Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστών

Η Θεατρική Ομάδα Ιστορίας- Αρχαιολογίας φιλοξενεί την παράσταση ” Η γοητεία του Ψέματος”, μια παράσταση βασισμένη στα έργα «Ο ψεύτης» του Ζαν Κοκτώ και «Η ροζ κρεβατοκάμαρα» του Τεννεσσύ Ουίλλιαμς.

+ gluwhein (ζεστό κρασί) για την οικονομική ενίσχυση της ομάδας

Λίγα Λόγια για το Έργο

Ο Γιάννης Φαρμακίδης παρουσιάζει την νέα του θεατρική δημιουργία. Μιά παράσταση με τίτλο «Η γοητεία του ψέματος» η οποία περιλαμβάνει τα ακόλουθα έργα: «Ο ψεύτης» του Ζαν Κοκτώ και «Η ροζ κρεβατοκάμαρα» του Τεννεσσύ Ουίλλιαμς.

Πρόκειται για μιά πειραματική παράσταση με όλη την σημασία την λέξεως. Πού έγκειται ο πειραματισμός της συγκεκριμένης παραστάσεως; Σε δύο πράγματα. Κατ’ αρχάς το πρώτο έργο, «Ο ψεύτης» του Ζαν Κοκτώ θα παρασταθεί στο πρωτότυπο, δηλαδή στην γαλλική γλώσσα. Γιατί; Το στοίχημα, το πείραμα, είναι να διαπιστωθεί εάν ο ηθοποιός μπορέσει να παρασύρει τους θεατές με μόνον το παίξιμό του, έστω κι αν δεν καταλαβαίνουν οι θεατές την γλώσσα του έργου. Το δεύτερο πείραμα αφορά το έργο, «Η ροζ κρεβατοκάμαρα» του Τεννεσσύ Ουίλλιαμς. Το έργο έχει δύο πρόσωπα, μιά γυναίκα κι έναν άντρα. Εδώ ο ηθοποιός θα πειραματιστεί με την δυνατότητα να πείσει τους θεατές ότι βλέπουν δύο ηθοποιούς, ενώ στην πραγματικότητα θα ερμηνεύει μόνος του και τα δύο πρόσωπα του έργου. Εάν θα πετύχει το πείραμα ή όχι, θα φανεί στην παράσταση.

Και τα δύο έργα έχουν ως θέμα τους το ψέμα. Το καθένα από πολύ διαφορετική οπτική. Στον «Ψεύτη» ο ήρωας του έργου στήνει μιά παγίδα στους θεατές της παραστάσεως, αλλά στο τέλος διαπιστώνει ότι έχει πέσει και ο ίδιος στην παγίδα. Στην «Ροζ κρεβατοκάμαρα» ένας άντρας λέει ψέματα στην ερωμένη του για να καλύψει τις απιστίες του, μόνο που η γυναίκα με την οποία την απατά είναι η νόμιμη σύζυγός του! Το έργο αυτό δεν δημοσιεύτηκε ποτέ όσο ζούσε ο Τεννεσσύ Ουίλλιαμς και βρέθηκε στα χειρόγραφά του μετά τον θάνατό του.

Η παράσταση, η οποία διαρκεί περίπου μισή ώρα, θα δοθεί σε ένα εντελώς άδειο δωμάτιο, χωρίς το παραμικρό σκηνικό ή ιδιαίτερο φωτισμό. Οι θεατές θα είναι όρθιοι, όπως και ο Γιάννης Φαρμακίδης ο οποίος έχει κάνει την μετάφραση των έργων και την σκηνοθεσία. Στους θεατές θα διανεμηθεί η μετάφραση στα ελληνικά του έργου «Ο ψεύτης» του Ζαν Κοκτώ, το οποίο, όπως ελέχθη, θα παρουσιαστεί στο γαλλικό πρωτότυπο.

Ο “Βαρδάρης – Κέντρο Κοινωνικών Ιστορικών Μελετών Θεσσαλονίκης” (μέχρι πρότινος “Πρωτοβουλία για ένα Κέντρο Μελετών Θεσσαλονίκης”) διοργανώνει στις 23/24 Οκτωβρίου διήμερο εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από τη ναζιστική κατοχή τον Οκτώβριο του 1944.

Το διήμερο ξεκινά στις 12 το μεσημέρι της Κυριακής 24/10 μπροστά από την είσοδο της Αγίας Σοφίας με μια περιήγηση στο κέντρο της πόλης. Με οδηγό μας τον Γιάννη Γκλαρνέτατζη θα περιδιαβούμε σημεία και στιγμές της Θεσσαλονίκης από την ταραγμένη περίοδο 1941-1944 (Κατοχή-Αντίσταση-Απελευθέρωση), θα ακούσουμε αποσπάσματα από σχετικά λογοτεχνικά κείμενα και θα δούμε σπάνιες φωτογραφίες και ντοκουμέντα της εποχής. Λόγω της δίωρης διάρκειάς της καλό θα ήταν να είμαστε εκεί στην ώρα μας.

Την επόμενη μέρα, Δευτέρα 24/10, στις 19:30 στο Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστ(ρι)ών (Ερμού 23) θα πραγματοποιηθεί εκδήλωση-συζήτηση γύρω από τα γεγονότα της απελευθέρωσης, την κατάσταση που επικρατούσε στην πόλη τους μήνες πριν από αυτή και την περίοδο της εαμοκρατίας που ακολούθησε. Τη συζήτηση ανοίγουν ο Μιχάλης Τρεμόπουλος και ο Φοίβος Μακρίδης, ενώ θα προβληθεί και σχετικό οπτικοακουστικό υλικό.

Fb events

Περιήγηση: https://www.facebook.com/events/2011243909102006/

Συζήτηση: https://www.facebook.com/events/204891026606545/

Η βάρδια της Παρασκευής στο Στέκι θα περιέχει ενημέρωση για το τι θα γίνει, αλλά και τι ανάγκες υπάρχουν για τη διοργάνωση της 2ης Ευρωμεσογειακής Συνάντησης “Η Οικονομία των Εργαζομένων” που θα λάβει χώρα στις 28-30 Οκτώβρη στο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ.
Κατόπιν, πίνουμε το ποτάκι μας και τσιμπολογούμε ελαφρά για την οικονομική ενίσχυση του τριημέρου.

Περισσότερες πληροφορίες για την “Η Οικονομία των Εργαζομένων” στο:
http://euromedworkerseconomy.net/el/gathering/

Θεσσαλονίκη, Οκτώβριος 2016

Τους τελευταίους μήνες, ένα παλιό χρέος απειλεί την ύπαρξη της Αντιρατσιστικής Πρωτοβουλίας και του Στεκιού Μεταναστών στη Θεσσαλονίκη. Πρόκειται για το χρέος του παλιού Ξενώνα Προσφύγων προς τη ΔΕΗ και το Δήμο Θεσσαλονίκης, ύψους 85.000 και 5.000 € αντίστοιχα. Το χρέος αυτό έχει φορτωθεί στην πλάτη της Αντιρατσιστικής και του Στεκιού, αφού, όταν πριν από 6 περίπου χρόνια ο ξενώνας αυτός απειλήθηκε με κλείσιμο, προσφέραμε το δικό μας όνομα ως τη μοναδική άμεση λύση για να μην κοπεί το ρεύμα και να μην μείνουν οι πρόσφυγες στο δρόμο. Στη συνέχεια, παραθέτουμε τα βασικά σημεία της δύσκολης, αλλά και ενδιαφέρουσας από τη σκοπιά της έμπρακτης αλληλεγγύης, ιστορίας του Ξενώνα και εξηγούμε με ποιο τρόπο θα παλέψουμε τώρα για να αντιμετωπίσουμε αυτό το χρέος.

Η ιστορία του Ξενώνα Προσφύγων

Ο Ξενώνας Προσφύγων, στην οδό Σιατίστης 12 & Φιλίππου, αποτελούσε για χρόνια τη μοναδική δομή φιλοξενίας προσφύγων στην πόλη της Θεσσαλονίκης, προσφέροντας στέγη σε 14 οικογένειες ή 70 περίπου άτομα. Τον Γενάρη του 2010, ο Ξενώνας έκλεισε, με απόφαση της ΜΚΟ που τον διαχειριζόταν ως τότε, λόγω –σύμφωνα με την ίδια- οικονομικών δυσχερειών. Εκείνη τη στιγμή, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης, μαζί με άλλες συλλογικότητες και φορείς της πόλης, όπως συνδικάτα, σύλλογοι, δημοτικές κινήσεις και πολιτικές οργανώσεις της αριστεράς, καθώς και με την ενεργή συμμετοχή και υποστήριξη εκατοντάδων ανθρώπων, συγκρότησαν ένα κοινό μέτωπο για τη σωτηρία του ξενώνα. Ο στόχος μας ήταν να μείνει κατ’ αρχήν ο Ξενώνας ανοιχτός και να λειτουργήσει με κάθε τρόπο, μέχρις ότου βρεθεί κάποιος δημόσιος φορέας να αναλάβει εκ νέου τη χρηματοδότηση και τη λειτουργία του, ως πιστεύαμε –και πιστεύουμε- ότι οφείλει να κάνει το κράτος.

Για ένα χρόνο περίπου, και παρά τις δυσκολίες που είχε ένα τέτοιο πρωτόγνωρο για εμάς τότε εγχείρημα, ο Ξενώνας πράγματι λειτούργησε μάλλον υποδειγματικά, διαχειριζόμενος από την κοινή συνέλευση ενοίκων και αλληλέγγυων. Υλικά στηριζόταν μόνο από την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και την έμπρακτη αλληλεγγύη δεκάδων άλλων ανθρώπων και συλλογικοτήτων, οι οποίοι πρόσφεραν εθελοντική δουλειά, είδη ανάγκης και χρήματα. Καταφέραμε έτσι να καλύπτουμε όλες τις ανάγκες των ενοίκων χωρίς καμία επιδότηση, αφού η Αντιρατσιστική καταστατικά δεν δέχεται καμία χρηματοδότηση για τις δράσεις της.

Η πιο μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίσαμε ήταν όταν το καλοκαίρι του 2010, η ΔΕΗ έκοψε το ρεύμα, το οποίο ήταν στο όνομα της ΜΚΟ που διαχειριζόταν παλιά τον Ξενώνα. Παρά τις συνεχείς προσπάθειες να το επανασυνδέσουμε παράτυπα (μέχρι και γεννήτρια δοκιμάσαμε να φέρουμε), αυτό δεν ήταν τεχνικά δυνατό. Από την άλλη, ο Δήμος Θέρμης, ιδιοκτήτης του κτιρίου, ο Δήμος Θεσσαλονίκης ή όποιος άλλος υπεύθυνος δημόσιος φορέας αρνήθηκε να κάνει οτιδήποτε. Έτσι, η μόνη λύση που υπήρχε για να μην βρεθούν οι ένοικοι στο δρόμο και διακοπεί βίαια αυτό το εγχείρημα, ήταν να ζητήσουμε την επανασύνδεση του ρεύματος σε ένα δικό μας όνομα. Μετά από συνεννόηση με τους άλλους φορείς, η νέα σύνδεση έγινε στο όνομα της Αστικής Μη Κερδοσκοπικής Εταιρείας “Κοινωνικό Κέντρο Θεσσαλονίκης”, την οποία είχαμε δημιουργήσει για να υποστηρίζουμε τις τυπικές λειτουργίες του Κοινωνικού Κέντρου – Στεκιού Μεταναστών (μισθωτήρια, λογαριασμοί κοκ). Είναι φανερό ότι η υπογραφή των συμβολαίων από την παραπάνω ΑΜΚΕ νομικά ήταν αδύνατη, αφού δεν είχε καμία νόμιμη σχέση με το κτίριο (ιδιοκτησίας, παραχώρησης ή ενοικίασης). Παρόλα αυτά, κατέστη εφικτή μετά από πολιτική παρέμβαση δική μας και των άλλων φορέων, με στόχο πάντα την επιβίωση των ενοίκων. Μάλιστα, στον ένα περίπου χρόνο της αυτοδιαχειριζόμενης λειτουργίας του Ξενώνα (ως τον 12/2010), πληρώναμε λογαριασμούς, συμπεριλαμβανομένης της ΔΕΗ, καταβάλλοντας 2000 € για εγγύηση και 3.864 € για λογαριασμούς.

Καθώς όμως στο διάστημα αυτό δεν επιτεύχθηκε η κανονική και μόνιμη λειτουργία του Ξενώνα από κάποιο αρμόδιο δημόσιο φορέα, η Αντιρατσιστική αναγκάστηκε να αποχωρήσει από την ευθύνη της διαχείρισης του ξενώνα, καθώς δεν μπορούσε και δεν έπρεπε να αναλαμβάνει μόνη της το κόστος επ’ αόριστο. Ο Ξενώνας βέβαια παρέμεινε ανοιχτός και φιλοξενούσε οικογένειες μέχρι και το Νοέμβριο του 2014, όταν με ενέργειες αλληλέγγυων πολιτών προσφέρθηκαν διαμερίσματα και οικονομική βοήθεια στις οικογένειες, οπότε και εκκενώθηκε και σφραγίστηκε από τον ιδιοκτήτη του.

Όλο αυτό το διάστημα στον ξενώνα προσφύγων διέμειναν δεκάδες οικογένειες προσφύγων και οι 24 συνδέσεις κατέγραψαν κατανάλωση ηλεκτρικού ρεύματος που ανήλθε στο ποσό των 80.000 ευρώ. Φυσικά, γνωρίζαμε ότι το ποσό αυτό συνέχιζε να χρεώνεται στο όνομά μας. Όμως, καθώς μέσα έμεναν ακόμα πρόσφυγες και μικρά παιδιά, δεν ζητήσαμε τη διακοπή του. Η μόνη λύση για εμάς θα ήταν να ξαναλειτουργούσε ο Ξενώνας από κάποιο δημόσιο φορέα, ο όποιος θα αναλάμβανε εύλογα και το χρέος, κάτι που βέβαια δεν έγινε.

Η σημερινή κατάσταση

Τελικά, μετά την οριστική εκκένωση του κτιρίου του Ξενώνα από τους ενοίκους του και τη διακοπή της σύνδεσης, η ΔΕΗ μετέφερε το συνολικό χρέος ύψους 80.066,00 € στη σύνδεση που αντιστοιχεί στην έδρα της παραπάνω ΑΜΚΕ, στην οδό Ερμού 23, δηλαδή στο Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών. Στο χρέος αυτό προστέθηκαν άλλες 4.220 Δημοτικά Τέλη. Παρά τις συνεχείς παρεμβάσεις μας προς τη Διοίκηση της ΔΕΗ, μας ξεκαθαρίστηκε ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα διαγραφής του χρέους. Αν δεν το αναλάβουμε, τότε κινδυνεύουμε άμεσα με διακοπή της ηλεκτροδότησης στο Στέκι, ενώ το χρέος θα μεταφερθεί στα πρόσωπα που εκπροσωπούν νόμιμα το Στέκι. Εντωμεταξύ, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχουμε ήδη αναγκαστεί να πληρώσουμε προς τη ΔΕΗ περισσότερα από 5.000 ευρώ σε τόκους, για να μην κοπεί το ρεύμα στο Στέκι.

Αν δεν πληρώσουμε συνεπώς, είναι προφανές ότι το Στέκι θα κλείσει, χωρίς βέβαια ούτε αυτό να μας απαλλάξει από το χρέος. Μαζί με το Στέκι, θα σταματήσουν και οι δράσεις αλληλεγγύης που στεγάζονται και υποστηρίζονται από αυτό, όπως τα μαθήματα αλληλεγγύης για ντόπιους και μετανάστες, η κουζίνα αλληλεγγύης, η συλλογή και διανομή ειδών πρώτης ανάγκης και τόσα άλλα. Και μαζί, πιστεύουμε, θα έχουμε μία πολιτική ήττα και υποχώρηση για την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και τα κινήματα αλληλεγγύης.

Μπροστά σε αυτούς τους κινδύνους, αποφασίσαμε αναγκαστικά να αναλάβουμε συλλογικά αυτό το χρέος και να ζητήσουμε τη ρύθμιση και την αποπληρωμή του με δόσεις, παρότι είναι φανερό ότι δεν προέκυψε από κάποια δική μας δράση ή αδράνεια, αλλά από μία συνολική, πρακτική ανάγκη της πόλης, στην οποία παρασταθήκαμε χωρίς να υπολογίζουμε τις συνέπειες. Όπως αναφέραμε, η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία και το Στέκι Μεταναστών, με καταστατική τους απόφαση ως τώρα δεν έχουν ζητήσει ή λάβει καμία χρηματοδότηση από δημόσιο ή ιδιωτικό φορέα και τα μόνα έσοδα, με τα οποία διατηρούμε ως τώρα τις δομές αλληλεγγύης και τις άλλες δραστηριότητές μας, προέρχονται από ατομικές εισφορές, εκδηλώσεις και τη λειτουργία του Στεκιού. Είναι όμως προφανές ότι χωρίς πόρους είναι αδύνατο να εξυπηρετήσουμε τη ρύθμιση ενός τέτοιου χρέους, οπότε και αναγκαστήκαμε να απευθυνθούμε πρώτα από όλα σε όσους φορείς συμμετείχαν ή υποστήριξαν το αρχικό εγχείρημα του Ξενώνα, ζητώντας να μοιραστούμε την ευθύνη αποπληρωμής του κοινού αυτού χρέους. Το χρέος βέβαια είναι στο δικό μας όνομα, οπότε για να συμβάλλει κάποιος φορέας στην αποπληρωμή του, αυτό μπορεί να γίνει μόνο μέσω δωρεάς προς το νομικό πρόσωπο του Στεκιού. Έτσι, είμαστε αναγκασμένοι να δεχτούμε, για πρώτη και μοναδική φορά, χρηματοδοτήσεις και μάλιστα από φορείς που ποτέ δεν θα το κάναμε. Πρόκειται για μία κατάσταση εξαιρετικά δυσάρεστη και ψυχοφθόρα για εμάς, αλλά δυστυχώς δεν έχουμε καμία άλλη επιλογή.

Είναι απολύτως σαφές ότι τα χρήματα αυτά θα κατευθυνθούν αποκλειστικά και μόνο στην αποπληρωμή του χρέους των 80.000 προς τη ΔΕΗ και καμία σχέση δεν θα έχουν με το ταμείο και τις δράσεις του Στεκιού και της Αντιρατσιστικής. Το Στέκι και η Αντιρατσιστική όχι μόνο δεν πρόκειται να επωφεληθεί από αυτά τα χρήματα, αλλά –αναγκαστικά- θα συμβάλλει και αυτό όσα περισσότερα μπορεί για την εξυπηρέτηση αυτού του χρέους, ζητώντας την έκτακτη συνδρομή των δικών του ανθρώπων. Η διαχείριση των χρημάτων αυτών θα γίνεται δημόσια και ανοιχτά. Στο πλαίσιο αυτό, και με την ευκαιρία αυτής της ανακοίνωσης, ενημερώνουμε ότι ήδη έχουν δοθεί 15.000 ευρώ από την «Αλληλεγγύη για Όλους» για την πληρωμή του χρέους, καθώς ο –τότε- ΣΥΡΙΖΑ το 2010 ήταν ένας από τους συμμάχους της Αντιρατσιστικής στην υπόθεση του Ξενώνα. Για τον ίδιο λόγο έχουμε ζητήσει επίσης χρήματα από το Δήμο Θεσσαλονίκης, την ίδια τη ΔΕΗ και άλλους.

Κυρίως όμως, απευθυνόμαστε σε κάθε αλληλέγγυα συλλογικότητα, σε κάθε σύντροφο και συντρόφισσά μας από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ζητώντας να συνεισφέρει ανάλογα με τις δυνατότητές της στην πληρωμή αυτού του χρέους. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορούμε να κρατήσουμε ζωντανό το Στέκι με τις δράσεις αλληλεγγύης του και την Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία με την πολιτική και κοινωνική της παρέμβαση. Μέχρι σήμερα, εδώ και 20 σχεδόν χρόνια από το ξεκίνημα της Αντιρατσιστικής και 12 χρόνια από αυτό του Στεκιού, έχουμε καταφέρει να αντιμετωπίσουμε πολλές δυσκολίες και να μείνουμε όρθιοι και όρθιες. Πιστεύουμε ότι αξίζει τον κόπο να το παλέψουμε και τώρα.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών

Περισσότερες πληροφορίες

Η Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης ξεκίνησε το 1998, ως ένας ανοιχτός κινηματικός χώρος συντονισμού των πολιτικών και κοινωνικών συλλογικοτήτων της πόλης ενάντια στη βαρβαρότητα του ρατσισμού. Για 19 χρόνια, μέσα από πορείες, συγκεντρώσεις, εκδηλώσεις και το ετήσιο «Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ», αγωνίζεται για τη νομιμοποίηση και την κοινωνική εξίσωση των μεταναστών/τριών, για το άνοιγμα των συνόρων και την παροχή ασύλου στους πρόσφυγες, για την οργάνωση της έμπρακτης αλληλεγγύης απέναντι σε κάθε αποκλεισμένη και καταπιεσμένη ομάδα. Λειτουργεί με βάση ανοιχτή εβδομαδιαία συνέλευση (κάθε Τετάρτη στις 9) και στεγάζεται στο Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών. Περισσότερα στο antiratsistiki.gr, fb: Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης.

Το Κοινωνικό Κέντρο – Στέκι Μεταναστών ξεκίνησε το 2004, με πρωτοβουλία της Αντιρατσιστικής, ενώ από το 2009 στεγάζεται στον ιστορικό χώρο της Ερμού 23, στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Πέρα από την Αντιρατσιστική, στους 3 ορόφους του στεγάζει σήμερα 20 περίπου κινηματικές, εργατικές, μεταναστευτικές και κοινωνικές συλλογικότητες, συνελεύσεις και κινηματικές πρωτοβουλίες, θεατρικές και πολιτιστικές ομάδες. Μέσα στο Στέκι αναπτύχθηκαν επίσης δράσεις και ομάδες έμπρακτης αλληλεγγύης, όπως η «Εκτός Τάξης» που προσφέρει δωρεάν μαθήματα σε έλληνες και μετανάστες, η Κουζίνα Αλληλεγγύης που παρέχει κάθε Σαββατοκύριακο γεύμα και συντροφιά σε εκατοντάδες ανθρώπους, η Room39 που συγκεντρώνει και μοιράζει είδη πρώτης ανάγκης και φαγητό σε πρόσφυγες και αστέγους, η Ομάδα Νομικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών και πολλές άλλες πρόσκαιρες ή μόνιμες πρωτοβουλίες. Περισσότερα στο socialcenter.gr, fb: Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών.

Το Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστ(ρι)ών ξεκινά την κανονική του λειτουργία με ένα παρτάκι για να ζεσταθούμε και να ξεσκουριάσουμε, με την κανονική βάρδια να ξεκινά, όπως κάθε απόγευμα πλέον στις 7 και τις μουσικές να δυναμώνουν από τις 10 κι έπειτα.

Announcement by the Legal Team for the Protection of Refugees’ and Immigrants’ Rights

Our team has started again this year to provide free legal consulting to all refugees and immigrants every Wednesday from 19:00 until 21:00 at Social Center/Immigrants’ place, 23 Ermou Str. (at the corner with Venizelou Str), 1st floor.

Ανακοίνωση από την Ομάδα Νομικών για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστ(ρι)ών

Η ομάδα μας ξεκίνησε και φέτος να παρέχει δωρεάν νομική συμβουλευτική σε όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, κάθε Τετάρτη από τις 19:00 έως τις 21:00 στο Κοινωνικό Κέντρο/Στέκι Μεταναστών, Ερμού 23 (στην γωνία με την οδό Βενιζέλου) στον πρώτο όροφο.

 traveling light – Ομάδα Νομικών για την Υπεράσπιση των Δικαιωμάτων Προσφύγων και Μεταναστ(ρι)ών

Ένα μήνα και κάτι πριν το Φεστιβάλ, καλούμε όλες τις οργανώσεις, τις ομάδες, τις συλλογικότητες, αλλά και τα άτομα, που θέλουν να συμμετάσχουν σε αυτό, σε μια μεγάλη οργανωτική συνέλευση στο Κοινωνικό Κέντρο / Στέκι Μεταναστών· η προετοιμασία και η επιτυχία και της φετινής διοργάνωσης απαιτεί τη συμμετοχή όλων μας!

Βρείτε το πολιτικό κείμενο του Φεστιβάλ στην ειδική σελίδα στο blog μας: 19o Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ / 19th Antiracist Festival – 2016

fb event: https://www.facebook.com/events/199993337061222/

19^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ – Κοινωνικής Αλληλεγγύης,

1,2, και 3 Ιούλη 2016, πρώην Στρ. Παύλου Μελά, Θεσσαλονίκη

«Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου, γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή»

Πολλά και κοσμογονικά πράγματα συνέβησαν από το προηγούμενο μας φεστιβάλ μέχρι σήμερα, στην Ελλάδα, την Ευρώπη, τον κόσμο: μνημόνια παλιά και νέα, «μεταρρυθμίσεις» και ιδιωτικοποιήσεις, που συγκέντρωσαν τον πλούτο στους λίγους και μοίρασαν τη φτώχεια στους πολλούς, πόλεμοι και βομβαρδισμοί που χτύπησαν λαούς και διέλυσαν χώρες, αλλά και αγώνες, από το Κομπανί ως τις γαλλικές πλατείες, που μας έδωσαν ξανά ελπίδα. Αυτό όμως που μας κίνησε περισσότερο, το ζήτημα που μας κάλεσε επιτακτικά να διαλέξουμε «με ποια πλευρά είμαστε», ήταν το προσφυγικό: οι αγώνες δηλαδή των προσφύγων και μεταναστών ενάντια στα σύνορα και από δίπλα το μεγάλο κίνημα αλληλεγγύης. Το 19^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ – Κοινωνικής Αλληλεγγύης δε θα μπορούσε παρά να έχει στον πυρήνα του αυτή τη θεματική.

Βλέπουμε το Φεστιβάλ ως μια ευκαιρία να αναλογιστούμε συλλογικά όσα έχουμε ζήσει τους τελευταίους μήνες, όσα μάθαμε στις δράσεις έμπρακτης αλληλεγγύης στην πόλη της Θεσσαλονίκης και κυρίως στην Ειδομένη, όσα διεκδικήσαμε στις κινητοποιήσεις ενάντια στο φράχτη, στα κέντρα κράτησης και στις ευρωπαϊκές αντιμεταναστευτικές συμφωνίες. Ως έναν κόμβο για να βρεθούμε με ομάδες και συλλογικότητες από την πόλη, την υπόλοιπη Ελλάδα, τα Βαλκάνια και την Ευρώπη, με ανθρώπους μπαίνουν κάθε μέρα με τα σώματα και τα μυαλά τους στον αγώνα για την υποστήριξη των μεταναστ(ρι)ών, στον αγώνα ενάντια στα σύνορα και το φασισμό και υπέρ του διεθνισμού και της αλληλεγγύης. Ως αφορμή για να βαθύνουμε τις μεταξύ μας σχέσεις εμπιστοσύνης, αλλά και για να συναντηθούμε πολιτικά και κοινωνικά με τους πολιτικούς και οικονομικούς πρόσφυγες που βρίσκονται ήδη στην ευρύτερη περιοχή, να κουβεντιάσουμε και να διασκεδάσουμε (χωρίς καμιά ντροπή κι ενοχή), αρχίζοντας να μοιραζόμαστε αγωνίες, φόβους κι ελπίδες, όπως ταιριάζει σε ανθρώπους που συνυπάρχουν σε μία κοινότητα.

Θέλουμε, όμως, να εμβαθύνουμε και στις αιτίες της προσφυγιάς. Να αναζητήσουμε, πέρα από τις τηλεοπτικές εικόνες φρίκης, το τι συμβαίνει στη Συρία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν, ποια είναι η κατάσταση στη γειτονική Τουρκία με τον τόσο κεντρικό ρόλο στη νέα συμφωνία, αλλά και τι ωθεί ανθρώπους από το Πακιστάν, το Μπαγκλαντές, το Μαρόκο, τη Σενεγάλη κ.α. να ρισκάρουν τις ζωές τους για να μπουν σε ένα νέο αγώνα επιβίωσης. Να δούμε το ρόλο της Δύσης στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους της Μέσης Ανατολής, τις ευθύνες της Ευρώπης στη στήριξη αυταρχικών καθεστώτων στην Ασία και την Αφρική, τα αποτελέσματα του καπιταλισμού στην υπερεκμετάλλευση και την καταδίκη ολόκληρων πληθυσμών στη φτώχεια, την καταπίεση, την ανελευθερία, σε μία ζωή γεμάτη φόβο.

Ξέρουμε όμως ότι όσο η αλληλεγγύη και η αντίσταση οργανώνονται, τόσο ανασυντάσσεται η κυρίαρχη ευρωπαϊκή ξενοφοβική μηχανή. Ο Βαλκανικός δρόμος έχει κλείσει, η απάνθρωπη συμφωνία της Ε.Ε. με την Τουρκία οδηγεί σε απελάσεις, εγκλεισμό, κλείσιμο των περασμάτων, στρατιωτικοποίηση της διαχείρισης του προσφυγικού, με τις περιπολίες της FRONTEX και του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο να δημιουργούν ένα νέο status επιτήρησης συνόρων και να προκαλούν τελικά ένα νέο κύκλο μαζικών τάφων στη Μεσόγειο. Την ίδια στιγμή, οι ομάδες αλληλεγγύης, αυτοί που σήκωσαν το μεγαλύτερο βάρος της διάσωσης και της υποστήριξης των προσφύγων ενόσω το ελληνικό κράτος εμφανιζόταν από πλημμελές ως επιδεικτικά απόν από τις θεμελιώδεις υποχρεώσεις προστασίας των ανθρώπων που έφταναν στα σύνορά του, δαιμονοποιούνται από την κυβέρνηση και την πλειοψηφία των ΜΜΕ και δέχονται επίθεση και καταστολή. Αυτή η πορεία της αναστήλωσης της Ευρώπης-Φρούριο, η οποία αμφισβητήθηκε το περσινό καλοκαίρι από την ίδια την κίνηση και την αποφασιστικότητα των μεταναστ(ρι)ών, περνά μέσα από πολιτικές αποφάσεις και σχεδιασμούς που οφείλουμε να τους αντιλαμβανόμαστε καλά και να αντιπαρατεθούμε μαζί τους με το λόγο και την πράξη μας, ξεκινώντας από το ρόλο του ελληνικού κράτους και της κυβέρνησης σε αυτό το διεθνή καταμερισμό του αντιμεταναστευτικού πολέμου.

Η ευρωπαϊκή αντιμεταναστευτική πολιτική αλληλοτροφοδοτείται και με το αναγεννημένο τέρας του ευρωπαϊκού φασισμού, το οποίο κερδίζει έδαφος, πατώντας πάνω στις πιο μύχιες φοβίες των ανθρώπων, υπόσχεται μια λευκή, χριστιανική, αρτιμελή και φυσικά αρρενωπότατη Ευρώπη, καθορίζει την πολιτική ατζέντα και επιτίθεται σε όποιον/α διαφέρει ή σε όποιον/α του αντιστέκεται. Από αυτή τη σκοπιά επιδιώκουμε να αναδείξουμε και τα ζητήματα του φασισμού, της ισλαμοφοβίας και της ακροδεξιάς στην πανευρωπαϊκή τους διάσταση, στοχεύοντας πάνα στον καλύτερο κι ευρύτερο αντιφασιστικό συντονισμό και στην πάλη ενάντια στους φασιστές εδώ και παντού, όπου αυτοί προσπαθούν να βγουν από το βόθρο της ιστορίας και να αποκτήσουν κοινωνικά ερείσματα.

Πέρα από το προσφυγικό και μεταναστευτικό ζήτημα, το οποίο κατέχει αυτονόητα την κεντρική θέση στη θεματολογία του, το 19^ο Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ θα επιδιώξει ξανά να φιλοξενήσει και να αναδείξει και άλλους κοινωνικούς αγώνες, προσφέροντας ένα χώρο συνάντησης διαφορετικών συλλογικοτήτων, που όμως χρειάζεται –πιστεύουμε- η μία την άλλη. Θα μιλήσουμε για όλες τις εκφάνσεις του κοινωνικού αποκλεισμού, μαζί με τις οργανώσεις για τα ζητήματα φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας, για τους αγώνες της LGBTQI κοινότητας ενάντια σε κάθε τύπου κοινωνική καταπίεση, τις διαρκείς μάχες των αναπήρων για προσβασιμότητα και την απαραίτητη κοινωνική μέριμνα και υποστήριξη, τον αγώνα να σταθεί στα πόδια του το σύστημα της ψυχικής υγείας, τις διεκδικήσεις και τα δικαιώματα των Ρομά, την πάλη ενάντια στον αποκλεισμό των τοξικοεξαρτημένων ατόμων.

Γνωρίζουμε ταυτόχρονα ότι οι αγώνες αυτοί είναι αναπόσπαστο μέρος των κοινωνικών αγώνων για τη γη, την ελευθερία, τη δουλειά με αξιοπρέπεια. Γι‘ αυτό, το Αντιρατσιστικό Φεστιβάλ παραμένει ανοιχτό στα κινήματα της παιδείας και της υγείας, στα κινήματα για την περιβαλλοντική δικαιοσύνη και τα κοινά αγαθά, στους μικρούς και μεγαλύτερους αγώνες των εργαζομένων, με αιχμή τη μάχη ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, τη νεοφιλελεύθερη ασφαλιστική αποδιάρθρωση και τις επερχόμενες απολύσεις. Άλλωστε, η επιβολή της ευρωπαϊκής κατασταλτικής πολιτικής για το προσφυγικό στηρίχτηκε και αυτή στην επίκληση του δόγματος TINA (Τhere Ιs Νo Αlternative), ακριβώς όπως λίγο καιρό πριν, το νέο μνημόνιο και η «ευρωπαϊκή ένταξη» (ή δέσιμο) της χώρας επιβλήθηκαν ως μονόδρομος χωρίς άλλη εναλλακτική. Γι‘ αυτό πιστεύουμε ότι, παρά το αμήχανο κλίμα που επικρατεί μετά από αυτή την ήττα, η αναζήτηση των εναλλακτικών αποτελεί προϋπόθεση για την αναγκαία ανασυγκρότηση των πολιτικών και κοινωνικών αντιστάσεων. Θέλουμε λοιπόν το Φεστιβάλ να συμβάλει και σε αυτή τη συζήτηση.

Σε αυτή τη συνάντηση κι ακόμα περισσότερο σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία, δεν περισσεύει κανείς και καμία, από όσους αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας σε αυτήν την πλευρά του ποταμού. Για το λόγο αυτό, το φεστιβάλ θα παραμένει πάντα ανοιχτό και φιλόξενο σε όλες τις συλλογικότητες που, ανεξάρτητα από τις διαφορετικές θεματικές, τακτικές, προσεγγίσεις, αναλύσεις ή προτεραιότητες που έχουν, επιθυμούν τη συνεργασία, διαπνέονται από την αλληλεγγύη, χαρακτηρίζονται από εσωτερική δημοκρατία και κοινωνική γείωση, σέβονται τα δικαιώματα των εργαζομένων τόσο στην κοινωνία όσο και στο εσωτερικό τους και –πρώτα από όλα- τοποθετούνται με σαφήνεια ενάντια στις πολιτικές και τις κυβερνήσεις που, όπως κι η ελληνική, κλείνουν σύνορα, υψώνουν φράχτες, φυλακίζουν ανθρώπους λόγω καταγωγής και πνίγουν πρόσφυγες στη θάλασσα, ή καταδικάζουν ολόκληρους λαούς στη φτώχεια. Αν συμφωνούμε σε αυτά, όλα τα άλλα θα τα βρούμε στο δρόμο: στο δρόμο του αγώνα, για έναν κόσμο χωρίς σύνορα και εκμετάλλευση, για έναν «κόσμο που θα χωρά πολλούς κόσμους».

Ανοιχτά σύνορα, όχι στην κράτηση και τις απελάσεις.

Ενάντια στην Ευρώπη της φτώχειας και του ρατσισμού

Η αλληλεγγύη θα νικήσει!

Όταν δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες στην Ελλάδα στριμώχνονται ανάμεσα στους χώρους κράτησης και τις απελάσεις που με περισσή ευκολία οργανώνει η κατ’ ευφημισμό «αριστερή» μας κυβέρνηση και στα τείχη του ρατσισμού που υψώνει η «ανθρωπιστική» Ευρωπαϊκή Ένωση, τότε κάθε πρωτοβουλία έμπρακτης αλληλεγγύης είναι ζωτικής σημασίας όχι μόνο για τους πρόσφυγες, αλλά για όλους όσους αποζητάμε μία ανάσα αντίστασης.

Ακόμα περισσότερο, όταν χιλιάδες πρόσφυγες δεν βρίσκουν ακόμα κατάλυμα στους υποτυπώδεις και συχνά απάνθρωπους καταυλισμούς, κάθε διαθέσιμος και κατάλληλος χώρος πρέπει να αφιερώνεται στις επείγουσες ανάγκες στέγασης όλων αυτών των ανθρώπων, χωρίς καθυστερήσεις και δισταγμούς. Και αν το κράτος κι η κυβέρνηση αδυνατούν, τότε είναι καθήκον της ίδιας της κοινωνίας και του αντιρατσιστικού κινήματος να εξασφαλίσουν ότι (και) αυτοί οι άνθρωποι δεν θα βρεθούνε στους δρόμους.

Στηρίζουμε λοιπόν ολόψυχα την κίνηση της «Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης για τους Οικονομικούς και Πολιτικούς πρόσφυγες» στην Αθήνα να καταλάβει το από χρόνια εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο City Plazaκαι να το προσφέρει ως χώρο στέγασης εκατοντάδων προσφύγων. Για εμάς, δεν υπάρχει αμφιβολία: το δικαίωμα στη στέγη και στην αξιοπρέπεια είναι πολύ σημαντικότερο από το δικαίωμα στην ατομική ιδιοκτησία, πόσο μάλλον όταν αυτή αφορά μία εγκαταλελειμμένη επιχείρηση που χρωστά και ένα σκασμό λεφτά σε εργαζόμενους.

Και, για να είμαστε ειλικρινείς, όχι μόνο στηρίζουμε, αλλά ζηλεύουμε κιόλας. Και ελπίζουμε να ανταποκριθούμε και εμείς καλύτερα σε αυτή την ανάγκη. Και ευχόμαστε να γεμίσει η χώρα δέκα, εκατό, χίλια City Plaza, όπου θα βρει στέγη και συντροφιά κάθε κατατρεγμένος, ντόπιος, πρόσφυγας ή μετανάστης.

Αντιρατσιστική Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης

• Να μην ασκηθεί καμία μορφή βίας κατά των προσφύγων/μεταναστών της Ειδομένης.
• Να ανοίξουν τώρα τα σύνορα στους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
• Να σταματήσουν οι πολεμικές συρράξεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου και γεννούν την προσφυγιά.
• Άμεση διάλυση του ΝΑΤΟ, που δεν είναι τίποτα άλλο από ένας μηχανισμός πολέμου.
• Οι πρόσφυγες/μετανάστες δικαιούνται προστασία, αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης, μέσα στον ιστό των πόλεων, άσυλο και δικαίωμα να μετεγκατασταθούν άμεσα στις χώρες που επιθυμούν. Σε κάθε περίπτωση, οι όποιοι χώροι φιλοξενίας να είναι ανοιχτοί για τους πρόσφυγες και την κοινωνία υποδοχής.
• Να δοθεί σε όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες η δυνατότητα να αποκτήσουν κάρτα εργασίας για ισότιμες εργασιακές σχέσεις και πρόσβαση στην υγεία και την εκπαίδευση.
• Να μην αναγνωριστεί η Τουρκία ως ασφαλής τρίτη χώρα και να σταματήσει πάραυτα η εγκληματική επαναπροώθηση των προσφύγων σε αυτήν.