρόσφυγες, αναζητώντας τρόπους να διαφύγουν προς τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Την ίδια στιγμή που δεκάδες δημόσια κτήρια παραμένουν άδεια και αχρησιμοποίητα, υπάρχουν πρόσφυγες που κοιμούνται σε διάφορα υπαίθρια σημεία της πόλης. Άλλοι παραμένουν για μέρες στα βόρεια σύνορα της χώρας, χωρίς φαγητό και ζεστά ρούχα, μήπως καταφέρουν κάποια στιγμή να περάσουν τα σύνορα.

Για μας είναι αυτονόητο ότι όλες και όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Ο κοινός αγώνας ντόπιων και ξένων μπορεί να νικήσει. Η μάχη για ανοιχτά σύνορα και άσυλο στους πρόσφυγες πρέπει να συνεχιστεί. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε ενάντια στην Ευρώπη φρούριο και σ’ ό,τι ωθεί τους ανθρώπους στην προσφυγιά. Για όλους αυτούς τους λόγους ξεκινάμε μία νέα Καμπάνια Αλληλεγγύης στους Πρόσφυγες, με δύο βασικούς στόχους:

Πρώτο, να εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στο ευρωπαϊκό συνοριακό καθεστώς του θανάτου και τις συνθήκες τύπου Δουβλίνου. Να διεκδικήσουμε το άνοιγμα των συνόρων και την παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων για τους πρόσφυγες που μένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα. Να απαιτήσουμε την πρόσβαση στην αίτηση ασύλου και στην Ελλάδα, η οποία αυτή τη στιγμή έχει ουσιαστικά ακυρωθεί και να παλέψουμε για την παροχή ασύλου και ίσων δικαιωμάτων στους πρόσφυγες που θέλουν να μείνουν εδώ. Να καταργήσουμε τη βαρβαρότητα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των βίαιων επαναπροωθήσεων, του φράχτη και των ναρκοπεδίων. Να σταματήσουμε τον πόλεμο ενάντια στην προσφυγιά και τη μετανάστευση.

Δεύτερο, να οργανώσουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες που βρίσκονται στην πόλη μας και στις γύρω περιοχές. Να σταθούμε δίπλα τους, να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε στις άμεσες ανάγκες τους για να συνεχίσουν το ταξίδι τους. Να διεκδικήσουμε από το Δήμο και κάθε άλλη υπεύθυνη αρχή την παροχή στέγης για όλους τους άστεγους, ντόπιους και πρόσφυγες.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Το Σάββατο 7/12 στις 9:00 μ.μ, στο Κοινωνικό Στέκι (Ερμού 23), η κοινότητα της Burkina Faso, οργανώνει βραδιά γνωριμίας με τον τόπο τους, με αφηγήσεις παραμυθιών, ντοκιμαντέρ και γευστικές ξεναγήσεις.

Η Ροδάνθη Δημητρέση, o Philippe Ilboudo (Burkina Faso), Emilie Lehr, θα αφηγηθούν παραμύθια ελληνικά, αφρικάνικα, στα ελληνικά, γαλλικά, moré (γλώσσα της Burkina Faso).

Facebook event: https://www.facebook.com/events/1454261391461285/

Το Ξεκίνημα Θεσσαλονίκης σας καλεί στο φετινό “Κοπή τη πίτα” γλέντι
Παρασκευή 6 Φλεβάρη
Στο Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστών
Ερμού 23 με Βενιζέλου
στις 9μμ
για να γλεντήσουμε με swing balkan fusion dance!
Ευή Βέττα: Φωνή
Γρηγόρης Νατσούδης: Πιάνο
Μανώλης Τσιαούσης: Τρομπόνι
με σπιτικά φαγητά μαγειρεμένα απ΄ τα χεράκια μας
και με βίντεο-ανασκόπηση του 2014

Μετά από τη μεγάλη επιτυχία του “Ας περιμένουν οι γυναίκες” στο Στέκι Μεταναστών, ο Οδυσσέας – Σχολείο Ελληνικής Γλώσσας προβάλλει την Κυριακή 1η Φεβρουαρίου, στις 20:30, μια ακόμη σπουδαία ταινία του Σταύρου Τσιώλη, γυρισμένη 23 χρόνια πριν, κωμωδία μεν, με τους σπόρους της τραγικότητας βαθιά μέσα της δε.

Η καλοκαιρινή ζέστη το 1992 ήταν υποφερτή. Διασχίζοντας χωματόδρομους και κάνοντας λάθος στις οδηγίες, ο μεγαλύτερος εν ζωή αγιογράφος και ο πιστός βοηθός του φθάνουν αργοπορημένοι σε ένα ξωκλήσσι του 15ου αιώνα κάπου στην Αρκαδία. Τους έχουν προσλάβει από την παρακείμενη κοινότητα για να ξαναζωντανέψουν τις ξεθωριασμένες τοιχογραφίες. Στην πραγματικότητα, οι δύο άνδρες θα ασχοληθούν με όλα τα δευτερεύοντα θέματα και την προσωπική τους καλοπέραση, αναβάλλοντας διαρκώς το έργο που πρέπει να επιτελέσουν. Αστρονομία, ρομαντζάδα και μεταπωλήσεις αντικειμένων που αγοράζουν από πλανόδιους, όλα με την απαραίτητη φιλοσοφημένη δικαιολογία που κάνει τα πράγματα πιο μυθικά, πιο μαγικά!

Facebook Event: https://www.facebook.com/events/435142279984554/

Πολύχρωμη Θεματική Βάρδια με 60s-70s μουσική, βερμούτ και λουλούδια στα μαλλιά! Φέρτε τους δίσκους σας (θα έχουμε και πικ-απ βεβαίως βεβαίως), τα λουλουδάτα φορεματάκια σας και ελάτε!
31/1, Σάββατο βράδυ, μετά τις 7 το απόγευμα και όλο το βράδυ, στο Στέκι Μεταναστών (οδός Ερμού 23 – 1ος όροφος).

Facebook event: https://www.facebook.com/events/1584768031736558/

Ποτέ ξανά ναζισμός

Φέτος συμπληρώνονται 70 χρόνια από το τέλος της ναζιστικής φρίκης στην Ευρώπη. Στις 27 Ιανουαρίου 1945 τμήματα του σοβιετικού στρατού φτάνουν στο Άουσβιτς και βρίσκουν 7.000 αποστεωμένους κρατούμενους που είχαν επιζήσει και δεν είχαν συρθεί μαζί με τους υπόλοιπους στις «πορείες θανάτου» που οργάνωσαν οι ναζιστικές δυνάμεις κατά των υποχώρησή τους. Πριν λίγα χρόνια αυτή η ημερομηνία ανακηρύχθηκε ως «Διεθνής Ημέρα Μνήμης των Θυμάτων του Ολοκαυτώματος και πρόληψης των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας». Το Άουσβιτς υπήρξε το μεγαλύτερο κέντρο εξόντωσης στην Ευρώπη του Χίτλερ. Σ’ αυτό εξοντώθηκαν 960.000 Εβραίοι (ανάμεσά τους ήταν 60.000 Έλληνες Εβραίοι, από τους οποίους 48.000 από τη Θεσσαλονίκη), 21.000 Τσιγγάνοι, 75.000 Πολωνοί αντιστασιακοί, 15.000 Σοβιετικοί αιχμάλωτοι πολέμου, 15.000 κρατούμενοι από την υπόλοιπη κατεχόμενη Ευρώπη, καθώς μικρότεροι αριθμοί ομοφυλόφιλων και μαρτύρων του Ιεχωβά. Και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα πρώτα θύματα που εξοντώθηκαν με αέριο από τους ναζί ήταν Γερμανοί ανάπηροι και πάσχοντες από ανίατες ασθένειες.

Όπως και στην υπόλοιπη ήπειρο, υπήρξαν κι εδώ πρόθυμοι συνεργάτες των ναζί. Ήδη πριν τον πόλεμο είχαν αναπτυχθεί στην πόλη μας εθνικιστικές οργανώσεις, όπως η ΕΕΕ, με κύρια ιδεολογία τον αντισημιτισμό και τον αντικομμουνισμό, έχοντας τη στήριξη του κρατικού μηχανισμού. Η σταθερή αντισημιτική στάση μερίδας του Τύπου και, κυρίως, το πογκρόμ στον συνοικισμό Κάμπελ (για το οποίο τόσο οι φυσικοί –όσοι εντοπίστηκαν– όσο και οι ηθικοί αυτουργοί αθωώθηκαν) αποτελούν τα πιο χαρακτηριστικά σημάδια αυτής της κατάστασης. Πολλοί απ’ αυτούς τους προπολεμικούς εθνικιστές στρατεύθηκαν στα τάγματα ασφαλείας διαδραματίζοντας ενεργό ρόλο στην εξόντωση των Ελλήνων Εβραίων αλλά και στις σφαγές άλλων πολιτών (Χορτιάτης, μπλόκο της Καλαμαριάς κλπ.).

Οι δωσίλογοι, λοιπόν, κι οι ταγματασφαλίτες «κέρδισαν» με τις υπηρεσίες τους ως λεία τις περιουσίες των ανθρώπων που εξοντώθηκαν στο Άουσβιτς και μεταπολεμικά όχι μόνο δεν κλήθηκαν να λογοδοτήσουν για τα εγκλήματά τους αλλά επιβραβεύτηκαν κρατώντας τα κέρδη της Κατοχής κι αποτελώντας τον εθνικό κορμό των παρακρατικών του μετεμφυλιακού κράτους. Είναι γνωστό ότι απ’ αυτό τον χώρο προέρχονταν οι τραμπούκοι της «καρφίτσας» που δολοφόνησαν τον Λαμπράκη. Οι ελληνικές κυβερνήσεις, όμως, στάθηκαν στοργικές ακόμη και απέναντι σε Γερμανούς εγκληματίες πολέμου, όπως ο διαβόητος Μαξ Μέρτεν, που υπέγραφε τις εντολές εγκλεισμού στα γκέτο κι αποστολής στα στρατόπεδα εξόντωσης κι ο οποίος είχε το θράσος να επισκεφθεί μεταπολεμικά τη Θεσσαλονίκη όπου αναγνωρίστηκε από κάποιο θύμα του, με αποτέλεσμα να δικαστεί, να καταδικαστεί και στη συνέχεια να «απελαθεί» στη Γερμανία για να δικαστεί κι εκεί, πράγμα που ποτέ δεν έγινε καθώς αφέθηκε ελεύθερος.

Κι όλα αυτά δεν είναι απλά ιστορίες ενός σκοτεινού παρελθόντος. Σήμερα οι επίγονοι των δωσιλόγων και θαυμαστές του Χίτλερ σκοτώνουν, τραυματίζουν, απειλούν μετανάστες και πρόσφυγες αλλά και Έλληνες που αντιδρούν στη φασιστική βαρβαρότητα. Μπορεί, μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα, να ξεκίνησε μια διαδικασία που οδήγησε στη φυλακή πολλά ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής, αλλά είχαν προηγηθεί αναλύσεις «σοβαρών» δημοσιογράφων που την έβλεπαν μέχρι και στην κυβέρνηση. Ακόμη και τώρα, βέβαια, εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόροι επιβράβευσαν τους τραμπουκισμούς και τους φόνους της συμμορίας. Επίσης, το άκρον άωτον της προσβολής των θυμάτων, στις προπέρσινες επίσημες εκδηλώσεις προς τιμήν των θυμάτων του Ολοκαυτώματος που οργανώνει η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας είχε προσκληθεί και εκπρόσωπος του νεοναζιστικού κόμματος (ναι, για όλα φταίει το πρωτόκολλο!).

Παράλληλα, οι κρατικοί μηχανισμοί συνεχίζουν να στρέφονται κι αυτοί εναντίον των μεταναστών δημιουργώντας στρατόπεδα συγκέντρωσης και οργανώνοντας πογκρόμ, όπως η επιχείρηση «Ξένιος Ζευς». Την ώρα της κρίσης οι προηγούμενες κυβερνήσεις και οι ελίτ προώθησαν τη θυματοποίηση των πιο ευάλωτων κοινωνικά ομάδων για να τους χρησιμοποιήσουν ως αποδιοπομπαίους τράγους και να στρέψουν την οργή των φτωχών εναντίον των φτωχότερων. Από κοντά και τα κυρίαρχα ΜΜΕ προωθούν ασύστολα το ρατσισμό με τρομολαγνικούς τίτλους για «τσουνάμια λαθρομεταναστών», ληστείες, φόνους αλλά και έξοδα που κοστίζουν στον κουτσουρεμένο προϋπολογισμό οι «κακοί ξένοι».

Και βέβαια τέτοια φαινόμενα δεν έχουμε μόνο στη χώρα μας. Σε πολλά μέρη της Ευρώπης άνθρωποι πέφτουν θύματα δολοφονικών επιθέσεων απλώς επειδή είναι μαύροι ή μαυριδεροί, Εβραίοι ή Τσιγγάνοι. Παράλληλα, ξενοφοβικά, αντισημιτικά και ρατσιστικά κόμματα κερδίζουν όλο και περισσότερες ψήφους, συμμετέχουν σε κυβερνήσεις και προωθούν την ατζέντα του μίσους.

Τώρα, όπως και τότε, μόνο η αντίσταση στο αλληλοσπάραγμα των θυμάτων της κρίσης και η αλληλεγγύη στα θύματα των ρατσιστικών πολιτικών και των ναζιστικών συμμοριών αφήνουν ελπίδες για ένα ανθρώπινο μέλλον. Τώρα, όπως και τότε, ο αγώνας ενάντια στη ναζιστική θηριωδία αποτελεί τη βάση για την ελευθερία και την αξιοπρέπειά μας.

Ενάντια στη ρατσιστική βαρβαρότητα

Ίσα δικαιώματα για όσους ζουν κι εργάζονται στην Ελλάδα

Αντιφασιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης (Α.Σ.Α.)

Το απροσπέλαστο της πρόσβασης στο άσυλο…

Την ίδια στιγμή που η ελληνική κυβέρνηση προτείνει ως «λύση» για το προσφυγικό και μεταναστευτικό τα κέντρα κράτησης και την ενδυνάμωση των σωμάτων ασφαλείας, με πολύνεκρα ναυάγια και τους φράχτες μιας Ευρώπης Φρούριο να διατρανώνουν την έλλειψη ουσιαστικής διεθνούς προστασίας των προσφύγων, ο έλληνας νομοθέτης επαίρεται για τον ν.3907/2011 και τη δημιουργία αυτοτελούς Υπηρεσίας Ασύλου και Κέντρων Πρώτης Υποδοχής (Κ.Ε.Π.Υ.). Το εν λόγω νομοθέτημα υποτίθεται ότι, μεταξύ άλλων, θα αναμόρφωνε το παλιό σύστημα, ώστε να εξασφαλιστεί η άμεση πρόσβαση των δικαιούχων διεθνούς προστασίας στο πολιτικό άσυλο.

Ωστόσο, η από 7/6/13 λειτουργία της νέας υπηρεσίας δεν έλυσε καμία από τις παθογένειες του συστήματος και ελάχιστα προσέφερε στις ανάγκες των αιτούντων άσυλο. Χαρακτηριστικά, αν και τα Περιφερειακά Γραφεία Ασύλου αυξήθηκαν σε τέσσερα, και πάλι παραμένουν ανεπαρκέστατα για την καταγραφή όλων των αιτημάτων ασύλου. Σο δε Περιφερειακό Γραφείο Ασύλου Θεσσαλονίκης ακόμα δεν έχει λειτουργήσει, 18 μήνες μετά τη θέση σε εφαρμογή της νέας υπηρεσίας. Οι μετανάστες τίθενται και πάλι σε μια διαρκή κατάσταση αναμονής και, στερούμενοι αυτή τη φορά οποιασδήποτε νόμιμης διατύπωσης (όπως η καταργηθείσα πια ροζ κάρτα), εκτίθενται στον κίνδυνο μιας ανά πάσα στιγμή σύλληψής τους από τις διωκτικές αρχές. Ενώ δε πολλοί δικαιούχοι διεθνούς προστασίας δεν ενημερώνονται καν για το δικαίωμά τους αυτό, παρατηρούμε μια πρωτοφανή κινητοποίηση των αρχών για τη διάδοση και εφαρμογή της διαδικασίας «εθελούσιας» επιστροφής στις χώρες καταγωγής τους – αδιαφορώντας πλήρως για την αρχή της μη επαναπροώθησης, που ισχύει και για τους εμπίπτοντες στο καθεστώς του πρόσφυγα, καθώς και για άλλες περιπτώσεις ανέφικτης απέλασης.

Τι γίνεται όμως με τη μεγάλη μερίδα εκείνων των δικαιούχων διεθνούς προστασίας που κρατούνται παράνομα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης; Σε αυτήν την περίπτωση, αντίστοιχα φαινόμενα ολιγωρίας και αναμονής μηνών για μόνη την καταγραφή των αιτημάτων τους, καθώς και μια πλήρης απουσία νομικής ενημέρωσης (παρεκτός για την «εθελούσια» επιστροφή), συνηγορούν σε ένα ήδη υφιστάμενο -λόγω της αναίτιας φυλάκισης- καθεστώς ομηρίας τους.

Όσο για τη νέα υπηρεσία ασύλου, η οποία δύναται να εισηγείται την παύση της διοικητικής κράτησης των αιτούντων άσυλο (π.δ. 113/13), ακόμα και στις περιπτώσεις των νομικά ευάλωτων κοινωνικών ομάδων (π.χ. ασυνόδευτα ανήλικα, άρρωστοι, κακοποιημένες γυναίκες), κατά κανόνα νίπτει τας χείρας της μπροστά στη χυδαία κράτηση ανθρώπων, για μεγάλο ποσοστό των οποίων η απέλαση είναι ανέφικτη.

Όλα τα παραπάνω καταδείχνουν πώς η νομιμότητα αυτοαναιρείται και το διεθνές νομοθετικό πλαίσιο για τους πρόσφυγες ματαιώνεται, όταν το πραγματικό μέλημα μιας πολιτικής δεν είναι η προσβασιμότητα και υπαγωγή των πολιτικών προσφύγων στο προστατευτικό νομικό καθεστώς, μα η με κάθε τρόπο απομάκρυνσή τους από τη χώρα «υποδοχής».

..τα στρατόπεδα συγκέντρωσης…

Περνώντας τώρα στο ζήτημα των στρατοπέδων συγκέντρωσης, – το οποίο δεν αφορά μόνο τα άτομα που δικαιούνται πολιτικό άσυλο, αλλά και έναν τεράστιο αριθμό μεταναστριών και μεταναστών, καθώς και καθέναν και καθεμία από μας – θέλουμε να καταδείξουμε μερικές μόνον από τις αναρίθμητες και χιλιοειπωμένες εξευτελιστικές εκφάνσεις τους, ώστε μετά να περάσουμε στο διακύβευμα.

Ο 24χρονος κρατούμενος της Αμυγδαλέζας, Μοχάμεντ Ασφάκ, έχοντας χτυπηθεί βάρβαρα από αστυνομικούς σε εξέγερση στο στρατόπεδο Κορίνθου, ζητούσε επί μήνες εις μάτην να εξεταστεί το σοβαρό αναπνευστικό πρόβλημα από το οποίο υπέφερε. Η μεταφορά του στο νοσοκομείο – όπου και εν τέλει υπέκυψε, ευρισκόμενος ήδη σε τελικό στάδιο – έγινε μόνον αφού κατέρρευσε εντελώς. Πρόκειται για ένα από τα αναρίθμητα παραδείγματα σωματικού και ψυχικού βασανισμού των κρατουμένων μέσα στα στρατόπεδα, που ουκ ολίγες φορές τους οδηγούν σε απόπειρες αυτοκτονίας. Υπάρχει πλήθος καταγγελιών για υπερβολική αναμονή και εκκλήσεις που πέφτουν στο κενό στον τομέα παροχής ιατρικής περίθαλψης (η οποία δίνεται μόνο σε περιπτώσεις που χαρακτηρίζονται ως πολύ σοβαρές και επείγουσες). Η δε μέριμνα για την ψυχική υγεία των κρατουμένων είναι μηδαμινή.

Μόνο στο Παρανέστι τη στιγμή αυτή κρατούνται πάνω από 100 ανήλικα άτομα. Αν και πρόκειται εμφανώς για μικρά παιδιά (που μπορεί να διαθέτουν και τα σχετικά αποδεικτικά έγγραφα), συχνά η υποβολή τους σε αμφιλεγόμενους και αναξιόπιστους ιατρικούς ελέγχους, εντός των στρατοπέδων, οδηγεί στον χαρακτηρισμό και την κράτησή τους ως ενηλίκων. Όσο για εκείνα που αναγνωρίζονται ως ανήλικα, η μοίρα τους δε διαφέρει και πολύ – σε μια συνθήκη όπου οι όποιοι πόροι διατίθενται για τις δομές κράτησης, παρά για τις δομές φιλοξενίας. Η ίδια η συνέχιση λειτουργίας ακόμα και των ελάχιστων υπαρκτών ξενώνων για ανήλικα ασυνόδευτα παιδιά τίθεται εν αμφιβόλω, μετά την ενοποίηση των τεσσάρων ταμείων για ζητήματα προσφύγων σε ένα, και δη υπό τη διαχείριση του Υπουργείου… Δημόσιας Τάξης!

Το μεγαλύτερο ίσως σκάνδαλο είναι η επέκταση της παράνομης κράτησης ανθρώπων πέραν του 18μήνου. Αυτήν την πολιτική επιλογή επιβραβεύει με γνωμοδότησή του το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους, βαφτίζοντάς την «περιοριστικό μέτρο παραμονής» στα κέντρα, προς όφελος των κρατουμένων. Η εν λόγω γνωμοδότηση αντιβαίνει στον ν.3907/2011, στην Ευρωπαϊκή Οδηγία Επιστροφής, στο άρθρο 5 του Συντάγματος, στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), καθώς και στις επανειλημμένες καταδίκες της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ). Εξάλλου, έχει ήδη κριθεί παράνομη και από διοικητικούς δικαστές, στα πλαίσια αντιρρήσεων κατά της κράτησης. Εξίσου παράλογο είναι το φαινόμενο κατά το οποίο μετανάστες, έχοντας αφεθεί ελεύθεροι μετά το πέρας του 18μήνου, ξανασυλλαμβάνονται και εκδίδεται εναντίον τους εκ νέου απόφαση απέλασης – χωρίς να έχουν αλλάξει οι συνθήκες που την καθιστούσαν ανέφικτη ως τώρα -, και άρα επανακράτησής τους. Και σ’ αυτή την περίπτωση, πρόκειται για μια πρακτική που έχει ήδη κριθεί από τα διοικητικά δικαστήρια της χώρας ως παράνομη.

…και το χρονικό μιας στρέβλωσης ενός θεσμού χάριν της (μη-)διαχείρισης της παράνομης κράτησης

Πώς απαντάει η κυρίαρχη πολιτική βούληση στην ανάγκη διαχείρισης των παραπάνω αντιφάσεων; Η πρόσφατη χρησιμοποίηση της Υπηρεσίας Ασύλου ως μέσου για την … αποσυμφόρηση του κέντρου κράτησης Παρανεστίου, μετά το κλείσιμο του στρατοπέδου της Ξάνθης – που ως Ομάδα Νομικών για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστών παρακολουθήσαμε από κοντά και καταγγέλλουμε με το παρόν –, είναι ενδεικτική.

Συγκεκριμένα, στις αρχές Δεκεμβρίου 2014, 76 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν αιφνιδίως από το στρατόπεδο Παρανεστίου στο Παράρτημα της Υπηρεσίας Ασύλου της Θεσσαλονίκης. Επί δύο εβδομάδες στοιβάχτηκαν στα κρατητήρια της Γ.Α.Δ.Θ., προκειμένου, όπως τους είπαν οι αρχές κράτησης στο Παρανέστι, να υποβάλλουν αίτημα ασύλου και να αφεθούν ελεύθεροι (όπως και έγινε). Το κριτήριο επιλογής των συγκεκριμένων 76 όμως, δεν ήταν ούτε η έκφραση μιας δικής τους απαραίτητα επιθυμίας να αιτηθούν άσυλο (άλλωστε υπήρχαν ανάμεσά τους άνθρωποι που κλήθηκαν να υποβάλλουν μεταγενέστερο αίτημα, αφού είχαν ήδη λάβει απορριπτική απόφαση από τις αρμόδιες αρχές ασύλου), ούτε η ευαισθησία για την προστασία των δικαιωμάτων τους ως παράνομα κρατουμένων. Διόλου τυχαία, επρόκειτο για εκείνους τους κρατούμενους που είχαν συμπληρώσει τους 18 μήνες κράτησης και που την ίδια περίοδο βρίσκονταν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις (ορισμένοι είχαν ξεκινήσει απεργία πείνας λίγες μέρες πριν τη μεταφορά τους), διεκδικώντας την άμεση απελευθέρωσή τους. Αυτές οι δράσεις είχαν δημοσιοποιηθεί και συναντήθηκαν με εκδηλώσεις συμπαράστασης διαφόρων αλληλέγγυων ομάδων. Φαίνεται λοιπόν, πως η καταχρηστική εργαλειοποίηση του θεσμού του ασύλου, ήρθε ως μια στρεβλή απάντηση σε ένα υπαρκτό πρόβλημα υπερσυγκέντρωσης κρατουμένων στο στρατόπεδο, μα και στην άσκηση πολιτικών πιέσεων για το οριστικό κλείσιμο των στρατοπέδων. Με συνοπτικές διαδικασίες, των οποίων η νομιμότητα ήταν το λιγότερο αμφίβολη, φαίνεται να βρέθηκε τρόπος να αφεθούν ελεύθεροι 76 άνθρωποι – καταδεικνύοντας έτσι περίτρανα ότι ο εγκλεισμός χιλιάδων μεταναστών και προσφύγων στα στρατόπεδα, δεν είναι παρά ένα ζήτημα πολιτικής βούλησης, πέρα από νομικά κείμενα ή ρητορείες περί αναγκαιότητας ή προστασίας των ίδιων των εγκλείστων.

Όταν η διεθνής προστασία των ατόμων που διώκονται από πολέμους και διωγμούς καθίσταται νομικό εργαλείο μόνο κατ’ επίφαση, ανάγεται σε γράμμα κενό. Κι όταν η πολιτική βούληση το καταντάει προκάλυμμα νομιμότητας κατά το δοκούν, για να καλύψει τη φρίκη των στρατοπέδων συγκέντρωσης, υποτιμάει τη νοημοσύνη μας.

Το διακύβευμα παραμένει παρόν:

Αλληλεγγύη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες – ενάντια στους νομικούς και πολιτικούς αποκλεισμούς τους. Να κλείσουν τώρα τα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

ΟΜΑΔΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

Το Οικόπολις πάει στο Στέκι Μεταναστών.
Την Τετάρτη 21/1, μετά τις 21:00, με αφορμή τις επερχόμενες εκλογές σηματοδοτούμε το θάνατο του ρατσισμού και σατιρίζουμε την επικαιρότητα, με μουσική, χορό & χορτοφαγικούς μεζέδες.
Dress code: total black

Facebook event: https://www.facebook.com/events/677668549009059/

Θεσσαλονίκη, 19/1/2015

Την Κυριακή 18/1 πολυπληθής αντιπροσωπεία της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης και του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης Θεσσαλονίκης, μαζί με μέλη οργανώσεων από την περιοχή του Κιλκίς και του Πολυκάστρου, επισκέφτηκε τους πρόσφυγες που βρίσκονται στα σύνορα στην περιοχή της Ειδομένης για να τους παράσχει την υλική βοήθεια (τρόφιμα, ρούχα, φάρμακα, είδη ατομικής υγιεινής, παιχνίδια κα.) που είχε συγκεντρωθεί τις προηγούμενες ημέρες, καθώς και ιατρική υποστήριξη και φάρμακα.

Δεν ήταν βέβαια η πρώτη φορά που βρεθήκαμε εκεί τους τελευταίους μήνες, ενώ οι ντόπιοι αλληλέγγυοι, είτε αυθόρμητα είτε ως συλλογικότητες, πηγαίνουν τακτικότατα, προσφέροντας ό,τι μπορούν -και συχνά παραπάνω από όσα μπορούν. Ήταν όμως η πρώτη φορά που κλιμακώσαμε την κινητοποίησή μας απευθύνοντας ευρύτατο δημόσιο κάλεσμα για τη συγκέντρωση της βοήθειας. Το αποτέλεσμα ήταν να συγκεντρωθούν μέσα σε ελάχιστες μέρες τόνοι βοήθειας και να ξεκινήσουμε το πρωί της Κυριακή με 20-25 αυτοκίνητα γεμάτα με αλληλέγγυους και πράγματα για τους πρόσφυγες, μετατρέποντας αυτή την επίσκεψη σε μια μαζική αντιρατσιστική κινητοποίηση.

Στην Ειδομένη λοιπόν είδαμε και καταγράψαμε σε φωτογραφίες και βίντεο εικόνες που λυγίζουν και τους πιο ψύχραιμους. Είκοσι μόλις μέτρα από τα σύνορα, λίγο πέρα από την όχθη του ποταμού Αξιού, οικογένειες προσφύγων από το Αφγανιστάν, με μωρά, μικρά παιδιά και εγκύους, νέοι από τη Συρία και άλλους πολύπαθους τόπους, έχουν στήσει αυτοσχέδια καταλύματα με καλάμια, μισοκατεστραμμένες σκηνές, υπνόσακους και νάιλον, και φυτοζωούν -μέσα σε συνθήκες ψύχους και υψηλότατης υγρασίας- επιχειρώντας κάθε τόσο να περάσουν στην Ευρώπη. Δύσκολα τα καταφέρνουν, καθώς η αστυνομία της γειτονικής χώρας, όπως και η δική μας σε άλλα σύνορα, τους στέλνει πίσω, συχνά με βάναυσο και απάνθρωπο τρόπο. Συναντήσαμε νεαρούς πρόσφυγες από τη Συρία να φτάνουν με τα πόδια στα σύνορα έχοντας περπατήσει ώρες και να κρύβονται στις καλαμιές από φόβο μη συλληφθούν. Είδαμε τις συνθήκες στο κρατητήριο του Α.Τ. Ειδομένης, όπου σε δύο υγρά δωμάτια στοιβάζονται, χωρίς καν προαυλισμό, για βδομάδες και μήνες 10, 20 ή και παραπάνω άτομα, ανάμεσά τους -παρανόμως- και ανήλικοι.

Ακούσαμε επίσης, στη συζήτηση που ακολούθησε στο κυλικείο του σιδηροδρομικού σταθμού, τους ντόπιους κατοίκους που αυθόρμητα και ανθρώπινα στέκονται στο πλευρό των προσφύγων, ακόμη και όσοι δε συμμετέχουν σε κάποια πολιτική η αντιρατσιστική οργάνωση, να μιλούν με αλληλεγγύη για τους ανθρώπους αυτούς. Το πιο σημαντικό από όλα είναι όμως ότι τους ακούσαμε να ζητούν αυτό που ζητάμε όλες και όλοι εμείς: να δοθεί η δυνατότητα σε αυτούς τους ανθρώπους να φύγουν από τη χώρα για τον προορισμό που θέλουν χωρίς να παρεμποδιστούν από κανέναν!

Όπως πολύ καλά έχουν καταλάβει και οι κάτοικοι της περιοχής, που με τη στάση τους δίνουν ένα αυθεντικό παράδειγμα αλληλεγγύης, για μας το σημαντικότερο θέμα δεν είναι η ανθρωπιστική βοήθεια στους πρόσφυγες. Αυτή με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υπάρχει και θα υπάρχει, αλλά δεν μπορεί σε καμιά περίπτωση να λύσει το πρόβλημα των προσφύγων. Και το πρόβλημά τους είναι ένα: η Ευρώπη, φοβούμενη αυτούς που έχουν χάσει τα πάντα, συνήθως εξαιτίας της δικής της στρατιωτικής ή οικονομικής παρέμβασης στους τόπους τους, αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες σαν εγκληματίες· οχυρώνεται, σηκώνει φράχτες, τοποθετεί θερμικές κάμερες και βυθίζει βάρκες. Ο ρόλος της Ελλάδας σε αυτή την «αποτρεπτική» πολιτική είναι κρίσιμος: μέσα από τις ευρωπαϊκές συνθήκες σαν το Δουβλίνο ΙΙ, οι ελληνικές κυβερνήσεις έχουν μετατρέψει τη χώρα σε ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων, εγκλωβίζοντας τους πρόσφυγες εδώ και απαγορεύοντας τους να προχωρήσουν προς τις χώρες όπου θέλουν να ζητήσουν άσυλο. Και όσο μένουν εδώ αντιμετωπίζουν, παράνομες επαναπροωθήσεις, βασανιστήρια και κακομεταχείριση των προσφύγων, επ’ αόριστον κράτησή τους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αποτροπή τους από την υποβολή αιτήματος χορήγησης ασύλου. Η ευρωπαϊκή πολιτική αποτυγχάνει συνεχώς. Δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην ανάγκη για ένα ασφαλές καταφύγιο και προτιμά να δίνει εκατομμύρια ευρώ στη «φύλαξη» των συνόρων.

Για μας είναι αυτονόητο ότι όλες και όλοι πρέπει να σταθούμε στο πλευρό των προσφύγων και των μεταναστών. Ο κοινός αγώνας ντόπιων και ξένων μπορεί να νικήσει. Η μάχη για ανοιχτά σύνορα και άσυλο στους πρόσφυγες πρέπει να συνεχιστεί. Όλοι μαζί θα αγωνιστούμε ενάντια στην Ευρώπη φρούριο και σε ό,τι ωθεί τους ανθρώπους στην προσφυγιά. Για όλους αυτούς τους λόγους:

• Εντείνουμε την πάλη μας ενάντια στο ευρωπαϊκό συνοριακό καθεστώς του θανάτου και τις συνθήκες τύπου Δουβλίνου.

• Επιδιώκουμε το άνοιγμα των συνόρων και την παροχή ταξιδιωτικών εγγράφων στους πρόσφυγες που μένουν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα.

• Απαιτούμε την ουσιαστική πρόσβαση στην αίτηση ασύλου και στην Ελλάδα, καθώς και την παροχή ασύλου και ίσων δικαιωμάτων στους πρόσφυγες που θέλουν να μείνουν εδώ.

• Παλεύουμε για την κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης, των βίαιων επαναπροωθήσεων, του φράχτη και των ναρκοπεδίων.

• Οργανώνουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη προς τους πρόσφυγες στην πόλη μας, στα βόρεια σύνορά μας και όπου αλλού χρειαστεί.

• Διεκδικούμε από το Δήμο και κάθε άλλη υπεύθυνη αρχή την παροχή στέγης για όλους τους άστεγους, ντόπιους και πρόσφυγες.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

[youtube]https://www.youtube.com/watch?v=N8du1UOIRKE[/youtube]

Κάτοικοι της περιοχής της Ειδομένης, και του δήμου Παιονίας γενικότερα, στέκονται αλληλέγγυοι στο πλευρό των προσφύγων που βρίσκονται εκεί παρέχοντάς τους ανθρωπιστική βοήθεια, ηθική και ιατρική στήριξη, αλλά και συγκεντρώνοντας οπτικοακουστικό υλικό με σκοπό την ευαισθητοποίηση της ελληνικής και ευρωπαϊκής κοινής γνώμης πάνω σε αυτή τη ντροπή του πολιτισμού. Εδώ και δύο μέρες έθεσαν το υλικό αυτό, καθώς και τις προσωπικές τους μαρτυρίες, στη διάθεση της  Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης. Η αλληλεγγύη θα νικήσει!

1. Εδώ και αρκετό καιρό εκτυλίσσεται στη συνοριακή γραμμή Ελλάδας-FYROM στην Ειδομένη μια άλλη παράπλευρη σκηνή του παγκοσμίου δράματος της προσφυγιάς και της μετανάστευσης.

Σύροι, στην πλειονότητά τους, πρόσφυγες, μαζί με ορισμένους Αφγανούς, έχοντας δώσει τις τελευταίες τους οικονομίες στους δουλεμπόρους, ερχόμενοι άλλοι από τη Σμύρνη, άλλοι από το Λίβανο και άλλοι μέσω του Έβρου, σε μια απέλπιδα προσπάθεια να προσεγγίσουν την Ευρώπη, βρίσκονται μόνοι, ανέστιοι, εγκλωβισμένοι και αβοήθητοι στη συνοριακή γραμμή.

Έχοντας υποστεί κάθε λογής εξευτελισμό περιμένουν στις όχθες του Αξιού την ημέρα της πολυπόθητης φυγής, ανάμεσα στις καλαμιές, στην ύπαιθρο, στο δάσος της συνοριακής γραμμής.

Τριακόσια περίπου άτομα, μεταξύ αυτών γύρω στα 25 παιδιά, βρέφη, έγκυες γυναίκες, εκτεθειμένα σε κάθε λογής εξευτελισμό και ταλαιπωρία, δέσμια των αγκυλώσεων της ελληνικής και διεθνούς πολιτικής στο θέμα των προσφύγων, αλλά και θύματα μιας σκαιής συχνά συμπεριφοράς των ιθυνόντων και της αστυνομίας της γείτονος χώρας.

Ήδη θρηνούμε δυο νεκρούς. Δυο νεκροί δίπλα μας. Δυο ακόμη νεκροί δίπλα μας. Δεν πρέπει όμως να κινητοποιηθεί η φιλανθρωπική διάθεση εντός μας, μα η υπέρτατη δύναμη της Αλληλεγγύης.

Μόνον αλληλέγγυος αντέχεται ο κόσμος!

Είναι πια επιβεβλημένη η εύρεση άμεσης λύσης σε ευρωπαϊκό επίπεδο.

Είναι επιβεβλημένη η επανεξέταση του κανονισμού του Δουβλίνου, που εγκλωβίζει στις ευρωπαϊκές χώρες του νότου πρόσφυγες που δεν επιθυμούν να μείνουν σε αυτές.

Να δοθεί ελπίδα ζωής στους συνανθρώπους μας.

Να υπάρξει μέριμνα για αποφυγή παρόμοιων περιστατικών στο μέλλον.

Κανένας άνθρωπος να μην αναγκάζεται να ζήσει έτσι.

Ευδοξία Κουτρουμπάκη – Βασίλης Τσαρτσάνης, κάτοικοι της περιοχής

2. Επιστολή Ιατρού κ. Μπαλτατζή

Αξιότιμοι κύριοι,

Δυστυχώς καμία γλαφυρή περιγραφή πλέον δεν δύναται να αποτυπώσει την σκληρή εικόνα. Οι εικόνες αυτές μας έχουνε στοιχειώσει. Ως ιατρός προσπαθώ να συμπονώ και να μη συμπάσχω τον ασθενή· αυτήν τη φορά δεν τα κατάφερα. Στο αυτοσχέδιο εξεταστήριο (καπό αυτοκινήτου) κλήθηκα να αντιμετωπίσω δύσπνοια μωρού μόλις 8 μηνών, πόδια ανθρώπων στα πρόθυρα γάγγραινας, έγκυες γυναίκες, υπερήλικες, όλοι τους αναζητούσαν μια παροδική ανακούφιση. Οι συνθήκες υγιεινής άθλιες· στην καλύτερη των περιπτώσεων στοιβαγμένοι σε μια σκηνή, χωρίς πόσιμο νερό, να αναγκάζονται να πίνουν από συσσωρευμένες ακαθαρσίες. Φοβισμένα, καχύποπτα βλέμματα στην αρχή, καταφθάνουν μαζικά από το πουθενά μόλις βεβαιωθούν για τις προθέσεις μας. Πυρετός, κακουχία, πνευμονία, γαστρεντερίτιδα, πόνος πολύς, αναλγητικά, αντιβιώσεις και λίγο χαμόγελο για να σπάσει ο πάγος… Η παγωνιά της νύχτας όμως…

Δεν πρόκειται για μια χολιγουντιανή υπερπαραγωγή με συγκινητική μουσική υπόκρουση… Είναι ένας βουβός απομονωμένος χειμώνας που διαταράσσεται από το κλάμα ενός παιδιού, σε απόσταση αναπνοής από την εν κώφωση πολιτισμένη κοινωνία. Με την παρούσα επιστολή, εκπέμπεται σήμα κινδύνου προς όλες τις κατευθύνσεις, γίνεται μια έκκληση στην συνείδηση υπεύθυνων πολιτών, ιδίως των δημοσίων λειτουργών για κινητοποίηση των δυνάμεών τους. Πράξτε τα δέοντα! Ας μην περιμένουμε την απώλεια συνανθρώπου μας για κινητοποιηθούμε. Ας εκδηλώσουμε έμπρακτα τον ύστατο σεβασμό στην απλή ανθρώπινη υπόσταση, το αξίζουν, μπορείτε…

Με εκτίμηση,

Ο ιατρός Χουσεΐν Μπαλτατζής

3. Ρεπορτάζ με καταγγελίες των προσφύγων για όσα υφίστανται στο ταξίδι τους: [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=HVi3UVOlnG4[/youtube]

4. Βίντεο με φωτογραφίες από επίσκεψη των αλληλέγγυων στους πρόσφυγες: [youtube]https://www.youtube.com/watch?v=5ye2y_FOVpE[/youtube]

 Το Σάββατο 17 Ιανουαρίου στις 22:00, ανήμερα του Αγίου Αντωνίου, προστάτη των τρελών και των δαιμονισμένων, ανάμεσα στα Ραγκουτσάρια και τις Απόκριες, μια βδομάδα πριν τις εκλογές, καταμεσής των Αλκυονίδων ημερών (ουφ), ξορκίζουμε με βλάσφημη διάθεση το κακό, κόβουμε τη βασιλόπιτα (ή την αντωνόπιτα, μέρα που είναι) του Κοινωνικού Κέντρου/Στεκιού Μεταναστών, και ψάχνουμε να βρούμε το φλωρί που θα χορέψει, θα πειράξει και θα γελάσει λιγότερο! Καλούνται όλες οι συλλογικότητες του Στεκιού να παρευρεθούν οπωσδήποτε για να πάρουν το κομμάτι τους και οι φίλες/οι του για να κάνουν το δικό τους!

Facebook event: https://www.facebook.com/events/1546410385619580/

ΥΓ. Και όσοι/ες δεν το κάνατε ήδη, το Σάββατο είναι μια καλή ευκαιρία να φέρετε είδη πρώτης ανάγκης (ξηρά τροφή, είδη προσωπικής υγιεινής, γάντια, σκουφιά, πολύ ζεστό ρουχισμό (μόνο), sleeping bag, χειμωνιάτικα παπούτσια κι εμφιαλωμένα νερά) για τους πρόσφυγες στην Ειδομένη! Είναι η τελευταία μέρα!

В Aпреле 2004 года мы создали социальный центр иммигрантов в Салониках, имея в виду создание места для размещения акций солидарности для иммигрантов, а также с различными политическими движениями и сооружений сопротивления. После пяти лет работы, мы взяли на себя инициативу по месту нового Клуба Иммигрантов, более широкое участие , богаче, более открытым. Таким образом, с сентября 2009 года, все наши встречи и мероприятия состоится в старом отеле «Космополит» на Эрмоу 23 , возле памятника Ламбракиса.

Мы считаем Социальный центр в пространстве активной солидарности против эксплуатации рынка, притеснения каждой власти, расизма, сексизма и индивидуализации потребления. Мы хотим функционировать на понятии равного участия всех, , добровольчества и самоорганизации, без прибыли, зависимости и финансирования.Все остальное остается всегда открытым. Кроме того, наша цель не создание другой политической группы, но создание общественного центра, который будет размещаться различные группы, действия, инициативы.

Социальный центр – Клуб иммигрантов является политическoe место встречи для общественных движений и солидарных действий для иммигрантов. Это место, где мы хотим и стремимся быть свободными, открытыми, доступными даже для инвалидов что наша кампания, после завершения кампании, которая началась с открытием центра пять лет тому назад -и полностью самоуправляемым, так как основывается исключительно на нашей волонтерской работы тех, кто участвуют.

И в этом году в Социальнoм Центре будет открыт ежедневно кафе-бар с 19:00 до 23:00 и будут проходить различные мероприятия, такие как:

•  уроки греческого и других иностранных языков

• репетиторство ученикам Гимназии-Лиκ ия

• юридическая помощь беженцам и иммигрантам по средам: 19:00-21:30

• кухня солидарности каждую субботу и воскресенье: 14:00-16:00

• сеть комрьютеров и библиотека ежедневно: 19:00-23:00

• показ фильмов по воскресеньям

• репетиции и встречи театральных коллективов

• репетиции танцев групп иммигрантов

• события, дискуссии, встречи, концерты, вечеринки общественного движения

Укрепи и ты наши действия со своим участием.

Присоединись к нам чтоб они сбылись.

Принеси своих друзей и свои собственные идеи

Давай сделаем все вместе Социальный центр кинематическим местом, которое наш город заслуживает !

(Социальный центр – Клуб иммигрантов открыт каждый день с 19:00 – подробную информацию действиев можно найти в веб-сайте http://socialcenter.gr Официальная страница FB: https://www.facebook.com/socialcenterthess, FB группа: “Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστών”)

В Социальном Центре – Клубе Иммигрантов участвуют следующие Коллективы:

• Indigenous People of Biafra

• moment drama(театральный коллектив)

• SOS преступления дорожного движения

• Sylvia Rivera – Thessaloniki Pride

• Антирасистская Инициатива Салоников

• Сеть безработных и опасно работников

• Сеть по защите Политических и Социальных Прав

• Союз мигрантов из Сенегала и других африканских стран

• Семинар Экспертиза идей и солидарности

• Сообщество отказывающихся от военной службы по убеждениям совести

• Красный оркестр Салоники

• Кухня солидарности

• Tеатральный коллектив из стеки

• Гостевая несопровождаемых несовершеннолетних беженцев ARSIS

• Группа уроков «эктос таксис»

• Группа юристов для защиты прав беженцев и мигрантов

• Группа танго социального центр а

• Ассоциация Грузии

• Школа солидарности «Одиссей»

• Фестиваль сексуальности

• Студенческая группа Международной Амнистии Салоник

• Профсоюз музыкантов

Με αφορμή το πρωτοφανές ρατσιστικό περιστατικό που έλαβε χώρα στον Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο “Άρσις”, οι εργαζόμενοι κατέθεσαν μήνυση εναντίον του εν λόγω “κυρίου” που απείλησε τη ζωή των ανήλικων φιλοξενούμενων αλλά και των εργαζομένων του Ξενώνα. Γι’αυτό σας προσκαλούμε την Τρίτη 13/1, μετά τις 19:00 στο Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών για να γευτείτε φαγητά από τις χώρες των παιδιών που θα τα έχουν ετοιμάσει τα ίδια ώστε να στηρίξετε οικονομικά το δικαστικό αγώνα.

Facebook event: https://www.facebook.com/events/636509189810604/

Ακολουθεί η ανακοίνωση της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης για το θέμα:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΟΠΛΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΞΕΝΩΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ!

Ή αλλιώς,

Για να δούμε τελικά πόσο βαθιά φτάνει το «je suis» σας…

Την ώρα που για την τραγική επίθεση στο Παρίσι ακούγονται ανέξοδα «je suis Charlie», ανάμεικτα με κροκοδείλια δάκρυα, από κυβερνήτες, μεγαλομιντιάδες, Οννεδίτες και κάθε λογής κατά περίπτωση ευαίσθητους, η συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ για άλλη μια φορά αποκρύπτει επιμελώς τα προφανή ρατσιστικά κίνητρα πίσω από την επίθεση του πρώην προέδρου του ΤΕΙ Θεσσαλονίκης στον Ξενώνα της ΑΡΣΙΣ, αλλά και την ίδια την ανακοίνωση των εργαζομένων εκεί.

Ο κος Στυλιανός Ιωαννίδης την Παρασκευή 9/1 απείλησε, με το πιστόλι προτεταμένο και τις σφαίρες στη θαλάμη, τους εργαζόμενους και τους ενοίκους του Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο στο Ωραιόκαστρο, εκτοξεύοντας εναντίον τους έναν οχετό ρατσιστικών ύβρεων. Δεν είναι όμως ούτε τζιχαντιστής, ούτε μουσουλμάνος, ούτε μετανάστης, ούτε άνεργος, ούτε ύποπτος για τρομοκρατία ώστε να προκληθεί η ιερή οργή όσων σπέρνουν όλο και πιο ξεδιάντροπα το ρατσιστικό και μισαλλόδοξο δηλητήριό τους. Αντιθέτως, παρουσιάζεται ως ευυπόληπτος, θεοσεβούμενος, καθώς πρέπει, με υψηλά αξιώματα και διασυνδέσεις στο κυβερνών κόμμα και το (παρα)κράτος. Οποία έκπληξις.

Je suis πρόσφυγας λοιπόν! Τώρα, όπως και τότε που φωνάξαμε: “Je Suis εκδιδόμενες οροθετικές! Je suis Ρωμανός! Je suis τρανσέξουαλ που δέχεται επίθεση! Je suis πάτερ Παστίτσιος! Je suis της γης οι κολασμένες!”

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και τους/τις εργαζόμενους/ες του Ξενώνα στο Ωραιόκαστρο!

Καταδίκη του ρατσιστή κουμπουροφόρου!

Στεκόμαστε έμπρακτα αλληλέγγυες/οι στους πρόσφυγες που ξεχειμωνιάζουν σε άθλιες συνθήκες στα χωράφια και τα κρατητήρια του Κιλκίς προσπαθώντας να περάσουν τα σύνορα Ελλάδας-ΠΓΔΜ και να βρουν μια διέξοδο προς την Ευρώπη.

Μέχρι τις 16 Ιανουαρίου μαζεύουμε ξηρά τροφή, είδη προσωπικής υγιεινής, γάντια, σκουφιά, πολύ ζεστό ρουχισμό (μόνο), sleeping bag, χειμωνιάτικα παπούτσια κι εμφιαλωμένα νερά.

Η συλλογή γίνεται καθημερινά μετά τις 19.00 στο Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών.

1ος όροφος, Ερμού 23, Θεσσαλονίκη

τηλέφωνο επικοινωνίας: 6987259093